RSSTRACK hotel geopend
Mijn collega, die dagelijks van Zottegem komt met de trein, vroeg me dinsdag wanneer de klok zou hersteld zijn aan het station? Klok? Hersteld? Is ze dan kapot? vroeg ik haar, en toen vertelde ze me dat ze al een tijdje het uur niet meer kon aflezen wegens een stelling-met-container rond de klok. Ik moest even lachen en legde het haar dan maar uit.
Zoals vele Gentenaars ben ik namelijk vast van plan om het TRACK parcours te gaan doen. Met de kinderen. Gewoon op kunstbezoek. Wij vinden dat wel leuk en interessant. Maar eerst is er nog een beetje school en activiteiten, dus werd dat parcours ingepland voor tijdens de grote vakantie. Uiteindelijk hebben we nog tot in september de tijd om de ronde te doen.
Maar toen kwam de vraag op de Gentblogt-mederwerkersmailinglijst wie eventueel naar de opening van het TRACK hotel kon gaan en laat dat nu toevallig op een vrijdag zijn, die opening, een vrijdag waarop ik niet werk. “Ikke! Ikke” riep ik op de lijst en aangezien er geen concurrentie was, mocht ik vrijdagvoormiddag, samen met onze pas-nog-eens-vader-geworden fotograaf Max, present geven aan het station.
Voor de lezers onder jullie die naast alle berichten hier al gelezen hebben omtrent TRACK en dus niet weten waar ik het over heb, herhaal ik hier even wat ik dus uitlegde aan mijn collega: die constructie die rond de klok-toren van het Sint-Pietersstation werd gemaakt is het TRACK hotel. Het lijkt wel een container, hoog in de lucht, geplaatst op een enorme stelling, maar het is geen container, het is een zeer mooie en luxueuze hotelkamer.
De constructie werd ontworpen door de Japanse kunstenaar Tazu Rous. Zijn ideeën voor zijn kunst haalt hij uit het contrast tussen de openbare ruimte en private ruimtes. Hij neemt voorwerpen uit de openbare ruimte die hij tot private ruimtes beperkt. Google (één van) zijn alter ego “Tatzu nishi” eens en dan kan je prachtige beelden zien van wat de mens al gemaakt heeft.
In dit geval gaat het dus om de torenklok van het Sint-Pietersstation. Een klok die tot de openbare ruimte behoorde, maar nu, voor de duur van het TRACK project, tot de private ruimte van de geschapen hotelkamer zal behoren. Het publiek moet (tijdelijk) afscheid nemen van iets wat zo vertrouwd was in hun gezichtsveld. Enkel het publiek dat naar TRACK komt kijken en een bezoek brengt aan het hotel kan nu nog de klok zien.
Want in tegenstelling tot het kunstwerk dat hij voor Gent ontwierp vijf jaar geleden, kan je als bezoeker deze keer wél nog het publieke object, dat weggestoken is, bekijken vanuit de private ruimte. In tegenstelling tot een ‘gewone’ hotelkamer kan je immers nog dagelijks een bezoekje brengen aan de hotelkamer en dus aan de klok.
Een hotelkamer die dus officieel geopend werd vrijdagochtend. In groot gezelschap uiteraard van onder andere de kunstenaar zelve, onze burgervader, cultuurschepen De Caluwe, de mensen van Blaton, curator van TRACK en artistiek directeur van het S.M.A.K. Philippe Van Cauteren, vertegenwoordigers van het Carlton hotel (die het ontbijt zullen verzorgen voor de hotelkamergasten), uiteraard de vertegenwoordiger van de NMBS, een hele resem journalisten … en wij.
En ik moet toegeven, ik was onder de indruk. Niet alleen van de smaak waarmee de kamer werd ingericht: heel mooi maar dat was eigenlijk niet verwonderlijk. Wel van hoe de klok in die kamer past. Alsof het zo moet zijn. Alsof er niets raars aan is dat er een gigantische klok middenin een kamer staat. Wat ik ook leuk vond is dat de kunstenaar gebruik heeft gemaakt van de werf die het Sint-Pietersstation momenteel is: door zijn hotelkamer op een stelling te zetten wordt het werk verbonden met de stellingen op de werf en vormt het meer één geheel. En uiteraard is er nog het uitzicht, een zicht op Gent zoals je nog niet gezien hebt en je ook niet meer zal kunnen zien na TRACK. Soit, een kunstwerk om te beleven dus.
Vrijdagavond werd de kamer voor het eerst beslapen door niemand minder dan de heer Termont en zijn vrouw. Tijdens de persvoorstelling had hij al redelijk goed het bed kunnen uittesten, binnen perken dan wel, kwestie van toch zeker te zijn dat het goed zal liggen. Ik had zo de indruk dat het goedgekeurd was.
Vanaf zaterdag kon de kamer dan geboekt worden door iedereen, maar jammer genoeg niet meer door jullie als jullie nog niet gereserveerd hebben: vrijdagnamiddag kregen we al het persbericht binnen dat 23 (23!) minuten nadat de boekingen konden starten, de hotelkamer volledig volgeboekt was. Sprekende van een successtory.
Een overnachting kan dan misschien niet meer, een bezoek is wel nog altijd mogelijk als u in het bezit bent van een TRACK-rittenkaart. Elke dag tussen 12.00u en 18.00u wordt de kamer opengesteld voor het TRACK publiek.
Is het kunst? Dat kan ik u niet zeggen, daar moet u zelf uw oordeel maar over vellen. Dat het origineel is en heel mooi is, dat vind ik wel, maar het één heeft niet noodzakelijk iets te maken met het ander, of wel?
TRACK, nog tot 16 september 2012 in Gent.
© 2012 GENTBLOGT VZW
Waw, ik ga mijn hoogtevrees duidelijk toch moeten overwinnen, je hebt me nieuwsgierig gemaakt
t Zijn maar 120 trappen, Patricia :) Moet lukken! Het is echt knap gedaan. Alsof dat er altijd al geweest is en die klok op maat gemaakt is voor de kamer. Jammer dat ik niet bij degenen ben die zal kunnen zeggen dat ze ooit een bad namen ter hoogte van de klok.
Suggestie: Installatie behouden en permanent plaatsen rond de klok van het oude Postgebouw op de Korenmarkt. Wie er overnacht, kan de weerbarstige klok dan telkens het juiste uur laten aanduiden ;)
Waar is die ‘vind ik leuk’ knop hier :)
En wat nu voor de mensen die die horloge als tijdreferentie hadden?
Die zijn reddeloos verloren. Gedoemd om 3 maanden lang plompverloren met hun handen in het haar rond het station te dolen, zonder besef van de tijd.. T is een misdaad tegen de menselijkheid, wat die kunstenaar daar doet. Die klok zomaar verstoppen. Foei! Misschien kan termont een belleman inschakelen. ‘Owp t momeint ejst zejven uur, twieënviertig menuujten ein twie secongden. Ojstemblieft.’