RSSGent Jazz 2012 – deel 1
Is het niet fantastisch om in tijden van weersdepressie de zon reeds te zien lonken naar een festival zoals dat van Gent Jazz? Op tien jaar tijd — nauwelijks tien jaar tijd — heeft dit Gentse festival zich kunnen opwerken tot één van internationale renommee, waarop elk jaar een ruim en verscheiden aanbod jazz wordt geserveerd. Gelukkig heeft ook het Kabinet van Cultuur van de Vlaamse Regering dat net op tijd ingezien, want Jazz en Muziek, de vzw die o.a. het Gent Jazz Festival en Jazz Middelheim organiseert, kreeg te elfder ure toch nog een structurele subsidie toegewezen. In dit eerste deel van onze vooruitblik gaan we wat dieper in op het jazzgedeelte van het festival, dat eigenlijk al een beetje begonnen is.
Vorige week donderdag werd immers het startschot gegeven met de opening van de tentoonstelling Jazz en Fotografie in Galerie Flinxo aan de Ottogracht. De tentoonstelling biedt een overzicht van de voorbije tien jaar Gent Jazz aan de hand van beelden van 8 fotografen en een tekenaar. Jos ‘The Jazzman’ Knaepen, Bruno Bollaert, Tom Van Nuffel, Wouter Rawoens, Maarten Marchau, Cees van de Ven, Christian Overdeput, Dominique Dierick en Thomas Verfaille selecteerden elk zeven foto’s, en Geert Clarisse toont de tekeningen die hij maakte tijdens de concerten, aan de zijde van de fotografen. De tentoonstelling loopt nog tot 24 juli.
Tijdens het festival lopen nog twee nevenprojecten. Er is het traditionele Jong Jazztalent Gent concours, dat dit jaar in een afgeslankte versie wordt opgevoerd. Het concours vindt enkel plaats tijdens het eerste gedeelte van het festival: drie groepen werden geselecteerd om te strijden om de anders best indrukwekkende prijzenpot. Op 5, 6 en 7 juli treden respectievelijk Hoax, Pure Elastic Quintet en The Unrevealed Society aan; op 8 juli speelt Ifa Y Xango, de winnaar van vorig jaar, en wordt het resultaat van het concours bekendgemaakt. De toegang tot deze concerten is zoals steeds gratis.
Dit jaar worden er ook Jazzlunches aangeboden in het Grand Hotel Reylof Gent. U kan er terecht — van maandag tot vrijdag van 12–14 u. en op zaterdag en zondag van 12.30-14 u. — voor een 2- of 3-gangenlunch met jazzconcert met o.a. Filip Verneert, Ben Sluijs, of Ewout Pierreux.
Tijd voor het echte werk.
De jaarlijkse dilemma’s mogen opgeborgen worden — u mag mij gerust vragen naar een favoriete dag, en ik zal u zonder aarzelen kunnen antwoorden. Denk ik. Want er is elke dag wel minstens één artiest of groep wiens optreden ik niet zou willen missen.
Het festival opent op donderdag 5 juli, onder een stralende hemel met de Latijns geïnspireerde jazz van het Miguel Zenón Quartet. Sinds 2008 is Zenón een rising star: hij ontving de Mac Arthur Genius Grant, en bracht twee opmerkelijke in Caraïbische roots-geïnspireerde albums uit (Esta Plena, 2008 en Alma Adentro, 2011). Zenón speelt saxofoon met een ingehouden virtuositeit, wat inhoudt dat hij een veelvoud van noten op u afstuurt, zonder de protserigheid van vele andere solisten. De hoofdvogel van die avond, Paco De Lucia, sluit daar naadloos op aan. De Lucia is bij jazzliefhebbers op zijn minst bekend van het legendarische (en meesterlijke) live-album Friday Night in San Francisco (1981) waarop hij met die andere twee gitaargoden, Al Di Meola en John McLaughlin, het meest opmerkelijke gitaaralbum ooit bijeen heeft gespeeld. Paco De Lucia laat onmiskenbaar plaats voor jazz in zijn muziek, maar verliest nooit de traditie van flamenco uit het oog. Wie een concert van de meester heeft meegemaakt, zal het niet licht vergeten.
Vrijdag 6 juli scoort hoog op het persoonlijke wenslijstje. Gretchen Parlato zingt in stijlen van jaren 50 jazz (Bill Evans) tot jaren 80 pop (Simply Red) een beetje fusion daar tussenin. Haar recente album The Lost and Found werd met lof beladen. Haar gevoel voor ritme is een grote meerwaarde, zoals bijvoorbeeld deze aangename versie van Simply Reds Holding Back the Years. Samensmelting van jazz en pop? Verrassende ritmes? Brad Mehldau moet zowat het hoogtepunt zijn van de hedendaagse jazz. Zijn verbazingwekkende en geniale interpretaties van Michael Jacksons Human Nature tot zijn herwerkingen van Radiohead (Exit Music (for a film), Paranoid Android, …) grijpen voor sommigen terug naar een stuk essentie van jazz. Vergeten we niet dat veel jazzstandards herwerkingen van destijds populaire liedjes waren. Deze dag wordt afgesloten met opnieuw een gitarist: de 81-jarige Jim Hall. De man speelde met Bill Evans, Jimmy Giuffre, Paul Desmond en Sonny Rollins, maar net zo goed met de jongere garde als Bill Frisell, Mike Stern en Joe Lovano. Luister ook eens naar de duoplaat met Pat Metheny uit 1999.
Zaterdag 7 juli komen Fabrice Alleman en Dave Douglas & Joe Lovano Quintet (en pianist Lawrence Fields en bassiste Linda Oh en drummer Joey Baron), maar het is zeker ook uitkijken naar Wayne Shorter, de man die de uitdrukking ‘tweede jeugd’ opnieuw een positieve bijklank heeft gegeven. In 2001 vond de man zichzelf opnieuw uit, maakte een plaat en ging de wereld rond met een akoestisch kwartet. De legendarische saxofonist moet dan al eens tegen de piano leunen of een (korte) adempauze nemen, aan zijn spelplezier en doordringende saxsalvo’s valt niets op te merken — wel integendeel.
Het eerste deel van Gent Jazz sluit trouwens af met een topdag. Op zondag 8 juli is er voor elk wat wils, en het begint meteen groots met Ninety Miles, de jazzcoöperatieve met o.a. Stefon Harris, David Sánchez en enfant terrible Nicholas Payton. De 90 mijlen uit de groepsnaam duiden op de afstand van het Verenigde Amerikaanse vasteland tot Cuba, en dat resulteert in een energieke symbiose tussen de muziek van beide culturen. U komt maar beter op tijd, zondag. Ze worden opgevolgd door Robin Verheyen, de virtuoze Belgische saxofonist die compromisloos aan zijn muziek verder werkt. Hij vond aansluiting in de New Yorkse jazzscene bij Ralph Alessi, Drew Gress en Jeff Davis, met wie hij op het podium een zeer onderhoudende dialoog aangaat.
En waar Brad Mehldau al fantastisch was op vrijdag, minstens net zo fenomenaal zijn The Bad Plus, de groep rond pianist Ethan Iverson, bassist Reid Anderson en drummer Dave King. Als special guest brengen ze saxofonist Joshua Redman mee. Dit is het betere jazzwerk. Samen met Brad Mehldau, zijn dit dé twee aanraders van het jazzgedeelte van het festival — met stip en liters kleurenverf.
Natuurlijk komt u ook voor Melody Gardot, die dit eerste gedeelte mag afsluiten. Het is haar derde keer op Gent Jazz: de eerste keer, in 2008, was ze de revelatie van het festival. Haar concert werd toen zo gesmaakt en opgemerkt, dat ze het daaropvolgende jaar meteen mocht terugkeren. Ze bracht in beide jaren ook telkens een succesvol album uit (resp. Worrisome Heart en My One and Only Thrill), en ook het zopas verschenen The Absence werd enthousiast onthaald.
Niet te missen, is ons advies. En dan hebben we het enkel nog maar over de uitroepteken-jazz gehad. Nog goed dat er geen plaats is om een tentje te zetten, of we bleven er de hele tijd kamperen.
—
Jazz en Fotografie in Flinxo, Ottogracht 38. Open op vrijdag en zaterdag van 10.30 u. tot 17 u., en op zondag van 14 u. tot 17 u.; tijdens de Gentse Feesten alle dagen van 14 u. tot 24 u. De toegang is vanzelfsprekend gratis; de werken worden ook te koop aangeboden.
Jong Jazztalent Gent vindt plaats op de Bijlokesite aan de ingang van het festivalterrein op 5 juli om 16.30 u. en op 6, 7 en 8 juli om 14.30 u. De toegang is gratis.
Gent Jazz Festival, tussen 5 tot 14 juli op de Bijlokesite in Gent. De toegangsprijzen variëren van € 240 voor een festivalpas, tot € 37 voor de goedkoopste dagpas.
© 2012 GENTBLOGT VZW