RSSAcademie Offerlaan stelde tentoon
Het schooljaar is alweer voorbij en samen met de laatste lessen op school, liepen de voorbije weken ook heel wat buitenschoolse activiteiten af.
Met een nest kinders in huis wordt hier ook een resem activiteiten gedaan: ballet, zwemmen, dansen, muziek, … En ook animatiefilm. Met een kind dat verzot is op tekenen en op computers, konden we geen betere activiteit vinden want in animatietekenen worden de twee gewoon gecombineerd.
En dus gingen we vorige week naar de jaarlijkse opendeurdag van ‘zijn’ academie. Want behalve een opendeurdag, om mensen te laten kennismaken met het aanbod, kon je als ouder van een reeds ingeschreven leerling ook de werkjes bewonderen die je kind het afgelopen jaar heeft gemaakt.
Ik sta er altijd toch verbaasd van wat zoal verwezenlijkt wordt tijdens zo’n jaar.
De academie is, voor zover ik hoor, toch wel redelijk ‘populair’ en toen we ons de eerste keer informeerden om onze zoon in te schrijven, werd ons aangeraden dat te doen op de opendeurdag.
Daarnaast heeft de tekenacademie ook een paar wijkafdelingen. Ze gebruiken eigenlijk de klaslokalen van scholen na schooltijd om daar dan ateliers te begeleiden. De tekenjuf is er dus een van de academie, het lokaal is van de school maar het geheel blijft netoverschrijdend: zo zijn er ateliers in stadsscholen, gemeenschapsscholen en zelfs scholen van het katholieke net.
Kinderen die het geluk hebben tekenles te kunnen volgen in hun eigen school, dat is een geweldig handige zaak: je hoeft geen kinderen te brengen of te halen en ze krijgen les in hun vertrouwde omgeving. De tekenjuf wordt door de kinderen op handen gedragen en ook dit succes kent zijn prijs. Nog een bijkomende reden, voor ouders die zeker wilden zijn van een plaatsje in ‘hun’ school, om hun kinderen op de opendeurdag te willen inschrijven.
Aan de inschrijvingsstand zag ik lange rijen en ouders moesten soms ruim twee uur geduld uitoefenen om de kinderen te kunnen inschrijven.
Als ‘ancien’ kon ik daar gelukkig aan ontsnappen: kinderen die het voorbije jaar reeds les volgden, kregen gewoon een brief mee met de nodige inlichtingen over het komende jaar en ook een overschrijvingsformulier. Geen lange rijen voor mij. Wel een comfortabele stoel en een computer.
Wat mij de vraag doet stellen: elektronisch inschrijven, zoals bij de sportkampen, zou dat geen uitkomst zijn?
© 2012 GENTBLOGT VZW
Uit pure nostalgie kwam ik op deze site terecht. Toch heb ik zelf een vraagje die misschien door deze mensen beantwoord kan worden.
Toen ik in 1972 les ging volgen aan het secundair van de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten werd ik getroffen door de talrijke plaasteren beelden die de gangen van de academie (academiestraat) sierden (vermoedelijk tussen de 50 à 100 beelden). Naast de afgietsels van Phidia’s beelden van de Acropolis (thans: Londen, British museum) had men een volledig overzicht van Griekse beelden vanaf de Kouros/Koré tot aan de Hellenistische periode. Omstreeks die tijd verhuisde een deel van deze afgietsels naar de gebouwen van het zgn. Schoolmuseum aan het Berouw, daar dit museum overgebracht werd naar het St.-Pietersplein. De oude gebouwen aan het Berouw werden bezet door een aantal ateliers (beeldhouwen , schilderen) van de academie. Een aantal beelden belanden hierbij in de modder onder de gewelven van het oud-zwembad “Het tolhuis”. In de tuin van het Berouw stonden er tevens de plaasters die gediend hadden voor het gieten van het Van Beverenmonument (thans: Heuvelpoort)in de oude serres.
Rond 1974 werd het secundair overbracht naar de gebouwen van het oud-weeshuis “De Rode Lijvenkens” aan de gelijknamige straat. Een aantal beelden vonden in het deel dat ontoegankelijk was voor de leerlingen – wegens instorting – hun onderkomen. Opvallend was dat op de bovenverdieping van dit gebouw (een deel van) het archief van het weeshuis lag. Een medeleerlinge merkte op dat alle namen van de leerlingen in schoonschrift waren opgeschreven en dat er voor de naam steeds het woord “juffrouw” stond.
Toen ik zelf les gaf aan deze school (1981-1983) werden de beelden in de gewelven van het tolhuis eveneens overgebracht naar de Rode Lijvekensstraat, daar de oude “zwemkom” heringericht werd en zijn oorspronkelijke functie kreeg. Wat er daarna gebeurde met deze talrijke afgietsels is mij niet meer bekend. Nadien heb ik er slechts nog een paar gezien in de verschillende gebouwen van de academie.
Mijn interesse voor deze afgietsels werd opnieuw geboeid door een documentaire op Nat. Geo. waarin het belang van deze beelden werd aangehaald. Het zijn stille restanten van de smaak van de burgerij rond 1800 en zijn perfect in te lassen in de stijl van het neoclassicisme. Om die reden werden deze plaasters gerestaureerd en kregen in talrijke steden, zoals in Parijs, Italië…, opnieuw een plaats in de academie als deel van het kunstpatrimonium.
Onlangs zag ik een oud-student die mededeelde dat de beelden van de Gentse academie vernield werden toen men de gebouwen aan de Rode Lijvekensstraat gesloopt heeft, m.a.w. dat deze beelden er nog stonden toen men het gebouw sloopte. Persoonlijk kan ik dit moeilijk geloven daar het hier gaat om een kunstschool, waardoor men toch duidelijk bewust is van zijn eigen kunstpatrimonium. Daar ik de meeste van deze beelden niet meer terugvond in de lokalen van de academie is mijn vraag: waar worden deze beelden thans bewaard?
Enkele weken terug vond ik in de inkomgang van de Kunstschool in de Offerlaan nog enkele grote plaasteren beelden naar klassieke sculpturen. Ik heb daar foto’s van. Ik bezorg er enkele aan de fotoredactie van GentBlogt. Ik weet niet of dit een deel van de beelden is dat u zoekt.
Ik ben zeer ongerust over het bestaan van die beelden en nog vele anderen. Ik meen me te herinneren dat in de Rode Lijvekensstraat vele beelden waren overschilderd en ietwat bespottelijk gemaakt.
Ik weet verder dat de stad twee beelden ( buste van Sanderus en van Vesalius van de hand van J.R. Calloigne) van uit de oude bibliotheek van de Baudeloo aan de universiteit doorgesluist had. Daar weet men nu niks meer van die beelden af, ze staan nergens op een inventaris, volgens schepen Decaluwe.
In Brussel nochtans bestaat een rijke verzameling afgietsels in het museum van van de “Cinquantenaire”.
Dag Athur en Jean Marie
Bedankt voor jullie berichten. De enkele beelden die thans nog prijken in de academie zijn mij bekend van kort voor de verhuis uit de academiestraat. Aldaar verkeerden ze in bedenkelijke toestand en zijn aan restauratie toe. Waar ik het vooral over heb zijn de beelden die t.o.v. de Rode Lijvekensstraat in de twee zijpanden van het weeshuis stonden voor de afbraak van het gebouw. Deze vleugels stonden vol met plaasteren afgietsels van beelden uit de oudheid. Deze beelden zijn waardevol voor de geschiedenis van de stad en zijn stille getuigen van het patrimonium van een kunstschool.
Het belang van deze afgietsels:
a) Nationaal: De burgerij nam omstreeks 1800 de macht van de adel over. Enkele steden uit de oudheid in Italië – die reeds in de 17de eeuw ontdekt waren – halen ze onder de resten van de uitbarstingen van vulkanen. Om die reden eiste de burgerij dat de kunstenaars gingen werken in deze classicerende stijl. De St.-Licasgilde werd afgeschaft en vervangen door de academie. Deze plaasters werden aangekocht om te kunnen voldoen aan de eisen van de burgerij. Het zijn stille getuigen van de eerste burgerlijke macht.
b) Lokaal (Gent): Deze kunst werd in Gent niet direct geassocieerd met de Fransen, maar met de “Hollanders” (1815-1830). Veel Gentse burgers waren niet tevreden met de onafhankelijkheid, daar zij geen afzetgebied meer hadden in de Nederlandse kolonies. Het neoclassicisme bleef dan ook in Gent als stijl van de burgerij zeer lang behouden (tot begin 20ste eeuw). Het was een uiting van een soort trouw aan de Nederlandse koning die in Gent heel wat positieve zaken gedaan heeft. Bij aanschouwing van classicerende woningen uit die periode gaat uiteraard automatisch de gedachte naar deze plaasters.
c)Kunsthistorisch: Niet alleen in de stijl kwam er vernieuwing maar door deze plaasters kwam er ook een vernieuwing in de vormgeving. Om maar één voorbeeld te noemen, de machthebbers werden niet langer meer geportretteerd in de stijl van de Franse beeldhouwer Coysevox, maar eerder in blokvorm zoals de Griekse Homerosbeelden.
d) Invloed: De Art Nouveau brak met de neostijlen (hoewel ook een invloed zoals de pasteltinten van het neoclassicisme), maar reeds in de Art
Sorry, maar na een aantal zinnen breekt Blog blijkbaar af. Ik heb mijn tekst niet kunnen vervolledigen of verbeteren. Ik doe verder:
, maar reeds in de Art Decoperiode zien we opnieuw het belang van deze plaasters. Aanleiding was de ontdekking van het graf van Toetanhamon, waarvan men de inhoud lang geheim hield. De oudheid – ook de Griekse – was direct weer in de mode. De invloed van de empire – waartoe deze plaasters behoren- op de Art deco is een bekend gegeven.
e) Patrimonium. Hoewel het ondenkbaar is om alles te bewaren uit een ver verleden moeten deze plaasters wel geplaatst worden in de context van een kunstschool. Het is uiteraard niet te ontkennen dat deze plaasters deel uitmaken van het patrimonium van een kunstschool. Het is zeker niet omdat deze stijl niet beantwoord aan de huidige modetrend, dat deze plaasters daarvoor moeten vernield worden. We denken hier aan de Art Nouveau die in de jaren ’70 van de vorige eeuw belandde in de kelders van musea als miskoop… Trouwens in het buitenland worden deze plaasters volop hersteld, waardoor ze daart reeds een herwaardering kennen.
Het was trouwens de TV-uitzending van de restauratie van deze buitenlandse afgietsels die mijn aandacht trok. Vandaar dat ik me afvroeg waar de talrijke sculpturen thans verblijven die destijds opgesteld stonden in de Rode Lijvekensstraat.
Bijna 3 maand verder en… Ik had toch wel een reactie van de academie of een van een bevoegde instantie van de stad verwacht. Zou er dan toch iets mis gegaan zijn met die beelden?
Dit is misschien een vraag voor de gemeenteraad