RSSNog meer poppen – dag 2
We hadden afspraak om 15.00u op de Korenmarkt om dag 2 van het Puppetbuskersfestival te beginnen. Maar kijk, klop om 14.50u, net toen we besloten om de voorstelling in de Trommelstraat te verlaten om op tijd te zijn op de Korenmarkt, besloten de hemelsluizen om de deuren te openen. En hoe. Met bakken kwam de regen naar beneden. Geen gewoon buitje, zoals we gisteren mochten meemaken, maar een plensbui van jewelste.
We besloten om toch door te wandelen en te kijken of het optreden nu zou doorgaan, maar halverwege konden we er echt niet meer aan onderuit: we moesten schuilen. Het was echt niet te doen, zelfs ingeduffeld in een waterdichte cape.
Maar opgeven staat niet in ons woordenboek en na een tiental minuten schuilen gingen we er toch weer voor, onder het motto ‘ge weet maar nooit’. Op de Korenmarkt aangekomen was er jammer genoeg niets te zien, wat niet verwonderlijk was uiteraard.
De aanhouder wint, na een 30 minuten wachten klaarde het op, en even snel stonden de artiesten van het Puppetbuskersfestival klaar om van wal te steken. We besloten om doorweekte schoenen, kousen en broeken te negeren en gewoon te blijven en genieten.
De spits werd afgebeten door Basso Doble (DE) die met de gelijknamige voorstelling een half uur later dan gepland tussen het volk rondliep. De Contrabassiste had zich klaargemaakt om naar het concert te gaan en had haar geliefde Bassi, een wandelende contrabas, aan de leiband meegenomen.
Die leiband was zij onderweg duidelijk kwijtgeraakt, want Bassi liep vrolijk en vrij rond. Hij doet ook niet altijd wat zijn meesteres van hem vraagt: in plaats van “te apporterenâ€, snuffelt Bassi veel liever tussen het volk en vooral, ‘aan’ het volk. En oppassen als je eten bijhebt, want voor je het weet is Bassi er mee vandoor (mochten mijn kinderen, tot groot jolijk van henzelf en van het publiek, aan de lijve ondervinden).
Bassi doet misschien niet altijd wat je vraagt, toch wordt hij door zijn meesteres en het publiek geknuffeld, want Bassie is lief, charmant en wint alle harten.
Nog te zien op maandag 16 juli in het Shoppingcenter Zuid om 15 uur en op dinsdag 17 juli in de Veldstraat om 15 uur.
Daarna kregen we een meesterverteller voorgeschoteld. Storybox Theatre (UK) trad eerst op met “The King who wanted to touch the Moon” en mocht de dag op de Korenmarkt afsluiten met “The Sun and The Wind“.
Twee prachtige verhalen verteld met ongelooflijk inlevingsvermogen en een magie waarbij je in het verhaal wordt meegenomen. Enerzijds heel simpel, met een minimum aan materiaal, anderzijds blijf je gefascineerd kijken en ga je er volledig in op.
De meesterverteller mocht zijn “The King who wanted to touch the Moon” nog een tweede keer brengen, omdat een heel pak volk de eerste voorstelling gemist hadden door het weer. Zelfs die tweede keer bleef je gebiologeerd kijken en bleef het even mooi. Een aanradertje dus.
Nog te zien op maandag 16 juli op de binnenkoer van het EFTC om 16u30 en 18 uur, op dinsdag 17 juli op de Korenmarkt om 15u30 en 16u30 en op woensdag 18 juli op de binnenkoer van het EFTC om 16u30 en 17u15.
Tussen de twee voorstellingen door van Storybox Theatre kregen we nog een Punch en Judy voorstelling te zien van jong talent Simon Moers (BE).
Voor Punch en Judy ben je, of ben je niet en mij laat het eigenlijk nog steeds wel lachen. Veel variatie zit er niet in. Slapstick in de meest letterlijke betekenis, de karakters staan vast en wat ze doen ook, maar voor jong talent zijnde kon het wel smaken. Ik heb er alleszins al slechtere gezien.
Waar ik bij Punch en Judy vooral van geniet, is de reactie van mijn kinderen. Als er ergens bij geschaterd wordt dat je trommelvliezen ervan zouden kunnen klakken, dan is het wel bij zo’n voorstelling, en alleen daarvoor al zou ik opnieuw en opnieuw naar zo’n voorstelling gaan kijken.
Maar als Simon van plan is om Punch & Judy te blijven spelen, dan zal hij zijn naam wel moeten veranderen naar ‘Professor’.
Nog te zien op dinsdag 17 juli op de binnenkoer van het EFTC om 15 uur.
© 2012 GENTBLOGT VZW