RSSBoomtown twee keer drie
Twee dagen rust hebben we gehad, voor dinsdag het Boomtown festival begon, temidden de Gentse Feesten. En dan waren we er eerst nog van overtuigd dat het pas woensdag begon, waardoor we in allerijl op de fiets sprongen om nog net Stealing Sheep mee te kunnen pakken. (Dat laatste mag u helaas niet letterlijk nemen.) Ook deze tweede keer beperkt deze reporter zich tot de activiteiten in Zaal en Club –binnen dus, waar u een miezerige twee drankbonnen moet voor neertellen (ofte 5 euro) om in redelijk comfort een concert mee te maken (en waar u beschut bent tegen de regen). Op twee dagen hebben we twee keer drie groepen gezien en gehoord, waarvan vier met een frontvrouw.
Voor de eerste groep op mijn lijstje, Stealing Sheep, wordt met veel gretigheid Paul McCartney aangehaald (u weet wel, de bassist van The Beatles, bij wie onlangs nog de stekker werd uitgetrokken toen hij samen met Bruce ‘The Boss’ Springsteen in Londen even samen op de planken stond). McCartney tipte de band als “a talented group who capture the times”, waarmee ze meteen een van de hotste bands aan de andere kant van het kanaal werden.
Ons viel in eerste instantie de fantastische outfit van Emily Lansley op, met sterretjes waar Kimberley Vlaeminck jaloers van zou zijn geworden. Opvallend in de muziek, was het verkwikkende tempo van Lucy Mercer, de ijlende synths van Becky Hawley, maar toch alweer het meeste de stem van Lansley. Als afsluiter kregen we Shut Eye, en dat hadden we ondertussen al zoveel beluisterd dat we het bijna konden meezingen. Het liedje is zowaar een prachtige synthese van het repertoire; als u niet bekend bent met de groep klikt u maar eens op de link. We waren er niet op voorzien, maar we hadden eigenlijk echt graag die twee EP’s (of Noah & The Paper Moon waarop ze beiden zijn samengebracht) mee naar huis genomen. Binnenkort komt trouwens het eerste ‘echte’ album uit.
Op de Boomtown pagina werd gelinked naar de clip Kimya Dawson performs All I Could Do for her chickens Marmon, Camilla, and Dakota, maar verder had ik geen idee waar ik mij aan mocht verwachten. Dawson blijkt evenwel een Grammy winnende muzikante te zijn, bijzonder bescheiden en innemend, en met een wel heel erg opvallen kapsel. Ze leek nerveus –ze herbegon haar eerste nummer– en toen vermeldde ze en passant dat ze op haar hotelkamer een oproep van haar moeder had gekregen (call me as soon as you get this), en haar vader in het ziekenhuis bleek opgenomen. Het maakte haar liedjes extra weemoedig, al was het duidelijk dat ze alles van zichzelf gaf. De teksten leken mij erg persoonlijk, en ze kreeg het publiek moeiteloos mee. Als support kwam Pablo Das een paar nummers meezingen, waaronder het hilarische Frenzy Gobble, maar ook een heuse protest song tegen de manier waarop veel Amerikanen gekant zijn tegen same-sex marriage. Hij ging er zo in op, dat hij maar liefst twee snaren van zijn gitaar kapot speelde. Een zeer goede live act.
De afsluiter dinsdag was Mary&Me, die invalde voor I Got You On Tape. Mary&Me kwam een beetje te gekunsteld over, net zoals de schrijfwijze van de naam. Er valt eventueel een hint van Nouvelle Vague te bespeuren, maar dan zonder de humor. Het klonk en zag er allemaal heel erg hipster uit, inclusief de geringe opkomst, wat bijzonder jammer was maar door de groep heel sportief werd opgevat.
Woensdag begon zoals de vorige dag eindigde: een beetje in mineur. De Sunday Bell Ringers brengen langgerekte pop die wat doet denken aan een herontdekking van de muziek uit de jaren 80, en het is duidelijk dat die jongens heel erg enthousiast in hun genre zitten. Dikke bonuspunten daarvoor, ook al kon het ons niet echt bekoren: de drive zat er helemaal in.
Wij vlogen evenwel rechtstreeks naar de zevende hemel met Renée, u ondertussen waarschijnlijk bekend van het (hopelijk) alomtegenwoordige Dum Dum Dum. Wat bijzonder opviel was de stembeheersing bij de fragiele liedjes van zangeres Renée Sys, en de onverbiddelijke fascinatie van het publiek gedurende het ganse concert. “Het is schitterend om jullie hier allemaal zo aandachtig te zien luisteren,” bracht de zangeres vol verrukking uit. Het publiek had zich knusjes op de plankenvloer neergezet, om net zoals wij te genieten. (Nog een lp overigens, waar we niet op voorzien waren maar die op ons boodschappenlijstje is terecht gekomen.)
In de Club bleven op cloud nine hangen, want ons laatste concert die dag was Love Like Birds. Elke De Mey liet zich live bijstaan door Jinte Bernard en Benne Dousselaere, al had ze er net zo goed helemaal alleen kunnen staan zoals tijdens de flash support op de vorige editie (wat geen afbreuk doet aan de kunsten van beide mannen, voegen we er voor de duidelijkheid maar snel aan toe). Vorig jaar was Josh T. Pearson bijzonder onder de indruk van haar korte optreden, en de Club zat dit jaar –verdiend– afgeladen vol. De zachte broosheid van de muziek maakte elk ander geluid storend, iets wat de aanwezige fotografen gelukkig ook doorhadden. Na twee zo’n schitterende optredens na elkaar –en omdat we Liesa Van der Aa nog maar op Gent Jazz hadden gehoord– besloten we na afloop maar huiswaarts te gaan. Regen? Welke regen? Niks van gevoeld.
—
Stealing Sheep (site, facebook)
Emily Lansley (guitar, vocals), Becky Hawley (keys, vocals) and Lucy Mercer (percussion, vocals)
Kimya Dawson (site, tumblr)
Kimya Dawson (guitar, vocals); Pablo Das (guitar, vocals)
Mary&Me (site)
Elke Andreas Boon (vocals); Pieter-Jan De Waele (guitar); Tomas Vanderplaetse (piano & synth), Jelle Van Lysebettens (bass & triangle); Dries Nauwynck (drums & percussion)
Sunday Bell Ringers (site, facebook)
Mattijs Vanderleen (Drums/beats); Bart Verdonck (Bass/vocals); Eva Vermeiren (Sax/effects/vocals); Mark Van Ransbeke (Guitar); Joe Cnapelinckx (Organ/piano/vocals)
Renée (site, facebook)
Renée Sys (vocals & guitar); Gunter Deleu (double bass); Pieter Elias (percussion); Eva Bruneel (cello); Stijn Engels (keys)
Love Like Birds (site, facebook)
Elke De Mey (vocals & guitar); Jinte Bernard (percussion); Benne Dousselaere (double bass)
© 2012 GENTBLOGT VZW
bruno, ik durf wel een sklikken op al je links en zo ontdek ik ook weer dingen die me aanspreken, die Love Like Birds lijkt me op het eerste zicht notjustanothersinginggirl ;-) soms heb ik een beetje spijt dat ik geen tijd heb om fotograaf te spelen als ik zo hoe fotogeniek sommige zijn:-)
Bedankt Jeroen –ik ben heel blij dat je er wat aan hebt.