RSSPuppetbuskers 2012 met A.H. Zeijlemaker, Cie Imaginaire en Trulé (EFTC, 20 juli)
Toen ik vanmiddag richting EFTC liep voor een nieuwe dag Puppetbuskersfestival, werden we andermaal overvallen door een wolkbreukachtige regenbui (zo’n bui waarvoor je toch maar beter enkele minuten gaat schuilen), gepaard gaand met een depressieve bui waarbij ik opzag tegen een zoveelste natte en koude namiddag op de binnenkoer. Maar kijk, het is daarna zowaar de hele namiddag droog gebleven. In de Trommelstraat kwam ik een vreemd wezen tegen. Het bleek een kobold te zijn, met een groot slakkenhuis op haar rug. Die kobold (sorry, ben haar naam vergeten) trekt de wereld rond, zoekt overal nieuwe verhalen en transporteert ze van de hoofden van de mensen naar haar slakkenhuis, de verhalenbewaarplaats.
Maar ze kan anderzijds ook verhalen uit haar slakkenhuis tevoorschijn halen en tot leven brengen. Een toeschouwer mag een veer uit de magische waaier kiezen en zo wordt bepaald welk verhaal we te horen krijgen. Vanmiddag was dat een stukje over de reus, een kleermaker en zijn vrouw: om een vrouw te kiezen, wil de reus naar het jaarlijks dansfeest maar daarvoor wil hij absoluut nieuwe kleren. Hij nam daartoe de kleermaker gevangen die op het moment van het verhaal nog slechts een uur de tijd kreeg om zijn opdracht af te werken, anders zouden hij en zijn vrouw het bekopen. Maar door de zenuwen heeft de kleermaker een grote fout gemaakt en de stof in de verkeerde richting geknipt. Gelukkig weet zijn vrouw raad.
Verhalen uit Murmla van Jong Talent Andrea Harmes Zeijlemaker (NL) is een leuke, afgewerkte voorstelling, waarvoor je graag een kwartiertje blijft staan alvorens je weg te vervolgen.
Onze kobold had graag nog een tweede verhaal verteld, maar inmiddels was het tijd voor La Vieille et l’Oiseau van La Compagnie Imaginaire (FR), eveneens in het kader van Jong Talent. Een oude dame, Elise Crepusculaire, gehuld in een “kranten”gewaad, leest de krant. Ze onderbreekt haar bezigheid voor een bezoekje aan het publiek. Ze diept ondertussen ergens een papiertje op met een woord erop en laat het aan iedereen zien. Nadat ze nog ergens een woord opgediept en getoond heeft, komt ze tevoorschijn met een zwarte vogel, die het publiek gelukkig maakt met opera-aria’s.
Blijkbaar is deze voorstelling gebaseerd op de novelle Twee woorden van Isabel Allende (uit het boek Het goud van Tomás Vargas) en even googelen leverde volgend fragment op: “Ze droeg de naam Belisa Crepusculario, niet omdat dit haar doopnaam was of omdat haar moeder zo’n goede smaak had, maar omdat ze zelf net zo lang naar die naam had gezocht tot ze hem had gevonden en hem zich had aangemeten.Haar beroep was woorden verkopen. Belisa Crepusculario had begrepen dat woorden zonder eigenaar los rond vliegen en dat iedereen die een klein beetje toverkracht bezit, ze kan vangen om ze te gelde te maken.”
Een woordenloze, mooie, poëtische voorstelling, die tijdens dit festival helaas ook niet meer gespeeld wordt .
Het bovenstaande kan ook gezegd worden van de voorstelling Amores e Humores de Bonecadas van de Portugees Trulé. Ook hij speelde vandaag zijn laatste voorstelling tijdens deze Gentse Feesten.
Tien stoelen staan in een halve cirkel opgesteld. Tien stoelen in tien verschillende kleuren. Op elke stoel wacht een artiest. Wachtend tot de poppenspeler hen tot leven brengt. Tien poëtische stukjes op muziek, zonder woorden, knap gemanipuleerd, telkens in een andere sfeer, met verschillende technieken. Meer moet daarover niet verteld worden. Behalve misschien dat het soms wat te lang duurde.
Alle info over het festival vindt u op de website van het IPBF
© 2012 GENTBLOGT VZW