RSSBoomtown: Dag 4
Op dag drie had ik precies teveel groepen op mijn lijstje staan. Misschien is het beter om mijn selectie kleiner te houden, dan kan ik optredens volledig uitkijken maar het is zo moeilijk om te kiezen! Op dag vier ging ik voor de grotere groepen. Ontdekken zit er dan minder in maar herkenning des te meer. Op mijn programma stonden maar drie bands: Absynthe Minded, Gruppo di Pawlowski en Sioen. Ik had zo al een vermoeden dat er veel volk voor Ostyn en makkers gingen opdagen en dat was een understatement. Om 19u was er al zoveel volk dat de zaal volzet was: een half uur voor het optreden!
Met veel goesting stapten ze het podium op en begonnen ze aan de set. Ostyn zette alleen How Short A Time in en de rest volgde even later. Oude nummers van op New Day (My Heroics, Part One), There is Nothing (Plane song, Stuck in Reverse) en Absynthe Minded (Envoi, Multiple Choice) wisselden af met nieuwe nummers van hun laatste As It Ever Was. Publiekslievelingen Envoi en My Heroics, Part One maakten het publiek warm maar hun nieuwer repertoire moest daar niet voor onderdoen. Ze knipogen hier en daar nog naar de oude Absynthe Minded (melancholie en gypsie).
Het nummer Space refereert daar nog het meest aan, maar de rest van de plaat is vooral rock ‘n roll en up tempo. Het gaat hen goed af en dat vond ook het publiek dat wild enthousiast was. De hele band maar vooral Ostyn gaf het volk (en de fotografen) veel energie.
Na 13 nummers verlieten ze tot spijt van het publiek het podium maar we konden ze toch nog terugroepen en -klappen voor maar liefst twee bisnummers! Met de woorden “prepare to dance” waarschuwde Ostyn de zaal voor wat nog zou volgen. Zijn advies werd netjes opgevolgd en bij het laatste nummer trokken ze alle registers open. Mooi begin van de avond!
Tijd om een snelle hap te gaan halen was er nog net want we hadden minder dan een uur vooraleer Gruppo di Pawlowski of de Limburgse Rockgod aka Mauro aan zijn experiment zou beginnen.
Voor Mauro en de zijnen stond er een iets ander publiek aan te schuiven dan voor Absynthe Minded en de rij was iets korter maar toch tamelijk lang. Boomtownvrijwilligers deelden preventief gratis oordopjes uit en dat bleek geen overbodige luxe.
Mauro is een door de duivel bezeten orkestleider met attitude. He called the shots: “speel iets saais, iets niet zo goed, neen, niet zo, dat is te grappig” en “ja, genoeg, stop er maar mee”. De micro moest het vaak ontgelden en op zeker moment leunde hij zelfs op het hoofd van de Gentblogtfotograaf van dienst die zijn cool bewaarde en gewoon verder trok.
Het publiek ging bij momenten mee in trance en mocht een steentje bijdragen aan de impro al vond ik dat meer grappig dan geslaagd. Mauro en band leven zich duidelijk uit met dit project. Ik heb geen idee hoeveel nummers ze speelden, het vloeide allemaal een beetje in elkaar over en zoals hij zelf zei “wat maakt het uit?” Uit de zaal klonken oerkreten om meer en de lichten bleven ook een minuut uit maar een bis kwam er niet.
Op de Kouter was Steak Number Eight nog aan hun set bezig. Wat ik ervan zag was echt goed. Ik ga niet spontaan naar Metal grijpen maar die jongens kunnen er echt wat van. Ze wilden net een nieuw nummer aanboren toen iemand van de organisatie het feestje kwam stilleggen.
Met opgeheven armen en de woorden ‘t Is gedaan! sloot frontman Brent Vanneste het optreden af. We wurmden ons door het volk wat naar voor om een goede plaats te bemachtigen. Tip voor de mede verticaal gelimiteerde mensen onder ons: in het midden van het plein is er een verhoogde kabelgoot. Ik zeg het maar he.
Frederik Sioen begon zijn set helemaal alleen op piano met een klepper: Cruisin’. Ze speelden nummers uit het hele repertoire: I need a drug, Bad bad world, I’m not ready to love you like I do… maar het was pas vanaf het zesde nummer (laatste single Johnny, Mary, Tommy & the sun) dat ze er echt in begonnen te komen.
Ondanks het feit dat ze zich volledig smeten klonk het daarvoor nogal braaf en vlak. Maar spreek mij gerust tegen!
Volgden o.a. nog: Ready for your love, Another ballad, See you naked… De Kouter kon het best smaken en kreeg drie bisnummers (waaronder Ease your mind) en enkele groepsbuigingen. Merci Sioen!
© 2012 GENTBLOGT VZW