RSSTentenkamp van daklozen op camping Blaarmeersen
Een twintigtal dakloze Gentenaars, onder wie een gezin met een kind van vier maanden oud, overleeft al maandenlang in alle stilte in tenten op een kampeerterrein in de Blaarmeersen.
Zondag moeten ze er weg zijn.
Michael Verhelst (21) kwam in juni op de Blaarmeersen aan met zijn vriendin en hun vier jaar oude tweeling. Ze werden uit hun sociaal appartement aan de Groene Vallei gezet omdat ze zelf een dakloos koppel in huis namen. Sindsdien wonen ze in een gezinstent op de camping van de Blaarmeersen, betalen elke avond hun standplaats en wassen zich in het sanitaire blok. Eten wordt klaargemaakt op een gasvuurtje. Een picknicktafel doet dienst als keuken.
‘We zijn naar de Blaarmeersen gekomen omdat we nergens onderdak konden vinden. We hebben wel vijftig verschillende appartementen proberen huren. Maar probeer maar eens iets te huren met een uitkering en twee kinderen. Enkel huisjesmelkers die op voorhand twee maanden huur cash vragen, wilden ons binnen nemen.’
Lees meer in De Gentenaar, en op de Facebookpagina van Victoria Deluxe
© 2012 GENTBLOGT VZW
Ik heb net na het middagjournaal over dit item naar het stadhuis gereden om de problematiek van die mensen in te schatten. Na het horen van de daklozen en hun sympathisanten ben ik evan overtuigt dat hun probleem groter lijkt dan men ziet in de media. Ik heb er verscheidenen gesproken alsook met hun woordvoerders en krakers die aanklagen dat er voldoende woningen beschikbaar zijn maar niet worden vrijgegeven. Het zou gaan om ongeveer 100 woningen. Ik heb de ganse situatie gade geslaan en zag dat zowel de politiekers als de daklozen er zenuwachtig bijliepen daar de media erbij was. Als sociaal amateurfotograaf heb ik dan ook een paar sfeerfoto’s gemaakt deze middag. éen ervan heb ik doorgestuurd naar deze website. Hopelijk heeft gentblogt aandacht voor deze ernstige problematiek om deze verder op te volgen
Graag meer uitleg over de zin “Enkel huisjesmelkers die op voorhand twee maanden huur cash vragen, wilden ons binnen nemen.” Die twee maand huurgeld, op een speciale bankrekening, dat is wettelijk bepaald.
Ik heb destijds nog (uit medelijden voor zijn handicap) een huurder gehad die noch zijn waarborg, noch achteraf zijn huurgeld betaalde. Het heeft me via het gerecht meer dan een jaar geduurd om hem buiten krijgen. Het heeft me destijds rond de 200.000 BEF gekost, samen met de schadekosten aan het appartement.
Ik begrijp het dus zeer goed dat eigenaars zeer voorzichtig zijn.
er zijn toch genoeg opvangsmiddelen.
@ Carola. volgens de laatste berichten zou nog één gezin me kinderen deze nacht geen opvang hebben en dus wellicht de nacht buiten moeten doorbrengen.
Er is ind. opvang genoeg. maar men moet het willen openstellen voor die mensen. Men sprak van meer dan honderd sociale wonigen maar die zijn blijkbaar niet vrij door werkzaamheden. Dit was dan ook de discussie bij de afloop van de vergadering in de inkomsthal en daarbuiten met iemand van Victoria Deluxe.
Je bedoelt waarschijnlijk dat er nog stééds een gezin met kinderen geen opvang heeft…
Als men rond kijkt in Gent staan er wel aantal woningen of appartementen te huur,waarom niet verhuren aan ocmw, die op hun beurt borg staan?Kan er werkelijk niets gedaan worden aan de huurprijzen?Grote projecten in Gent maar de woningsnoot blijft groot onverstaanbaar.
Carola, dit kan hoor. Aan sociale huisvestingsmaatschappijen die dan garant staan voor alle kosten/defecten. De huurprijs die je voor je woning krijgt is echter een stuk lager dan de marktprijzen in Gent en dat zal de reden zijn waarom dit niet meer succes heeft, denk ik.
Carola,zou jij je appartement / woning verhuren aan die mensen die op de foto staan? Die ene loopt rond zonder schoenen en onder zijn vest draagt hij geen kledij en dit is echt niet uit armoede. Het koppel is voortduren aan het roken en hebben dan ook nog een hond. Als die mensen 6 maanden ergens wonen krijg je de komende jaren er de stank niet uit! En dan gaan ze nog andere daklozen opvangen in hun woning.
Deze mensen zouden eerst wat opvoeding moeten krijgen en dan pas maken ze enigszins kans in de ‘echte’ wereld. Je kan me extreem vinden maar die mensen enkel wat geld toeschuiven en een kot om in te slapen geven is pas erg. Je ontneemt hen en hun kind alle toekomst! Als die mensen zich een zouden wassen en scheren en minder drinken en roken zouden ze beter aanvaard worden en een echt bestaan kunnen uitbouwen en mischien zelfs werk vinden.
Tony , Carolla jullie hebben hier een punt. Mensen die uit de boot vallen door omstandigheden, gebeurtenissen waarvan je je inkomsten wegvallen ziekte enz en je hebt het geluk niet om terug te vallen op je familie of vrienden die je kunnen ondersteunen en je staat er helemaal alleen voor wordt je afhankelijk van ons sociaal systeem die alsmaar meer afbrokkelt door besparingen maar ook door toenemende armoede die eerst de laagste en de zwaksten van onze bevolking treffen. Als dan de parrameters gelden hoe een sociale woning moet renderen klopt dit niet met de nood van de bevolkingsgroep die er recht op hebben.
Zolang ( en dat is mijn persoonlijke mening ) een winstmarge ( van een sociaal woningbeleid bvb )belangrijker is dan persoonlijk geluk en een woonrecht zal dit onrecht altijd blijven bestaan.
Mijn interesse hier in heel dat debat over de de daklozen in Gent was aangewakkerd door een rtikel te lezen in Humo waarin onze burgemeester het had over z’n kindertijd waarin hij met z’n ouders in woonwagens leefde. Ik vond het vertederend hoe hij een anekdote vertelde hoe zijn moeder er naar streefde om een beter leven na te streven en in een vaste woning te gaan bouwen in de Driepikkelstraat toen hij 4 jaar was. Hoe hij zich vechtend door het leven hielp als dit moest. Ik kan me voorstellen hoe die man zich voelt nu hij de camera’s en microfoons voor de neus krijgt om zich te verantwoorden voor de daklozen waarin hij in een interview een oplossing op lange termijn voorstelt en dat dit een kans is voor de daklozen om het aanbod te aanvaarden. Na dit interview heb ik nog andere mensen die zich inzetten voor de daklozen gesproken en blijkt dat er toch nog problemen blijven bestaan betreft permanente opvang en openstelling van langdurige gesloten panden ( kraakpanden enz ).
Dit verhaal is nog niet ten einde vrees ik en zal er niet op verbeteren. Lijkt me logisch als gevolg door de economische crisis. De vraag is hier waar men de goed wil zal halen en van wie?
Twee opmerkingen hier.
Sommige daklozen zijn echt getroffen door tegenslag en moeten door een moeilijke periode in hun leven. Anderen vegeteren en profiteren en maken hun hele leven gebruik of misbruik van een sociale uitkering (te betalen door de gemeenschap). Zonder hun leven weer in handen te nemen. Ondanks allerlei voorzieningen, (beroeps)opleidingen en sociale begeleiding.
Het tekort aan (sociale) woningen. Zo lang de overheid (via OCMW e.a.) aan verhuurders geen garantie geeft van huurinkomsten en borg staat bij schade, zal de private woningmarkt (terecht) niet happig zijn om woningen te verhuren aan deze mensen. Het is al te gemakkelijk en zelfs laf van onze politici om links en rechts een sneer te geven naar zij die hun woning niet willen verhuren. Er is gedeelde verantwoordelijkheid. En van sommige huurders die alle regels en fatsoen aan hun laars lappen, én van de overheid die niet garant wil staan voor huur en schade.
waarom niet de minimumlonen verhogen zodat de kloof tussen werken en uitkeringen groter word. Ik heb er geen gedacht van maar een alleenstaande met kinderen zal waarschijnlijk na aftrek kosten vervoer kinderopvang enz niet veel meer overhebben dan iemand die een leefloon heeft.Als de kloof groter is zal er dan rapper de klik gemaakt worden ola ik moet werken,een job hebben.Sociale woningen geven aan een minimum,maar voldoene om de kosten ervan te dekken.Er zal altijd een groep zijn die buiten de boot vallen, maar een pamperpolitiek brengt ook niets op.Geen besparing maar herverdeling van de middelen.
Twee vliegen in één slag. De problematiek wordt in deze discussie ovezichtelijker zowel aan de kant van eigenaars als van huurders en zij die uit de boot vallen maar wel ook recht hebben op wonen zoals iedereen. Natuurlijk moet er controle en respect zijn voor de woning op zich. Of dit nu van een soc. woningmaatschappij of een rechtstreekse eigenaar is. Maar de ene klaagt over overheid die geen garanties geeft als tussenpersoon aan de eigenaar t.o.v. de sociale huurder en de ander klaagt dat de sociale huurder of omdat die nu werkloos ( wordt ) of een alleenstaande of dakloos is nét als gevolg door een falend systeem. Men heeft het tegenwoordig al over het feit dat zelfs tweeverdieners niet rondkomen aan de extravagante en uitgebuite huurprijzen. So be it. Daar kan men lang over discusiëren over ieder zijn gelijk in zijn voordeel natuurlijk. Feit is en dat kan niemand ontkennen dat iedereen uiteindelijk slachtoffer wordt -rechtstreeks of onrechtstreeks – van het woonbeleid op zich. Of dit nu kleine eigenaars zijn of werkende ( en /of werkloze ) huurders. En in deze blog daklozen weet je nog wel?
Die mensen zijn het best te slachtofferren of te marginalisren tot de grootste profiteurs van de staat.
Stel nu dat we met z’n allen zo denken. Toch gemakkelijk hé om de zwaksten van de maatschappij te bekritiseren? Maar dat verandert niks aan de zaak. Als we zo verder denken en handelen groeien ook hun kinderen op in een wereld waarin ze niks anders hebben gezien dan armoede, kartonnen dozen, koude en marginaliteit met wellicht de drank en drugs als troost. Gaan we dan ook klagen als die groot en volwassen zijn en dat ook zij de schuld dragen van hun marginaliteit en als profiteurs? We maken ze met z’n allen zelf! Natuurlijk zullen die mensen geen respect meer opbrengen als deze voortdurend worden verbaliseerd door huiseigenaars om voor de eenvoudige reden dat ze niets meer te verliezen hebben in hun leven en dan ze nog meer in de shit geraken. Willen we met z’n allen dat? Daarom volg ik gedeeltelijk Carola om de middelen te herverdelen die voorhanden zijn en bij iedereen bekend zijn. Maar daar is moed voor nodig en niet alleen van de middenklassen. Vooral bij de allerrijksten maar dat is weer een ander verhaal. Pleit ik voor de vrijstelling van woningen van grote eigenaars die ze niet willen verhuren om de marktprijzen te laten dalen zodat het voor iedereen betaalbaar zal men mij uitschelden voor marxist of communist. Pleit ik voor eigen volk eerst zodat eerst vlamingen en belgen voorang krijgen op een ( betaalbare ) sociale wonig is dit een rascistische opmerking. Feit is hier en dat kan alweer niemand ontkennen dat er gelijk welk oplossing komt die maar één bevolkingsgroep bevoordeeld wordt zal altijd een onevenwichtige situatie teweeg zal brengen. Zoals nu. Een teveel aan armen mensen en een teveel aan rijkeren. De middenstroom wordt uitgehold als gevolg – en dat is alweer een andere discussie – door de economische crisis waarvan we met z’n allen het begin kenden( hebzucht op de beurzen en speculatie ) en van waar het kwam maar niet waar het eindigt. Alhoewel…. We zagen het begin met z’n allen aan de de trappen van het stadhuis. En dat waren nog maar de allerzwaksten van de maatschappij. Stel je voor dat we paar jaar later zijn zonder dat er concrete oplossingen zijn geboden geweest en dat de bevolkingsgroep die hun woningen niet meer kunnen betalen steeds groter word zoals we dit nu zien in de U.S.A …. Ik zou geen politieker meer willen zijn. Gelukkig heb ik nog de vrijheid om te observeren, te denken en vooral om te fotograferen.
Wat ik hier toch mis in uw reactie is een oproep tot gedeelde verantwoordelijkheid, ook bij diegenen die het moeilijk hebben of tijdelijk uit de boot vallen. Op enkele gevallen na, is er voor iedereen een oplossing te vinden (opleiding, werk, huisvesting). Maar de wil moet er zijn, ook bij de betrokkenen.
Het is al te gemakkelijk om op te roepen tot herverdelen. Vooral als je weet dat het de anderen zijn die moeten bijdragen. Het zijn steeds de anderen die meer hebben dan jezelf, die welstellend, zelfs ‘rijk’ zijn. Maar alles is relatief.
Voor sommigen is iemand die een huisje bezit, al een rijkaard. Laat staan iemand die na hard werken een tweede woning gekocht en gerenoveerd heeft, als appeltje voor de dorst, en die daarvoor later, o wee, een huurgeld vraagt.
Niemand belet u om in uw eigen woning daklozen op te vangen. Er is allicht nog plaats aan tafel en slaapplaats op de sofa. Zo draagt u met uw eigen middelen bij. Al durf ik betwijfelen of dit op termijn tot een verbetering van de situatie zal leiden.
Leeflonen uitbetalen, huizen toekennen, het mag van mij allemaal. Maar dan niet zonder enige tegenprestatie. Want dergelijke politiek leidt tot cliëntelisme, en uiteindelijk het instandhouden van uitzichtsloze situaties. Op die manier worden de meesten niet aangemoedigd om hun leven weer in handen te nemen.
Zonder ‘n standpunt in te nemen: in ‘n sociale woning anderen opvangen = uit je sociale woning geschopt worden. :o)
@ jean,
Ook u heeft een punt. Er zullen altijd verschillende mensen zijn die uit de boot vallen waarbij de ene zelf het heft in handen kan nemen en anderen nu eenmaal niet. Die noemen we nu eenmaal de zwakkeren van de maatschappij. Anderen noemen ze liever profiteurs om hun politieke doelstelling te verwoorden. Hoedanook zal dat fenomeen van ongelijkheid blijven bestaan en zelfs nog verergeren als we met z’n allen zo verder blijven gaan. Zowel politiek als burgerlijk. U zult me niet verleiden om me te doen zeggen dat ik zelf die mensen wil opvangen daar is mijn budget en woning te klein voor alhoewel m’n echtgenote al meermaals me zot heeft verklaard op basis van wat ik al gegeven heb aan die mensen. Daarvoor betalen we met z’n ook allen nu eenmaal in onze belastingen daar een deel voor om die mensen normaal gezien op te vangen en te begeleiden. En ja, in mijn hierna antwoord op uw deel van deze discussieblog zal u het waarschijnlijk weer hebben over die enkelingen die maar niet wil begrijpen dat ze het zelf moeten doen en niet blijvend op de kap van de rijkere burger moeten leven. Dat kan voor een deel waar zijn maar ook die mensen zullen langer en blijvend in de kou staan daar deze problematiek steeds groter wordt – en nu kom ik terug op wat ik hiervoor al zei – door de verandering van de economie als gevolg van de hebzucht door nog grotere profiteurs op de beurs die maar één doelstelling hadden en dat is zich verrijken door niet te werken. En dan heb ik het niet over mensen zoals u en ik die een eigendom bezitten door jarenlang te arbeiden. Maar door niet deel te nemen aan ons sociaal systeem en zelfs af te breken die u ,mij werkende mensen en de armen die mindere kansen hadden te beschermen. Hun bedoeling is gewoon zich verrijken zonder tegenprestaties te verrichten t.o.v. de maatschappij tenzij met een knop op de pc die hun aandeelpakket verhogen ten nadele van iedereen in een sociaal beschermd systeem. vergelijk het met een pyramidesysteem waarbij de hoogste top een machtspositie bekleed die tot alles in staat is en alles bezitten, die opdraagt aan de onderste lagen van die pyramide om steeds maar meer offers en bijdrage te leveren om zichzelf te verrijken idem dito met die onderste lagen van de bevolking die dan steeds groter wordt en minder te verdelen heeft met alle gevolgen vandien op langere termijn zoals we nu meemaken. Een voorbeeld: Stel nu dat ik en u Jean, in de voorlaatste laag werkende klasse zit en onder ons zit de laag van de allerarmsten en de zogenaamde profiteurs ondanks ze sowiezo minder kansen hadden. Zou je dan niet nadenken over het feit als de pyramidelaag nét boven ons zou opdragen om meer te werken – te besparen (politiek – aandeelhouders ) en vooral wat meer te klagen over de laag onder ons zoals in deze en vele blogs, kranten,pamfletten en propaganda, zou je dit dan doen zonder daarbij na te denken? Hebben we met z’n allen dan al zoveel menselijk gezond verstand verloren op basis van eigenbelang en zoals die boven ons en in die mate dat we dan moeten blijvend klagen over de armoede onder ons waarvan we eigenlijk bang van zijn daar we dit zelf nog kunnen meemaken? In dit systeem Jean komen wij ook ooit aan de beurt en dan kunnen de laag boven ons de werkgevers – bankdirecteurs – politiekers dan over ons klagen enz enz….
We zitten duidelijk in een neerwaartse spiraal waarbij het nu belangrijk is niet te schieten op de mensen die reeds al uit de boot zijn gevallen maar eerder nadenken over het feit waarom het zover is gekomen en hoe. Vooral door wie?