RSSEr was eens een geboortebos
Er was eens een klein ventje. Elias was die dag net 11 maanden oud geworden. En het was een speciale dag, want mama en papa spraken al de hele dag over een boom die hij zou moeten planten. In een geboortebos, wat dat ook moge zijn. Een boom, is dat niet veel te groot en te zwaar om te planten als je toch nog maar 11 maanden bent, vroeg Elias zich af.
Eindelijk was het moment daar. Het ventje werd warm aangekleed, de fotocamera werd ingepakt, stevige schoenen aan want in een bos, daar is modder, zei mama. Al kon Elias zich niet veel voorstellen bij ‘modder’. En toen gingen ze op pad. Of toch niet. Want papa had nog maar net de deur van hun huisje achter zich dichtgetrokken of er brak paniek uit. Iets van ‘sleutel vergeten’. Elias had geen idee wat dat betekende, maar het was blijkbaar niet best. En dus bleven ze daar heel lang staan, op de stoep van het huisje. Was het dan hier in de straat dat er een bos zou komen?
Gelukkig was er daar plots de lieve buurman die riep vanuit zijn raam en mocht Elias spelen bij de buren terwijl papa druk aan de telefoon was en mama de hele tijd probeerde te verhinderen dat het ventje zijn honger stilde met zoete koekjes. Want suiker, dat is niet gezond voor baby’s. Elias vroeg zich af waarom mama dan zelf wel koekjes mocht eten…
Uiteindelijk kwam er een meneer die de deur van het huisje openmaakte waarna we toch nog in de auto stapten. Mama zei iets van dat het al veel te laat was en dat het zo stom was dat Elias nu geen boom zou hebben. Maar papa wou toch nog eens gaan kijken omdat mama het zo belangrijk vond.
Papa parkeerde de auto en Elias zag eindeloos veel kindjes die allemaal de andere kant opgingen. Wat was er hier aan de hand? Waarom wilden mama en papa nu perse ergens anders heen dan al die andere mama’s en papa’s? Maar Elias ging graag op avontuur en vond het best. En zie, na de lieve buurman was er nu een lieve meneer van de volkstuintjes die nog enkele bomen over had en zo koos mama een haagbeuk uit en kreeg Elias toch nog een eigen boom in het Gents geboortebos.
Eind goed, al goed.
Ik heb ze niet geteld, de nieuwe boompjes, maar de kranten spreken van 1400 Ã 1600 bomen die gisteren werden geplant. Wij merkten in elk geval al van vrij ver dat we het bos naderden, want we kwamen ontzettend veel bakfietsouders tegen.
Toen wij tegen de stroom van mensen in, eindelijk aan het bos aankwamen, was het al na 17.30 u. en was het evenement eigenlijk al afgelopen. Maar ook toen was het nog een drukte van jewelste. Veel mensen waren al op weg naar huis, maar ook in het bos waren er nog enkele mensen aan het planten of iets aan het drinken en aan het bijpraten met andere ouders. Ik vermoed dat het hier eerder op de dag over de koppen te lopen was!
De speeches en de fanfare hebben we dus moeten missen, maar de haagbeuk is geplant. Stad Gent had de kuilen, spades en boompjes voorzien, al wat wij moesten doen, was het boompje in de kuil doen en die dan vullen. Een fluitje van een cent.
We wandelden met onze Zoon nog eens naar het monument. Allemaal stammen met een kleurig accent, eentje per maand, met dan een lange lijst van al de kleine Gentenaartjes die er geboren zijn. Elke lijst was ook gewijd aan een diertje.
Wij kozen dus voor een haagbeuk. Andere kindjes en ouders kozen een ruwe berk, een zwarte populier, een es, een wilde lijsterbes, een veldesdoorn, een zomereik, een ratelpopulier of een zoete kers. Al waren er wel al een aantal ‘uitverkocht’ tegen dat wij er waren.
Het was al de vierde keer dat Gent zo’n geboortebosaanplanting organiseerde. Chapeau voor de vele vrijwilligers die dit allemaal met de grote smile in goede banen leiden.
© 2012 GENTBLOGT VZW