Gentblogt

Supermarkt versus lokale handelaar

zaterdag 10 november 2012 12u26 | Greet | 8 reacties
Trefwoorden: buurtwinkel, economie, handel, kleinhandel, supermarkt.

Zit ik op een avond te kijken naar een aflevering over One Pound Shops op de BBC. En dat is echt niet zo evident. Het gaat om winkels waar werkelijk alles aan één pond wordt aangeboden. In het Verenigd Koninkrijk zijn er zo al bij de duizend. En ze draaien goed, zeer goed. Maar ik vraag me af ten koste van wie en van wat?

Hoe kan dat nu, dat al die spullen zo spotgoedkoop op de markt worden gebracht. Van een bus afwasmiddel kan ik dat nog begrijpen, maar er zat zelfs een heuse klokradio bij. Wat zijn de lonen van de mensen die dat hebben gemaakt. En wat is de effectieve kost van zoiets? Want ja, er komen natuurlijk wel banen bij in die winkels, maar de paniek op de gezichten van de plaatselijke marktkramers sprak boekdelen. Ik ben niet immuun voor een koopje, en geld door vensters en deuren gooien, is natuurlijk wel een beetje belachelijk. Maar ik heb daar toch mijn vragen bij.

Enfin, na het werk sta ik in supermarkt M te kijken naar de kikkererwten. Merk B biedt ze aan voor bijna anderhalve euro, maar ik kan zo ongeveer hetzelfde krijgen aan minder dan de helft van de prijs als ik bereid ben om een anoniem product te kopen. En dan slaat de twijfel toe. Ik wil graag iets meer uitgeven als ik daar garanties voor in ruil krijg. Dat de milieu-impact laag is, bijvoorbeeld. Of dat de mensen die die erwten hebben gevangen daar een degelijk loon voor hebben gekregen. Op zijn minst voldoende voor een dak boven het hoofd, een maaltijd op tafel, en kinderen op de schoolbanken. Maar het dure merk B garandeert me geen bal. En dus ga ik voor de goedkope optie.

Ik kan natuurlijk bij de wereldwinkel langs. Dat doe ik af en toe wel, voor bepaalde producten. En er zijn voedselteams, dat helpt ook. Maar het blijft een dilemma en lang niet alles wat ik wil hebben, is daar voorhanden (luxekip, ik). Mijn plaatselijke favoriete kassierster van de GB in Gentbrugge is een wijze madam die platter Gents spreekt dan de burgemeester. Mijn vriendje J werkt in mijn voorkeursdelhaize en staat altijd garant voor een fijne ontmoeting tussen de winkelrekken. Maar het blijft een supermarkt, en dus een manier om producenten onder druk te zetten om gerief zo goedkoop en massaal mogelijk te verzetten.

Dus probeer ik het tegenwoordig anders op te lossen. Ik ga geregeld voor de middenstanders. Ik ben daar nog niet erg consequent in, en soms zie ik daar ook dezelfde massa-geproduceerde troep in de etalage liggen. Maar ik denk dat het hard werken is om je zaak boven water te houden en het is me de laatste maanden zo hard opgevallen hoeveel moeite de meesten doen om hun klanten tevreden te houden. En geef toe, net hun handelszaken geven kleur aan de stad.

Toen de dieren nog spraken en ik nog in Brussel werkte, was de supermarkt mijn enige optie. Met boodschappen op de trein zeulen, is geen pretje, en na zes uur kan je bij de plaatselijke handelaars nog amper terecht (begrijpelijk, overigens). Maar nu ik in het hart van Gent werk (jaja, ik besef het nog elke dag wat voor een onwaarschijnlijke pietzak ik ben) lukt het wel. Het is genieten. Een praatje met broodjesmadam, verse humus van bij de groentewinkel, een folieke van bij de delicatessenzaak, kaas van bij mensen die je precies kunnen zeggen wat wanneer en waarbij lekker is. En goedemiddag en het is toch wel ongelooflijk mooi weer en laat het smaken er gratis bovenop. Die mensen maken serieus mijn dag.

Ok, de prijzen liggen soms wat hoger. Maar in supermarkten laat ik me altijd weer verleiden tot impulsaankopen, en dat doe ik daar veel minder. Zodat de uiteindelijke rekening niet echt hoger uitvalt. Supermarkten, ze blijven onmisbaar en een vreselijk gemak. Maar waar het kan: graag de persoonlijke toets. Misschien laat ik me wel weer gigantisch in de luren leggen en betaal ik gewoon meer voor hetzelfde. Maar toch: ik heb een voornemen. Brood kwam sowieso al van bij de bakker, maar ik ben nu vast van plan om de hele eindejaarsperiode bij de kleinhandelaars af te handelen. Dus niet de Fnac, maar het Paard van Troje of Worlds End. Het Hinkelspel en het Mekka van de Kaas. De koffiemensen van de Mokabon en van de Gouden Draak. En de groenten van bij Koriander in de Donkersteeg of van de biomarkt of van de Fruitfabriek in de Voldersstraat. De fantastische madam van Collin en die van Caves St Amand aan Gentbruggebrug. De immer behulpzame mens van de kookwinkel Doen. En al hun talrijke collega’s. Azo wijze mensen! Dus als iemand tips heeft, laat maar weten. En doe dat ook eens af en toe. Al was het maar omdat je er zo supergoedgezind van kan worden.

© 2012 GENTBLOGT VZW