RSSThe Hobbit – An Unexpected Journey
Daar is ‘m dan, de langverwachte prequel van The Lord of the Rings: The Hobbit – An Unexpected Journey. We hebben het al eerder meegemaakt in filmland dat men na een succesvolle reeks eens een film maakt over hoe het eigenlijk allemaal begon. Een voordeel van deze trilogie is dat het al decennia lang eerder was verteld in het boekje van John Ronald Reuel Tolkien. Het moet, denk ik, al ruim 16 jaar geleden zijn dat ik dat boek gelezen heb. Dat was in de tijd toen ik ontdekte dat al mijn blackmetalplaten geïnspireerd waren op de verhalen van Tolkien en Lovecraft en andere fantasyschrijvers uit lang vervlogen tijden. Waar ik toen misschien een beetje ontgoocheld was over de kinderlijke toon, fel in strijd met het stoere imago van black metal, de prachtige gecreëerde werelden van Orks, trollen, aardmannen, draken, elfen, magiërs en veldslagen allerhande, maakten het allemaal wel goed. Des te leuker toen dat alles eens magistraal verbeeld werd door Peter Jackson in The Lord of the Rings-trilogie met beelden en schepsels die misschien zelfs je fantasie ver overtroffen.
,
En dat we het eigenlijk allemaal al gezien hebben, dat bewijst deze prequel. De fans van het genre kunnen er zich weer in uitleven en ook ik vond het weer entertainment van de bovenste plank. De monsters zijn namelijk erg monsterlijk. De details zijn honderd procent uitgewerkt. De landschappen, de veldslagen, de sfeer, de animaties, het zit allemaal erg goed. Ik heb op dat vlak echt geen klachten. Dat velen zich vooraf afvroegen hoe in se een kinderboek kon worden verhaald in een trilogie van films die elk ruim 2 uur zouden duren, moet dan ook eerder als retorisch worden beschouwd. Jackson neemt de tijd om de dingen met een ferme aanloop te vertellen en het kinderlijke steekt vrijwel altijd de kop op tussen de spannende momenten door.
Inhoud: Bilbo Baggings vindt het hoog tijd dat hij zijn neef Frodo eens en vooral altijd de waarheid vertelt en hij schrijft zijn memoires over de Eenzame Berg waar de draak Smaug de enorme goudschat van de dwergen heeft veroverd, en dat die dwergen nu al jaren rondzwerven in de hoop hun oude koninkrijk terug te heroveren en dat die opeens, na de komst van Gandalf de tovenaar, allemaal aan zijn deur stonden en zo het grote avontuur kon beginnen.
Het bonte gezelschap trekt erop uit en komt algauw in de problemen. Nu men denkt dat de tijd van Smaug is gekomen zijn er nog creaturen die azen op de bergen goud van de dwergen. Een oude vijand van de troonopvolger van de dwergkoning blijkt nog te leven: Azog, de bleke Ork, je reinste monsterlijke agressieve brok stinkend, verminkt, grommend, kwaadaardig, bleek stuk Ork, rijdend op een al even afgrijselijke witte Warg. Schitterend gevonden en gedaan. En dan wordt het een opeenvolging van wilde achtervolgingen en dito deus ex machina’s, het is toch altijd een beetje hetzelfde. Ze ontsnappen ternauwernood aan de Orks of ze zitten al tussen de aardmannen en trollen om dan weer op die hardnekkige Orks te stuiten.
Zo kan je natuurlijk ruim 2 uur vullen.
Zoals gezegd, zitten er een paar kinderlijke scènes in die niet echt gaan vervelen en je eigenlijk best doorslikt. De komst van de dwergen bij Bilbo thuis heeft iets van Asterix en Obelix en de Galliërs. De drie trollen zijn ook nogal cartoonesk en Indiana Jones and the Temple of Doom is niet veraf in de tunnels van de aardmannen, met een zwabberige koning met lodderige ogen die veel wegheeft van Jabba The Hut, terwijl zijn pieterige wratterige griffier in een katrol lijkt op een mongoloïde Master Joda. Ja, er zitten echt grappige details in. De scène bij de Elfen zorgt voor een adempauze, net als de scène waar Bilbo kennismaakt met Gollem. Lang uitgerekt en blijkbaar wilden de animatoren zich eens goed uitleven en tonen wat ze konden, maar kenners wisten te vertellen dat die scène integraal in het boek zit.
O ja, waar ik dacht dat het hoofd van de bostovenaar beschimmeld was, wees mijn gezellin er doodnuchter op dat het vogelpoep was, gelet op het vogelnestje onder zijn hoed. Makes sense.
Kortom, The Hobbit: you know what’s on the menu!
© 2013 GENTBLOGT VZW
ik vond het fantastisch