RSSToo Noisy Fish
Het zal ergens rond middernacht geweest zijn dat ik Kristof Roseeuw in Gent, op een meter of twee van zijn voordeur, heb afgezet. Het vroor dat het kraakte, en ik ben een paar keer net niet uitgegleden toen ik uitstapte om ook de muzikant uit de auto te laten. Op de passagierszetel vooraan lag immers reeds zijn bas, die net in onze redelijk minuscule stadswagen (een vorige generatie Lancia Y) paste. Roseeuw rijdt zelf niet met de wagen, maar vindt gelukkig veelal wel een ziel bereid om hem naar huis te brengen. En anders is er altijd het openbaar vervoer, voegde hij eraan toe — hij was die avond overigens met de trein tot in Sint-Niklaas geraakt.
Sint-Niklaas, jawel. Too Noisy Fish toert in het kader van de JazzLab Series de Vlaamse culturele centra af, en door omstandigheden was ik voor het concert in Vooruit verhinderd. Het werd dus De Casino in Sint-Niklaas, al had het net zo goed in De Werf in Brugge als Vrijstaat O. in Oostende gekund (twee locaties waar ik trouwens graag ga luisteren). De Casino heeft een middelgrote, ietwat statige zaal, met tafeltjes voor het podium, een beetje geschikt zoals in een jazzclub.
Too Noisy Fish is een trio. Peter Vandenberghe (piano), Kristof Roseeuw (contrabas) en Teun Verbruggen (drums) vormen de ritmesectie bij FES, de behoorlijk geschifte groep rond Peter Vermeersch. Tijdens soundchecks staan ze vaak met hun drieën samen op het podium, en geleidelijk is daaruit de gedachte van een eigen groep gegroeid. Een eerste test kwam er met de geïmproviseerde concerten met Ben Sluijs en nadien ook met Ellery Eskelin en toen leverde Vandenberghe de composities voor een eerste album. Fast Easy Sick werd in 2011 op het RAT label van Verbruggen gereleaset. Een tweede cd is in wording, en voor de opnames reist het trio in februari naar San Francisco, waar het nieuwe album wordt opgenomen in de Prairie Sun Recording Studios.
Kenmerkend voor de muziek zijn de gelaagdheid en de humor. En dan hebben we het niet alleen over titels zoals 13 Potatoes, TBC (To Be Cancelled) of het hilarische Curly Wurly Napoleon waarin Vandenberghe met zijn beste Barry-Whitestem aanzet te kiezen tussen … een Curly Wurly of een Napoleon. Wat sterk opvalt, is het enorme speelplezier dat de muzikanten zelf hebben. De composities van Vandenberghe zijn geconcipieerd als kapstokken, waaraan elk lid van het trio een verdere invulling geeft. Soms komen ze al eens elders uit dan bedoeld, al merkt de luisteraar daar in principe weinig van. De concerten blijven op die manier heel eigen en afwisselend, en ik vermoed dat het best boeiend zou kunnen zijn om de groep een dag of twee, drie na elkaar te kunnen meemaken.
De muziek is complex én toegankelijk. Er ligt vaak een duidelijk thema aan de basis, waarover dan verder wordt geïmproviseerd en waarop drummer en bassist laag na laag opbouwen. Het trio doet echter nooit aan moeilijkdoenerij, maar relativeert met een kwinkslag of een stevige roffel de eigenzinnigheid die hun muziek karakteriseert. Hier domineert spontaneïteit, en de muzikale uitdagingen en de ritmische fratsen dragen bij tot een aanstekelijke dynamiek.
Het wordt halsreikend uitkijken naar dat tweede album, en naar de tournee die daar hopelijk op gaat volgen. Voor ze naar de V.S. vertrekken voor de opnames van dat nieuwe album, spelen ze nog drie keer in eigen land, al moet u er wel voor naar Harelbeke (30 januari), Alsemberg (31 januari), of Mechelen (2 februari). Dat is goed voor resp. 40, 70 of 80 km; afstanden waar ze in de V.S. hun hand niet voor omdraaien natuurlijk.
Too Noisy Fish zijn op tournee voor de JazzLab Series. Ze speelden op 22 januari in Vooruit, maar wij gingen voor één keer vreemd, en trokken op 24 januari naar De Casino in Sint-Niklaas.
© 2013 GENTBLOGT VZW