RSSMeesterlijke Platonov
Er zijn zo van die leerkrachten die door hun enthousiasme een klas vol pubers stil krijgen en spontaan vragen laten stellen over zaken die niet op het leerplan staan. Ik had het geluk om in het vijfde middelbaar zo een leerkracht Nederlands te hebben. Terwijl we het toneel in de middeleeuwen bespraken maakte ze zonder problemen een sprong naar hedendaags toneel en zong ze de loftrompet van De Blauwe Maandagcompagnie. Het jaar later toen we bij een andere leerkracht hedendaags toneel bespraken, dook die naam niet op of ik herinner het mij alvast niet.
Het is dus dankzij haar dat de naam Luk Perceval een belletje deed rinkelen. Heel vaag, ik geef het toe maar voldoende om te zien of ik Platonov in mijn agenda kon passen. Door een toeval moest ik niet lang zoeken maar bleek het de vervangende voorstelling in mijn Vooruitabonnement te zijn. Een betere keuze lijkt me onmogelijk. De voorstelling loopt opnieuw van 17/4 tot 4/5 en u had al een ticket moeten hebben, zo mooi heb ik het al lang niet meer gezien in het NTGent.
Ik zat op de tweede rij en eigenlijk is dat misschien net te dicht om goed te zijn. De acteurs staan verweesd voor zich uit te kijken. In de linkerhoek is er een piano die over een rail zal bewegen. Jens Thomas zingt zijn composities live en zorgt zo voor een groot deel van de sfeerschepping. Het verhaal is gebaseerd op Tsjechov en zoals wel vaker met Russische schrijvers moet je wennen aan het aantal personages. Vandaar dat je misschien de indruk krijgt dat het stuk traag op gang komt.
De generaalsweduwe Anna Petrovna organiseert op het einde van de lange wintermaanden een feest in haar landhuis. Tijdens de winter is er weinig contact tussen de vrienden, bekenden en familie. Maar eigenlijk is er in die wintermaanden ook weinig gebeurd en lijkt het feest een beetje een sleur, alles blijft bij hetzelfde. Iedereen kijkt vooral uit naar Platonov, zijn verhalen zorgen voor de nodige sfeer en hij is niet op zijn mond gevallen. Hij doorprikt illusies en prikkelt ideeën. Zijn huwelijk belet hem niet de minnaar te zijn van Anna Petrovna.
Wanneer hij zijn opwachting maakt, blijkt er dit jaar iets anders te zijn. Sergej Voinitsev, stiefzoon van Anna Petrovna en studievriend van Platonov, heeft trouwplannen. Zijn bruid is Sofja, de grote jeugdliefde van Platonov. De komst van Sofja confronteert Platonov met de loop die zijn eigen leven heeft genomen. Dit haalt in hem alle passie naar boven. En een drang tot vernietiging.
Bert Luppes die Platonov neerzet doet dat op zo een overtuigende manier dat zijn interne tweestrijd pijnlijk tastbaar wordt. In eerste instantie had ik het moeilijk met zijn personage. Ik vond hem niet zo sympathiek en snapte het gedoe niet. Maar langzaam groeide ik in het verhaal en zat ik echt met grote ogen te kijken. Elsie De Brauw speelt de ietwat zeurderige weduwe Anna Petrovna, die het feest eerder als excuus gebruikt om haar minnaar te zien en dan wat ambetant loopt dat ze niet de aandacht krijgt die ze gehoopt had. Hoewel de ietwat sullige Sergej Pavlovitsj, gespeeld door Peter Seynaeve, het vuur aan de lont steekt blijft zijn personage een beetje een lamme goedzak. Hij lijkt niet te zien wat zich afspeelt tussen zijn verloofde en Platonov. De personages blijven spelen met de blik gericht op het publiek, zelfs wanneer ze met elkaar praten. Het heeft hen een indruk van onthechting wat misschien vreemd overkomt aangezien het toch over hun toekomst gaat. Enkel Platonov lijkt vlot over het podium te bewegen, terwijl hij met woorden speelt. Bij de andere moet je na een tijdje vaststellen dat ze bewogen hebben, ik overdrijf nu een beetje, maar ze worden als pionnen verschoven over de scène.
Het stuk was voor mij genieten van begin tot einde. Ja, het komt wat traag op gang en het is wennen aan de personages, maar ik ben zelden zo onder de indruk geweest van een toneelstuk in NTGent als Platonov. Hier en daar hoorde ik wel klachten over het roepen, maar het heeft me absoluut niet gestoord. Meer zelfs, het is me niet eens opgevallen, voor mij paste dat perfect in het stuk. Uit de interviews met Perceval blijkt dat hij geen plannen heeft om Duitsland te verlaten, maar ik hoop dat ze hem toch regelmatig naar Vlaanderen weten te halen voor een voorstelling.
© 2013 GENTBLOGT VZW