RSSHet STAM met kinderen
Uiteraard hebben we hier op Gentblogt al meermaals bericht over het STAM, ofte het Gentse STAdsMuseum. Het heeft dan ook al meerdere prijzen weggekaapt, en we zijn er terecht trots op.
Daarom is het toch met enige schaamte dat ik moet toegeven dat ik, sinds de opening op 9 oktober 2010, er nog nooit geraakt was. De kinderen waren al met papa geweest en vol enthousiasme teruggekomen, maar zelf stond het nog steeds op mijn verlanglijstje.
Tot nu dus.
Ik zette mijn twee jongens van negen en vijf in de auto, reed fluks (nu ja, er waren werken) naar de Bijlokesite, zocht vruchteloos naar de parking (is die er wel?) en parkeerde op de Godshuizenlaan. Daar imponeerde de ingang al meteen, al was het maar omdat de paaslelies er welig aan het bloeien waren, en er een aantal studenten op de trappen van het waterige zonnetje probeerden te genieten.
We meldden ons aan aan de balie (leraar + twee kinderen = gratis), kochten voor drie euro de kinderzoektocht, en kregen daarbij twee verrekijkers te leen. En bleven toen meteen minstens een half uur hangen op de gigantische luchtfoto van Gent. Zoals iedereen zochten we meteen ons eigen huis, maar ook de school, de kerk, het sportcomplex en het kantoor van papa. En toen gingen we op onderzoek. Stelden tot onze grote verbazing vast dat er precies iets van waterzuivering in de Bourgoyen is gelegen. Merkten dat de Watersportbaan toch echt wel groot is, net zoals de Blaarmeersen. Vonden pas na enig zoekwerk de Dampoort. Keken met grote ogen naar de omvang van de haven, en hoe klein die schepen wel leken. Telden met pretlichtjes in de ogen in bepaalde buurten de zwembaden. Enfin, we amuseerden ons.
Na een dik half uur slaagde ik erin de kinderen los te weken van de foto, en we gingen naar de rest van de Gentse geschiedenis kijken: van het prille ontstaan aan de samenvloeiing, over de middeleeuwse bloeiperiode, de handel van de zestiende eeuw, de industrialisering, en het huidige Gent. Elke periode heeft zijn eigen zaal en zijn eigen invalshoek. De kinderen hadden niet veel boodschap aan de prachtige incunabelen en verlichte pagina’s (moeder des te meer) maar vonden de overal opgestelde interactieve schermen des te leuker. Ze klikten op kaarten, keken filmpjes, vonden allerlei voorwerpen ‘raar’, en keken hun ogen uit naar hun eigen stad. Het speurboekje van Fosfor, de kleine draak, lieten ze links liggen, ook al omdat we niet doorhadden dat de ‘sporen van de draak’ die ze moesten zoeken, eigenlijk afbeeldingen van kleine vijsjes waren: na twee zalen vruchteloos zoeken naar drakenpootjes hadden ze het opgegeven. Geef toe, erg logisch is het niet. De stadskaart gingen ze later thuis wel maken, zeiden ze, daar wilden ze nu liever geen tijd in steken, maar wel rondkijken in de plaats.
Ook de zaal die gewijd is aan de diefstal van de Rechtvaardige Rechters, vonden ze de max. Ik heb hen het hele verhaal uit de doeken moeten doen, en ze gingen bijna zelf op speurtocht.
We eindigden in de legozaal, waar prachtige legomodellen van de drie torens staan, maar waar je ook zelf met de massa voorradige witte blokjes iets in elkaar mag knutselen. Dat moest ik uiteraard geen twee keer zeggen.
Al bij al hebben we twee uur in het museum doorgebracht, wat met een vijfjarige een prestatie is. Maar geloof me: als je zonder kinderen gaat, mag je gerust wat meer tijd uittrekken, het museum is het meer dan waard.
© 2013 GENTBLOGT VZW
Eigenlijk zou de parking van “het Perspectief” aan de Henleykaai tijdens ‘t weekend (met uitz. van zaterdag-ochtend) & tijdens schoolvakanties opengesteld kunnen worden.