RSS100 jaar mijn, uw, onze Vooruit
De laatste weken kunt ge geen gazet of tijdschrift vastnemen, of er staat iets in over 100 jaar Vooruit. Dit weekend, bijvoorbeeld, genoot ik van een stuk in De Standaard, waarin mensen hun Vooruit-herinneringen vertellen. Ik dacht: ik ga ook.
Want man, wat heb ik veel herinneringen aan Mijn Vooruit. Die misschien ook Uw Vooruit is, maar zeker ook Onze Vooruit. Onze, zoals in van mijn lief en van mij. Want mijn lief, die had in een ver verleden een studentenjob in De Vooruit. U gaf hem geld, hij hing uw jas netjes op een kapstok. Onze, ook zoals in van mijn maten en van mij. Ik weet niet hoeveel voorstellingen en concerten ik er zag, maar het zijn er veel. Zo ergens tussen vijftig en honderd lijkt me realistisch. Van Boudewijn De Groot, over Life of Agony, langs nog eens een Rock Rally tot Mark Lanegan. En alles daartussenin. Allemaal daar, altijd links voor de PA, in de buurt van de toog.
Ik weet niet precies hoeveel keer ik eindeloze gesprekken heb gevoerd in de gangen buiten de zalen, op nog eens een fuif. Alweer een feest. Hoe vaak ik buiten heb gestaan of gezeten, troostend bij liefdesverdriet, lachend op zomeravonden. Altijd aan het water, beneden, altijd ‘s nachts.
Ik weet niet precies hoeveel dagschotels ik heb gegeten in het café, met dat ingewikkelde systeem van bestellen en betalen en dan wachten tot je bord stond te dampen op de toog. Nu zijn er bakjes met flikkerlichtjes, ondertussen. Het is efficiënt, maar minder spannend. Ik heb er liters koffie gedronken, stapels kranten gelezen, lange avonden weggebabbeld aan tafels vol wijn en bier. Ik heb er uren aan het raam zitten werken, uitkijkend op het kruispunt. Lezend, studerend. Nu nog: als we die kant van de stad zijn, drinken we daar koffie. Als ik moet afspreken met iemand die ik niet zo goed ken, doe ik dat in De Vooruit. De Vooruit is altijd veilig, altijd vertrouwd. Altijd van mensen van Gent.
Ik ga ook nooit vergeten hoe welkom we daar altijd geweest zijn met Het Project. Zaaltje nodig om met mensen af te spreken en dingen uit te leggen? Wees welkom, wees welkom. Een interview? Een fotopas? Een plaats om te trakteren? Wees welkom.
De Vooruit, lieve niet-Gentenaars, is een monument. Elke Gentenaar, van elke leeftijd, zal u eigen redenen geven waarom dat zo is. Daarmee ook dat deze foto, jaren geleden door Hans Dekeyser genomen op de heerlijke zolder, nog steeds uitvergroot op mijn bureau hangt.
Happy birthday, Vooruit. Ge heerst, en dat zult ge altijd blijven doen.
© 2013 GENTBLOGT VZW