What the body does not remember

zaterdag 22 juni 2013 17u06 | patricia | reageer
Trefwoorden: .

1987. Ik was 9 en in de ban van Sandra Kim. Dat was één van de gedachten die door mijn hoofd flitste na de voorstelling. Misschien was het omdat ik naast een meisje van die leeftijd of zelfs iets jonger zat. Haar moeder had haar meegenomen omdat ze zelf ook aan ballet doet. Voor de voorstelling had het meisje er duidelijk geen zin in. Maar toen zij bij de eerste scène ontdekte dat het die handen waren die de maat en beweging aangaven, was ze toch wel geraakt. Later wisselde ze van stoel met haar broertje waardoor ik nadien niet kon vragen wat ze ervan vond.

1987. Het jaar dat Wim Vandekeybus van zich liet horen. En hoe! Voordien was hij een danser bij Jan Fabre, met deze voorstelling kreeg hij zelf een naam, een gezicht, een carrière. Hij kreeg destijds de prestigieuze Bessie Award (New York Dance and Performance Award) voor wat de jury omschreef als “een brutale confrontatie tussen dans en muziek”. Het was nieuw, ongezien en modern.

En eigenlijk past die omschrijving nog. 9 dansers en de verbluffende muziek van componisten Thierry De Mey en Peter Vermeersch.



Ik werd er stil van en vind niet meteen de woorden om te beschrijven wat ik zag. Ja, ik zag hoe twee dansers via de handbewegingen van een derde bewogen. Ik zag hoe ze met tegels naar de overkant gaan en constructies maken. Ik zag een spel met jassen aan en jassen uit, handdoeken in alle kleuren, rond de hals, rond het lijf, op het hoofd.

Maar het meest was ik misschien wel onder de indruk van de scène met de paren die begint met wat lijkt op fouilleren en overgaat in een spel van aantrekken, afstoten, dwingen en behagen. De expressie op de gezichten, de kordaat stampende vrouw,… Van begin tot einde was ik gefascineerd. De combinatie van dans en muziek, de opvolging van de scènes maar ook de stiltes tussen de scènes. Alles zit gewoon perfect.

Het is niet de eerste keer dat What the body does not remember wordt hernomen, ik zou meteen nog een tweede keer gaan kijken. Logisch dat er een staande ovatie volgde.

What the body does not remember van Wim Vandekeybus/Ultima Vez, gezien in Vooruit op 21 juni, ook nog op 22 en 23 juni. Tickets vanaf 20 euro

© 2013 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.