RSSABBA Gold op Sint-Baafs
Steeds meer organisatoren doen beroep op tribute bands bij hun programmatie. Voordeel daarvan is dat de naam veel meer garant staat voor het aantrekken van een publiek en dat deze tributebands (soms) iets minder kosten dan actuele topgroepen, al zullen er ongetwijfeld ook hier toppers tussen zitten die heel goed weten dat ze stevig kunnen doorrekenen.
Zou het met de leeftijd te maken hebben dat ik hou van muziek die al wat langer teruggaat? Ik denk het niet, of toch niet volledig, want als kind luisterde ik eigenlijk al met veel plezier naar De Prehistorie. Feit is natuurlijk wel dat oudere nummers al langer in het (collectief) geheugen zitten en je die dus eigenlijk steeds beter kent. Vorig jaar genoten wij met volle teugen van de Queen tribute, dit jaar gingen we vol verwachting op pad om Abba Gold bezig te zien en te horen.
De groep komt uit de UK en gaat er prat op de beste tribute band in Europa te zijn, ze hebben al heel wat optredens op hun palmares staan in binnen- en buitenland. We stonden helemaal achteraan het volle Sint-Baafsplein waardoor het zicht op het podium eerder beperkt was. Jammer dat ik mijn verrekijker niet bij had, want het ware leuk geweest de bandleden van iets dichterbij te kunnen zien. Ik kon nog net zien dat beide dames effectief ook blond- en donkerharig waren en dat ze er allemaal in een witte outfit stonden te blinken maar meer helaas niet. Even hoopten we nog dat er wel enkele beelden zouden verschijnen op het beeldscherm naast het podium maar dat bleef zich jammer genoeg beperken tot reclameboodschappen en foto’s van de voorbije dagen.
Maar soit, het optreden dan. De band startte meteen met enkele swingende hits (Give me a man after midnight, Dancing queen, Knowing me, knowing you) en het publiek zag het duidelijk helemaal zitten. Het hele plein stak de handen in de lucht en zong mee, tot achteraan. Hier en daar werd zelfs een danske geplaceerd (waar er plaats voor was natuurlijk). De beide dames startten in lange outfit, al meende ik wel een hele hoge split te kunnen zien maar vanop afstand was dat eerder een gok dan een zekerheid. Na enkele nummers werd de lange ‘rok’ losgemaakt en kregen we een minirokje in de plaats. Ik vermoed dat daar op de eerste rijen zeker van genoten werd, vooral omdat de dames regelmatig lustig met de benen de lucht in zwierden. Nu ja, het oog mag ook wat hebben. De pasjes leken me nauwgezet ingestudeerd om het origineel zo dicht mogelijk te benaderen waardoor het mij persoonlijk soms een beetje gekunsteld overkwam maar desalniettemin paste het wel bij de act. De originele band blonk ook niet meteen uit in schitterende podiumacts, vaak stonden Agnetha en Frida ook behoorlijk houterig te wezen.
Ons gezelschap was echter het meest te spreken over de prestaties van de muzikanten, meer dan over het zangtalent van de dames. Ik ben geen specialist maar er stond volgens ons toch een hele goede rockband op het podium gisteren en de muzikanten kregen ook de nodige ruimte om hun talenten te tonen. De solo van de drummer werd door velen rondom ons echt gesmaakt.
Terwijl de hits elkaar opvolgden vloog de tijd voorbij en na anderhalf uur sloot de band de set af met het alom bekende ‘Thank you for the music’ dat door iedereen in het publiek werd mee gezongen. Een beetje jammer toch dat er geen bisnummers meer kwamen, maar al bij al waren wij wel heel tevreden van onze avond en met de vele ABBA-melodieën in ons hoofd trokken we huiswaarts. Benieuwd welke tribute band volgend jaar op het programma zal staan.
© 2013 GENTBLOGT VZW