RSSBoomtown 2013, dag 3
Dag drie van Boomtown begon meteen stevig met The Black Heart Rebellion. Een Gentse groep die wat balanceert tussen metal en mysterieuze post-rock. Hevig dus. Dat kon ook moeilijk anders met bij gelegenheid twee drummers, de voorste regionen van het publiek die aan het headbangen sloegen en microfoons die net niet op de grond werden gegooid. Al werd dit aangenaam kabaal nu en dan afgewisseld met rustigere nummers om zachtjes bij weg te dromen. The Black Heart Rebellion heeft een frontman waarmee je wel gaarne eens ruzie zou willen hebben. Niemand heeft ooit zo mooi tegen mij geroepen.
Iets gemoedelijker ging het er aan toe bij Get Well Soon, een Duits indiefolkcollectief. Hun muziek is echter een beetje te alledaags, niet te bijzonder om er echt je aandacht bij te kunnen houden. Een markante stem van zowel de zanger als de violiste kon ons ook niet echt bekoren waardoor we al gauw onze toevlucht zochten terug naar het buitenplein. Niemand stond volgens mij echt het concert te beleven. Misschien kwam dat ook doordat bijna het hele publiek helemaal achteraan op de stoeltjes ging zitten en in de zaal zelf her en der een handvol groepjes mensen stonden, wat uiteraard resulteerde in veel lege plekken. Maar ach, wordt gauw beter zou ik zeggen.
Excentriek is het minste dat je kan zeggen van Dez Mona. De frontman van deze Antwerpse band heeft alles wat je van een showbeest verwacht. Passeerden onder andere de revue: lelijk lichtblauw pak waarvan ongeveer halverwege de vest uitging, rechtstaan op de monitors vooraan, rondspringen als een losgeslagen konijn op het podium etc. Jammer dat het geluid niet altijd was wat het moest zijn. Je kan zeggen dat de muziek niet echt jouw ding is, maar er werd wel enthousiast en met toewijding gespeeld.
BRNS (uit te spreken als brains) werd getipt als één van de bands om absoluut te zien om Boomtown. Al gauw stond de tent vol. En terecht. Duister, mysterieuze en geheimzinnige deunen en vrolijk geroepen samenzang klonken als een geheel dat best zomers en fris in de oren terecht komt. Je zou spontaan heel het concert willen rondspringen en uitbundig dansen, maar gezien de temperatuur die exponentieel leek te stijgen in de tent en het nog steeds warme zomerweer buiten misschien niet meteen het beste idee om het heelhuids te overleven. U weet alleszins welke band u moet boeken voor uw volgend zwembadfeestje.
En dan was het tijd voor Efterklang. De drie immer sympathieke Denen, op het podium tegenwoordig uitgebreid tot zes. Door ondergetekende al een acht of negen keer (ik ben de tel kwijt) aan het werk gezien en dan moet je wel toegeven en beamen dat het nooit teleurstelt. Zelden zie je een groep met zoveel plezier voor zijn publiek spelen. Je wordt er gewoon blij van. Niet dat hun muziek zo opwekkend is, met geesten en zwarte zomers is deze bij momenten donker gekleurd. Maar elk optreden van Efterklang werkt als een instant happy pill die alles Рmaar ̩cht alles Рweer voor even goed maakt.
Een ietwat wisselvallige Boomtownavond, gered door aimable Denen. Efterklang redt alle avonden.
© 2013 GENTBLOGT VZW