RSSEen pluim voor de organisatie en hun vrijwilligers
Als het goed is, mag het ook gezegd worden, nietwaar. Jaren hebben wij de mooie voorstellingen van MiramirO al geprezen (dit jaar ook trouwens), maar lieten wij ons toch wat kritisch uit over het publiek van het festival en ook, over het tekort aan tussenkomst van de organisatie.
Onze kritische noot was dat het publiek wel een zeer egoïstisch publiek was: volwassenen die absoluut op de eerste rij wilden zitten en geen rekening hielden met de kinderen. Kinderen die dus achteraan stonden of achter de rug van een volwassene amper iets konden zien. Jammer. Ik heb nog een jaar meegemaakt waarin een volwassene (echt waar) dreigde mijn kinderen ineen te slaan omdat ze zich naar een (gelukkig toch nog) vrij plaatsje vooraan wrongen. Wij moesten maar eerder gekomen zijn, want hij ‘stond daar toch al een half uur te wachten‘.
Maar sinds vorig jaar is daar verbetering in gekomen, dankzij de organisatie en de vele vrijwilligers. Er werden banken voorzien die in een kring werden opgesteld en daarvoor werd een zitruimte gelaten. Zo werd al een hoogteverschil gemaakt waardoor meer mensen iets konden zien van de voorstellingen.
Dit jaar werd dit nog meer doorgetrokken en kwam de organisatie regelmatig volwassenen op de vingers tikken: wilden zij aub meer achteraan gaan zitten zodat de kinderen voor hen zouden kunnen zitten? En ook de kinderen werden in de gaten gehouden: er werd gekeken dat de kinderen mooi bleven zitten, zodat iedereen achter hen het beste zicht bleef behouden en kinderen die over en weer probeerden te lopen (wat storend is zowel voor het publiek als voor de artiesten) werden na twee keer beslist tegengehouden en naar de ouders gebracht.
Bij de voorstelling van Pakipaya was de organisatie nóg beter bezig: niet alleen werd een zitruimte afgebakend, maar er werden er zelfs twee afgebakend: een voorste ruimte voor de kinderen, een tweede voor de volwassenen. En zelfs de kinderen moesten hier en daar schuiven: de grotere achteraan in die ruimte, de kleintjes volledig vooraan. En zo moet het ook.
Jammer dat er nog altijd volwassenen waren die weigerden in te gaan op het verzoek van de organisatie om toch de kinderruimte te verlaten, maar dat lag alleszins niet aan de organisatie: er werd hen gevraagd te verhuizen en zij weigerden pertinent. Eén volwassenen heeft het zelfs gepresteerd om vijf minuten in de voorstelling, zich helemaal vooraan te placeren, recht voor een groepje kinderen. Er zullen nu eenmaal altijd uitzonderingen zijn.
Maar de organisatie en de vrijwilligers bleven onvermoeibaar de mensen vragen om hoffelijk te zijn en de kinderen aanmanen om te blijven zitten, want het was herhalen, herhalen, herhalen en niet iedereen was ermee gediend. Maar ze gaven niet op.
Volgend jaar nóg beter, dat ben ik zeker (want die indeling was blijkbaar niet gelukt bij de voorstelling van Pol & Freddy, maar dat komt dus wel nog), maar ondertussen al een welverdiende pluim.
Dankuwel MiramirO, dankuwel vrijwilligers, voor de goede organisatie. Tot volgend jaar.
© 2013 GENTBLOGT VZW
Helemaal terecht! Pluimen zijn dik verdiend. Het was weer een heel fijn festival dankzij een supersterke organisatie.
Ik herinner me ook nog die verzuurde vent die persé wou blijven staan “omdat hij er eerst was”. Jongens, dat was er echt over, bleek ook uit alle reacties van wie in de buurt zat. Toch jammer dat sommige mensen zich het leven zo zuur en moeilijk maken, denk ik telkens bij zulke gevallen.