Spokane 4774

woensdag 18 september 2013 15u35 | Wouter De Sutter | reageer
Trefwoorden: , .

Afgelopen weekend was Spokane 4774 te gast in Muziekcentrum Kinky Star. Dat betekende niets dan bekende gezichten op het podium. De band wordt immers bevolkt door brulboei Luc Dufourmont (vocals/gitaar), Hugo Bourgeois (gitaar), Dick Descamps (bas) en Ludo Huyghe op drums.
Die heerschappen verdienden eerder hun strepen bij de Ugly Papas, bij Ozark Henry, Two Russian Cowboys, Kevin Ayers zaliger, No Tomorrow Charlie, Party at Vanzetti’s enzovoort. De kans dat u in de voorbije jaren (decennia) geen van deze mannen ooit aan het werk zag op een podium heet bijgevolg klein.
Spokane 4774 staat al een dikke twee jaar voor iets dat het midden houdt tussen blues, roots rock, country en volslagen nonsens. Hard, basic maar steevast voorzien van een moddervette knipoog. De boog hoeft niet altijd gespannen te staan. En al zeker niet op een zompige zondagavond.

De komst van zoveel bekend volk lokte niet meteen veel volk richting Vlasmarkt voor het aangekondigde uurtje Americana op West-Vlaamse wijze. Dat vond ook Dufourmont die net voor de show schamper “veel volk” door de microfoon gromde. Gelukkig voor de gezette frontman en zijn gevolg kwam daar snel verandering in. Halfweg het concert bleek de zaak goed gevuld met uitgeregende laatkomers.
Spokane 4774 ploegde zich een weg door (een beetje) eigen werk en een buslading covers, vaak van de minder voorspelbare soort. Zoals ‘Cocaine Blues’ van Johnny Cash, ‘Rubber Room’ van Porter Wagoner en het beklemmende ‘See that my grave is kept clean’, geschreven door de legendarische Blind Lemon Jefferson toen de dieren nog konden praten. Erg lang geleden dus.
Dufourmont fungeerde naar gewoonte als zijn eigen stoorzender tussen de bedrijven door. Haperend materiaal, een meegetroonde zonnebloem, het verlies van Zulte-Waregem, de schrijnende afwezigheid van whisky op het podium… Alles werd druk becommentarieerd en door de mangel gehaald. Het contrast met bassist Dick Descamps, naast een oerdegelijk muzikant zowat de ingetogen ernst zelve, kon moeilijk groter zijn.
De band speelde vlotjes een uur en drie bisnummers bij elkaar. Onderhoudend en amusant over de gehele lijn.
Setlist: Wash Wash – Death don’t… Mercy! – See that my grave is kept clean – Higher Walter III – Girl on death row – Lost my arm – Rubber Room – Mother’s little helper – Micromice – Nadine – Immigrant song – Dazed & Confused – This town ain’t – Red sun – Cocaine blues – Chez les Yeyes – Cruisin’.

© 2013 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.