RSSFilmfestival 2013, dag 5
Zoals reeds gezegd: we doen het rustig aan dit jaar. Geen 6 films per dag meer zoals in het vorige decennium, maar toch nog een mooi gemiddelde van 3:
The Missing Picture
Als je vooraf niet weet wat er komt, is deze film in het begin heel bevreemdend. De verteller blijft 90 minuten lang off-screen en zijn verhaal wordt visueel ondersteund door enerzijds archiefbeelden, anderzijds taferelen met zelfgemaakte poppetjes.
Het hoofdpersonage moest op jonge leeftijd Phnom Penh ontvluchten en kwam met een deel van zijn familie terecht in een opvoedingskamp. Je ziet hoe een paar handen een poppetje kerft uit zacht hout, het schildert en het in een statisch decor zet waar de camera doorheen travelt. Zo worden de ontbrekende beelden uit de jeugd van de verteller.
Je krijgt een beeld van de Killing Fields in Cambodja, toen nog Democratic Kampuchea, ten tijde van Pol Pot en de Rode Khmer. Ik was alvast geboeid door de manier waarop een mij niet zo bekende episode uit de geschiedenis gebracht werd. Het werkt misschien niet de volle 90 minuten, maar het werkt.
Inside Llewyn Davis
De nieuwe Coen brothers film is er opnieuw één vol muziek, meer bepaald folk uit de vroege jaren ’60. Llewyn Davis (gespeeld door Oscar Isaac) was ooit samen met Mike Timlin de helft van een duo, maar nu Mike er niet meer is, heeft hij een solo-album opgenomen “Inside Llewyn Davis”. Helaas loopt de carrière niet zo vlot.
Dat dit een understatement is, wordt vlug duidelijk bij deze “een week uit het leven van” film. Carey Mulligan, Justin Timberlake, John Goodman en een resem andere puike acteurs dragen het verhaal dat vooral bestaat uit een steeds doellozer wordende zoektocht van de protagonist. Dialogen over een brug die niet waard is om van te springen, vertederende scènes zoals het bezoek aan een mentaal afwezige vader, gevolgd door een rauwe opmerking over diens incontinentie,… De Coen brothers hebben weer een mooi stukje cinema afgeleverd.
I Am The Same, I Am An Other
Dit is de tweede keer dat de zaal leegliep nog voor de film geëindigd was. De eerste keer vond ik het onterecht; in dit geval vond ik het terecht.
Bijna twee uur lang volgen we een volwassen man en een negenjarig meisje in hun vlucht over het kanaal en hun onderduiken ergens aan een kust in het Noorden van Groot-Brittanië. Het verhaal van het meisje wordt al op de boot duidelijk. Het verhaal van de man moet je bijeenpuzzelen. Voor dat puzzelen krijg je tijd. Héél véél tijd. Zo veel tijd dat het voor een groot aantal mensen niet meer hoefde. Na een uur vertrokken mensen in groepjes van vier, vijf. In het uur dat volgde, liep de zaal leeg tot op de helft. Het probleem met de persoonlijke esthetiek van de regisseuse is dat ze persoonlijk is, vrees ik. Dat is waarschijnlijk de beste verklaring voor de exodus.
Zelf heb ik de film uitgezeten. Wat er precies gebeurt is tijdens het “drama” ben ik niet te weten gekomen. Wat de relatie is tussen meisje en volwassen man kan ik raden, maar het bevredigt niet. Ik heb medelijden met de occasionele filmbezoeker die deze film te zien krijgt via een sponsorvoorstelling en dus de film moet uitzitten omdat hij anders niet naar de receptie kan.
En dat is het voor vandaag!
© 2013 GENTBLOGT VZW