RSS“Suzanne” van Ketell Quillévéré: een boeiende film op Film Fest
De leerlingen van de richting Audiovisuele vorming (AVV) van het Stedelijk Kunstinstituut aan de Ottogracht zijn weer neergestreken op het Filmfestival. Zij moeten/kunnen er interviews afnemen, persvisies bijwonen, video- en/of fotoreportages maken, performances en tentoonstellingen bekijken, e.d.m.
Wij laten u op Gentblogt graag meegenieten van hun inspanningen.
Ik ben Lucie Delhaye, student aan het Secundair Kunstinstituut in Gent. Samen met een groep andere studenten zitten wij twee weken op het Filmfestival Gent. We kijken er naar de films in persvisies en maken reportages over het gebeuren op het festival.
Maandag keek ik naar de film Suzanne, geregisseerd door de Franse Ketell Quillévéré. Suzanne is haar tweede langspeelfilm na Love like poison, een film over de seksuele ontwaking van een streng katholiek opgevoed meisje. De nieuwe film gaat over Suzannes leven. We zien eerst haar kinderjaren maar de film gaat snel over naar het moment waarop blijkt dat Suzanne zwanger is. De film vervolgt 5 jaar later, wanneer haar zoontje Charlie een kleuter is. Suzanne heeft het lastig met het feit dat ze moet werken en verantwoordelijk zijn. Dit zie je goed in de scène waarin ze samen met haar zus Maria naar een nachtclub gaat en ook Charlie meeneemt. Suzanne woont in het begin van de film samen met haar vader en zus in de Languedoc. Later gaat ze bij haar zus in Marseille wonen. De film brengt ons steeds via grote tijdsellipsen naar belangrijke momenten in haar leven.
Een interessante film. De filmstijl is zeer natuurlijk en nooit overheersend. Je kunt je goed inleven in het hoofdpersonage en je voelt je zeer betrokken. Wanneer ze een verkeerde beslissing neemt, heb je begrip omdat de film goed aangeeft waarom ze die maakt. Wanneer Suzanne Julien leert kennen, loopt het helemaal mis met haar. Ze verdwijnt met hem, even later verschijnt ze voor de rechter en wordt opgesloten. Ze laat haar zoontje in de steek en ook haar zus en vader. Maria en Suzanne zijn zeer close met elkaar. Dit voel je goed in de film. In de beginscènes zitten de twee kleine meisjes vaak thuis alleen wanneer hun vader als vrachtwagenchauffeur moet werken. Hun moeder is enkele jaren ervoor overleden.
De film toont dus 25 jaar uit het leven van Suzanne. Dit wordt op een vlotte manier weergegeven, de film is nooit langdradig. Eigenlijk ben je steeds benieuwd naar de volgende stap in Suzannes leven en wat er van haar komt. Wanneer het weer beter gaat met Suzanne, gaat het in de volgende tijdsprong opnieuw slechter. Je voelt hoe het hoofdpersonage op zoek gaat naar het rechte pad, maar dat ze daar niet altijd zelf in kan beslissen. Bovendien wordt ze ook geconfronteerd met haar daden uit het verleden. In het begin lijkt het alsof Suzanne om niets geeft maar toch maakt ze een evolutie mee. Ze beseft dat alles wat ze doet ook een effect heeft op haar omgeving. Maar misschien komt dat besef te laat.
© 2013 GENTBLOGT VZW