De helaasheid der dingen op muziek: Falling Man

zondag 10 november 2013 11u28 | Wouter De Sutter | 3 reacties
Trefwoorden: , , .

Lang naar uitgekeken en eerder deze week opgevist bij de betere platenboer: het debuutalbum van ‘Falling Man’. Gents muzikale hoop in donkere dagen.

FallingMan

Falling Man is al vijf jaar een vaste waarde in de Gentse muziekscene. De band wordt bevolkt door Sam Louwyck (vocals), Polie Van De Velde (gitaar), Lode Sileghem (gitaar) en Sven De Potter (drums).

Spilfiguur is acteur-danser-choreograaf-performer, kortom: podiumbeest, Sam Louwyck. Bekend van zijn rollen in o.a. ‘Rundskop’, ‘Le Monde Nous Appartient’, ‘Ex-Drummer’ en het onvolprezen ‘Any Way The Wind Blows’ (Tom Barman) waarin hij op magistrale wijze de hoofdrol ‘Windman’ vertolkt. Noem hem geen zanger, want dat is hij niet. Louwyck omschrijft zichzelf als ‘vocalist’.

Na een reeks behoorlijk wilde concerten in zowat ieder denkbaar ‘etablissement’ met een hart voor eigenzinnige muziek in Gent – en verre omstreken – bracht Falling Man eind vorig jaar een eerste EP uit: ‘The Hordes of The Battered’. Een morsig visitekaartje met vijf nummers die klinken zoals de titel laat vermoeden: smerig, groezelig, luid en opwindend. Birthday Party meets Jon Spencer meets Captain Beefheart. En dat tijdens een stevig uit de hand lopend feestje, omringd door foute vrienden, na een neut of drie teveel.

Op de titelloze langspeler klinkt de band beduidend strakker en meer gestroomlijnd dan voorheen. Producer Wouter Vlaeminck slaagt er echter met verve in de raw power van Falling Man te capteren. Falling Man is er niet om braaf in het gareel te lopen, daar zijn anderen beter in. Het is en blijft tegendraadse rock met ballen, netjes buiten de lijntjes (eat your heart out Donald Muylle) kleurend. Krasselend maar trefzeker. Steevast gelardeerd met onweerstaanbare vuilbekkerij.

Wie Falling Man al enkele keren live aan het werk zag, zal vertrouwd zijn met het gros van de nummers op de plaat. ‘Hot Hotel’, ‘Raccoon Attacks’ en ‘Stripper’ om er maar enkele te noemen, staan al langer dan vandaag op de playlist. Toeval of niet: de meest beklijvende nummers houden zich in de eerste helft van het album op.

De openingstrack ‘Liars’ komt je grommend en blaffend tegemoet. De Boze wolf zit al lang niet meer in het bos. Hij komt je vastberaden en met ontblote tanden tegemoet. Hetzelfde onheilspellende sfeertje in ‘Elliot’. Jankende gitaren en infernaal gegorgel à volonté. Pompende drums. Een catchy soundtrack voor de Apocalyps.

Zoals het een DAF betaamt, trekt de gelijknamige song zich sputterend en knallend op gang. Om een twijfelachtig parcours af te haspelen waarbij meer dan één onderdeel verloren wordt. Louwyck manifesteert zich hier als de francofone versie van Nonkel Van Grauwel. “Avec ta Jaguar que je déteste”. Afgerond met de vetst denkbare bulderlach eens de gitaren weggestorven zijn.

In ‘Hot Hotel’, onmiskenbaar één van de hoogtepunten, neemt gitarist Polie de vocals voor zijn rekening. De zachte aanzet vormt slechts een afleidingsmanoeuvre. Halfweg wordt een versnelling hoger geschakeld om te eindigen in een hallucinante gitaardraaikolk die zelfs een bende Derwisjen aan het duizelen brengt.

fallingman2Weinig overbodigs of teleurstellend op deze plaat. ‘Me and my Beretta’ is een half gemiste kans. Beretta is vaak bisnummer van dienst tijdens de concerten maar in deze versie schiet er te weinig over van het opzwepende gerammel dat de live uitvoeringen typeert.

De verrassend rustige afsluiter ‘That Woman’, mistroostig klinkende blazers in de achtergrond, dompelt de luisteraar een laatste keer onder in de grimmige sfeer die een constante vormt op dit album dat als geen ander Unheimlichkeit anno 2013 weet vast te leggen. Een sterk debuut, een aanrader.

Op vrijdag 22 november 2013 wordt het album voorgesteld in de Charlatan op de Vlasmarkt. We will say this only once: live is Falling Man een sensatie. Mis-dit-niet! (7€ in voorverkoop, 10€ aan de deur). Tickets via: www.democrazy.be

Tracklist: Liars – Elliot – DAF – Raccoon Attacks – Hot Hotel – Stripper – The Lodger – Me And My Beretta – Tar Melting – That Woman

‘Falling Man’, 2013 Matuchek Records/Rough Trade/Vynilla Vinyl.

© 2013 GENTBLOGT VZW

3 reacties »

  1. Reactie van patricia

    oh, bedankt voor de tip. Het is ondertussen lang geleden dat ik ze bezig gezien heb, maar indruk hebben ze toen zeker gemaakt.

  2. Reactie van Steven

    Uitstekende plaat. Opgenomen in de onvolprezen Yellow Tape studio bij Peter Van de Veire. Schitterende sound dus ook.
    Hoe laat beginnen ze in Charlatan ? kan er niet voor 22u geraken…

  3. Reactie van nicky devriese

    Prachtige plaat inderdaad!
    Zal een bom zijn in de charlatan. Sterke aanrader.