RSSBeroemden
Campo had gisteravond niet één, niet twee, maar vier theatergezelschappen over de vloer. En niet van de minsten. tg STAN, de Koe, Dood Paard en Maatschappij Discordia maakten opnieuw samen een voorstelling. Ze gingen aan de slag met de tekst Die Berühmten van theaterauteur/misantroop Thomas Bernhard en lieten die gaandeweg vooral achterwege om uiteindelijk een voorstelling over Afrika te maken. Voor wie een beetje vertrouwd is met het werk van één van de gezelschappen komt dit niet als een verrassing over. Eerder als een vanzelfsprekendheid.
De voorstelling is uitverkocht en voor het eerst kreeg ik van Campo een mail om te laten weten indien we toch niet zouden gaan. Ik geef toe dat ik ook al eens durf afhaken, zonder te verwittigen. Er stonden nogal wat mensen op de wachtlijst. Ook onze vriend stond op de wachtlijst en blijkbaar werkte de mail want hij kon met een gerust hart aanschuiven aan de kassa. Er was plaats vrijgekomen. Hoeft het nog gezegd te worden, dat we extra benieuwd waren?
Het publiek zit gedeeltelijk op het podium in twee lange rijen met hun rug naar elkaar toe. Op die manier worden twee speelvlakken gecreëerd waardoor je als publiek moeilijk stil kan blijven zitten om je nieuwsgierigheid de baas te kunnen. De zes acteurs stappen rond het publiek en creëren soms een ietwat beklemmende sfeer. Soms kan er ook hartelijk gelachen worden. En er is ook wel de uitdaging van wij tegen zij. Er wordt van alles aangesleept en geheel eigen aan hun stijl, wordt het al eens absurd. Peter Van Den Eede heeft duidelijk geen woorden nodig om het publiek te entertainen. Plakband is voldoende. Maar ook Damiaan De Schrijver, Sara De Roo en de andere acteurs kunnen er wat van. Vaak herhalen ze min of meer aan beide kanten hun tussenkomst. Al lijkt het soms iets vlotter te verlopen aan de ene kant dan de andere. Zo zie je maar dat het soms zo oneerlijk is. De geur van verbouwingen prikkelt mijn neus en het is geen plezante ervaring. De herinneringen aan het stof zitten duidelijk nog vers in mijn geheugen. Het is een boeiend stuk woordeloos theater. Soms redelijk geniaal qua beeld of qua spel, soms net iets te weinig om te kunnen aanspreken.
Maar dan wordt dit de voorstelling doorgeknipt en komen we in een stuk met tekst. Een amalgaam van woorden en ideeën. Eigenlijk een beetje waar ik me aan verwacht had bij het lezen van de beschrijving en het reserveren van mijn ticket. “Ze praten door elkaar” zegt de man aan de zijlijn. De zinnen worden herhaald, de personages wisselen elkaar af. De verwijzing naar Afrika is duidelijk. Hoewel het me eerst nog wel kan boeien moet ik afhaken. De schwung wordt er voor mij volledig uitgehaald en het lijkt een beetje een zwakte als de acteurs plots zelf aangeven dat de voorstelling voorbij is. Spijtig, we hadden er redelijk wat van verwacht, misschien was het een mindere avond, misschien zit er iets nog niet volledig in orde in de voorstelling.
Maar niet getreurd, we konden het programmaboekje van Campo voor het voorjaar al eens doorbladeren en zagen meteen nog een paar voorstellingen die ons wel kunnen aanspreken.
Beroemden van tg STAN, de Koe, Dood Paard en Maatschappij Discordia te zien op 5, 6 en 7 februari in Campo. Uitverkocht, maar je kan je nog op de wachtlijst laten zetten.
© 2014 GENTBLOGT VZW