Gentblogt

James blogt de bib: het leescafé

zaterdag 1 maart 2014 14u57 | James Huys | 1 reactie
Trefwoorden: bibliotheek, James blogt, leescafé.

Iedere dag zie ik tientallen mensen passeren langs, in en door de bibliotheek. Ervan overtuigd dat al die bezoekers een interessant verhaal met zich meedragen, ga ik elke week, in ware Man Bijt Hond-stijl, op stap tussen de boekenrekken. Op zoek naar sterke, ontroerende, of simpelweg leuke en boeiende verhalen. Deze week: het leescafé.

Het leescafé. Iedere dag wandel en slenter ik er voorbij maar ik heb er nog nooit iets besteld en ik heb er nog nooit met iemand afgesproken. En toch, toch wekt het café telkens opnieuw mijn nieuwsgierigheid op wanneer ik er passeer en zie hoe drukbezocht de zaak wel niet is. Want telkens opnieuw vraag ik me af: wie zijn de mensen die hier bijna dagelijks hun kranten en tijdschriften openslaan? Wat brengt hen telkens weer terug naar het leescafé? En waarin schuilt dan de aantrekkingskracht van de zaak? Ik besloot op onderzoek uit te trekken en ging vorige week, met mijn dictafoon in de ene hand en een Vedett in de andere, op zoek naar de vaste klanten en stamgasten van het leescafé!

Taart & wifi 
Terwijl ik mijn eerste stappen richting leescafé zet en op het punt sta om de zaak te betreden, vertelt een krijten bord aan de ingang me tot mijn verbazing dat er een ‘taart van de dag’ wordt geserveerd. Ik bedenk me dat ‘een café waar taarten verkocht worden, nooit een slecht café kan zijn’ en ik kijk even rond, op zoek naar een lege stoel en een tafeltje waaraan ik zou mogen mee schuiven. Met het geratel van een koffiezetmachine op de achtergrond, valt mijn oog op een tafel met een stapel dossiers en een laptop, waar druk op getypt en getokkeld wordt. Het is een opvallend geluid in een ruimte waar vooral het geritsel van krantenpapier mijn oren bereikt, dus ik besluit ernaartoe te stappen. Zo leer ik Sylvie (41) kennen, die me vertelt dat ze ongeveer twee keer per maand naar het leescafé komt. Wanneer ik haar vraag waarom ze hier graag vertoeft, hoeft ze niet lang na te denken. “Ik kan hier goed werken, er is wifi en ze serveren lekker verse fruitsapjes (lacht).”

Ik laat Sylvie naarstig verder typen en besluit mijn zoektocht naar de stamgasten van het leescafé verder te zetten. Zo zie ik iets verderop Chantelle (67) zitten. Terwijl ze van haar koffie nipt en door een kookboek bladert, kom ik te weten dat ze elke woensdag rond twaalf uur met haar kleinzoon in de bibliotheek afspreekt. Maar ik merk op dat ze een uur te vroeg is. “Ik lees enorm graag. Daarom kom ik altijd bewust te vroeg, zodat ik nog even in het leescafé wat boeken of tijdschriften kan bekijken.”

Panini & Maredsous
Terwijl de zon haar stralen laat neerdalen op het glasraam van kunstenaar Herman Blondeel en ik weer op zoek ga naar een vrije stoel, zie ik een bekend gezicht. Ik neem afscheid van Chantelle en schuif mee aan bij Marc (60), die zelf in de bibliotheek werkt. “Als ik in het café binnen kom, weten ze al op voorhand wat ik ga bestellen, aangezien ik hier elke dag mijn koffietje kom drinken tijdens de middagpauze. Soms probeer ik een krant mee te nemen maar die zijn meestal al ingenomen door bezoekers van de bib (lacht). Maar het is hier rustig en sober, meer moet het voor mij eigenlijk niet zijn.”

De rust en de kalmte. Ook voor Willy (59) zijn het de voornaamste redenen om het leescafé te bezoeken. “Maar ook de beleefdheid van het personeel speelt mee. De mensen gaan hier niemand pushen om iets te consumeren en ze gaan ook nooit iemand buiten jagen. En je hebt hier een prachtig uitzicht!” Terwijl we verder praten, neemt Willy een slok van zijn goudgele, schuimige Maredsous. Ik vraag hem of hij een vaste bestelling heeft. “Dat kan eens een soepje zijn, of een broodje, of een tagliatelle. En soms een biertje, ja, maar dat drink ik rustig op mijn gemak want een Maredsous, dat is geen limonade, hè (lacht).”

Ik sta op het punt te vertrekken, wanneer ik plots Hanne (22), een studente Meertalige Communicatie, zie binnenstappen. Ze vertelt me dat ze nog niet vaak in het leescafé is geweest maar dat dat in de toekomst wel eens zou kunnen veranderen. “Ik ben momenteel mijn thesis aan het schrijven in de bibliotheek dus als ik honger heb, zal ik wel geregeld naar hier komen. Normaal gezien ga ik met vrienden in studentenresto De Brug iets eten maar op den duur serveren ze daar ook altijd hetzelfde. Ik ben dus eigenlijk een toekomstige bezoeker van het leescafé! (lacht).” Ik vraag haar of ze niet van plan is om een stukje ‘taart van de dag’ te bestellen maar terwijl ze een vluchtige blik werpt op de menukaart, valt haar keuze al snel op iets anders. “Ik moet zeggen dat het zeer lang geleden is dat ik een panini heb gegeten (lacht).”

© 2014 GENTBLOGT VZW