RSSParsifal
Het voelde een beetje verkeerd om op een zonnige zondag, koud maar best oké in het zonnetje binnen te gaan zitten. Aan de voet van de stadshal was er Fiesta Europa. Toen we de agenda’s samen legden, was dit echter het beste moment.
Ondanks onze goede voornemens skipten we de introductie. We kregen een mail met uitleg over de personages en er is de speciale site. Maar zoals wel vaker liet ik de duiding voor wat het was en besloot me te laten verrassen door de voorstelling. Ik was best wel benieuwd naar de bewerking van Peter Verhelst.
Parsifal is de laatste opera van Wagner. De graalridders die ooit iets betekenden zijn serieus van hun pluimen kwijt. De redding blijkt te liggen in de reine dwaas, Parsifal. Peter Verhelst liet zich naar het schijnt vooral inspireren door de messias-gedachte. Ik voelde vooral het gevoel van gemis en verlaten. De muziek werd bewerkt met co-regisseur Wim Opbrouck en de muzikanten Christoph Homberger en Jan Czajkowski en ontdaan van alle bombast. De stemmen, zeker het kinderkoortje deden het helemaal voor mij. Dat ze Duits zongen hoefde ik eigenlijk niet te weten. Er is vertaling voorzien, maar er is vooral het gevoel.
Ik kon niet meteen een samenhang ontdekken tussen de monologen en het zingen. Maar ik liet vooral het gevoel toe. De teksten spraken me aan, triestig maar mooi, althans wat mij betreft. Ik vond het in elk geval wel een beetje spijtig dat ik de tekst van Lien Wildemeersch al in het programmaboekje had gelezen.
Met NTGent hebben we wel vaker een dubbel gevoel, toch wel dure tickets en niet altijd zeker of we het wel leuk gaan vinden. Na het einde van de voorstelling konden we niet meer verdeeld zijn. En in de commentaren op de site blijken we duidelijk niet de enige te zijn. Ik vond het ongelooflijk mooi, mijn gezelschap vond het vreselijk tot wel oké.
Parsifal gezien op 23 maart 2014. Nog te zien in NTGent
© 2014 GENTBLOGT VZW