RSSWalter De Buck opent Gentse Feesten 2014 bij Sint-Jacobs
Jaren zeventig. Gentse Feesten. Bij Sint-Jacobs. Waar anders? Flarden jeugdherinneringen (van een (prille) tiener). Jeugdatelier in de namiddag, georganiseerd door mijn moeder, op vraag van Walter, die ze kende van op de academie. Een podium tegen de kerk (niet overdekt en zonder gordijn, als ik me het nog goed herinner). Tafels en stoelen van Samyn op het plein. Het druppelkot in de kiosk (of is dat van latere datum?). Veel volk op het plein. Veel volk flanerend rond het plein. “Le tout Gand” liep er rond en er was altijd iemand die je kende. Boekweitpannenkoeken. Kraampjes van sociale bewegingen. Gust de Wortelschraper. Vragen waar mijn zus (toen een jaar of zeven, acht) was: “goh, die zal wel met haar vriendin op het podium zitten”. Een podium dat, ook tijdens optredens, vol zat met kinderen. Mijn vader die heel regelmatig werd begroet met :”Ah, dag Walter!”. Hij was Walter niet maar leek (en lijkt) er zeer goed op. Walter, dat was Walter De Buck. Wie anders.
De Gentse Feesten waren al zo’n vaste waarde in de vakantie, dat ik toen nooit heb beseft dat het nog allemaal zo nieuw en pril en in evolutie was. En dat we dat hadden te danken aan Walter De Buck. Inmiddels weten we dus veel beter, en toen ik hoorde dat Walter De Buck, vorige week 80 geworden en ondanks zijn wankele gezondheid, gisteren de 45ste keer de Gentse Feesten ging openen, wilde ik er toch per se bij zijn. Tegen zevenen arriveerden we bij Sint-Jacobs, vonden nog zitplaatsen op een comfortabele afstand van het podium (tja, we worden er dus ook niet echt jonger op), we hoorden de soundcheck (nu een podium mét gordijn en zonder klauterende kinderen) en zagen hoe het plein geleidelijk aan voller en voller liep. Het bleek tegen acht uur absoluut geen sinecure voor de alternatieve openingsstoet om zich tussen publiek en bar te wurmen naar het eindpunt achter het podium.
De avond opende met een kort officieel gedeelte waarbij feestenburgemeester Christophe Peeters Walter De Buck nogmaals in de bloemetjes zette, burgemeester Daniël Termont nog een dankwoordje placeerde, en het verjaardagsgeschenk werd overhandigd: een schilderij van Nico Burssens waarin hij 45 jaar Gentse Feesten bij Sint-Jacobs samenbracht. Als ouverture vergastte het vrolijke Jeugdorkest van de Gentse Zangstonde ons op ‘k Zou zo gere willen leven (dat we die avond nog tweemaal hoorden). Wel jammer voor de kinderen dat op gegeven moment alle stroom op het podium met een luide knal wegviel. Gewild of niet, ook dit deed denken aan de beginjaren toen al eens een zekering sprong of de politie al eens dreigde om de stekker uit te trekken.
En toen was het echt tijd voor datgene waarvoor we gekomen waren: Walter De Buck. Hij bracht drie liedjes die hij altijd heel graag gezongen heeft, waaronder ook het nog steeds toepasselijke ‘k Zou zo gere willen leven. En helaas, ik kan me de andere twee echt niet meer herinneren (ik genoot zodanig dat ik geen notities genomen heb, en ik was ervan overtuigd dat ik dit wel zou onthouden, niet dus). Dus wie het wel nog weet, mag altijd aanvullen in de commentaren.
Het verdere programma van de avond werd ingevuld door zangers Wim Claeys, Rembert De Smet, Pieter Jan De Smet en Patrick Riguelle, die afwisselend en met veel verve een best of van het repertoire van Walter De Buck ten gehore brachten, versterkt door het massale en veelstemmig koor op het plein. Zijn oude successen als De pater klokkeluider (Bieme bieme bieme biem bom bom, weet wel), De veugelmarkt, In mijn stroatje zijn’t allemoal kommeren, Timeloe, pameloe, Rosalie mijnen bon amie, Mijn loetse, Koevoet es beter dan boelie werden afgewisseld met recenter werk.
Walter De Buck zelf zat tussen zijn muzikanten, zong geregeld mee en genoot duidelijk. De ambiance op podium én plein zat er bijzonder goed in.
De avond werd afgesloten met een derde versie van ‘k Zou zo gere willen leven – ditmaal versterkt met een blaasorkest o.l.v. Peter Vermeersch – gevolgd door het door iedereen meegezongen ‘t Vliegerke, hét Gentse volkslied bij uitstek. Er was een staande ovatie, er kwamen bloemen voor Walter en een poster met een combinatie van zijn portret en het stratenplan van het Gentse stadscentrum, er was nog een – echt – bisnummer (De veugelmarkt) en toen viel het doek helaas definitief over het 45ste openingsconcert bij Sint-Jacobs.
We weten uiteraard niet wat de toekomst brengt, maar het stemt wel gelukkig dat een kwaliteitsvolle opvolging verzekerd is. Volgend jaar willen we er in ieder geval opnieuw bij zijn.
Ter info: wie nog zin heeft in de muziek van Walter De Buck, kan ook morgenavond (zondag 20 juli) om 21.30 u. bij Sint-Jacobs terecht voor de hommage Walter De Buck, ‘k Zou zo gèren willen leven: of over de Pioniersjaren, , gebracht door een aantal gelegenheidszangeressen, onder wie Reena Riot, en special guest Roland
© 2014 GENTBLOGT VZW
“ik zou zo gere wille leve” het allermooiste lied. Als ik Walter De Buck zie dan “leve kik gere”.
Vrijdagavond zat de sfeer er weer goed in. ik ben er al bij van in de beginne maar dit jaar was het anders, intiemer. We waren met velen maar we waren één geheel.
Walter horen zingen is natuurlijk de max, maar gans de groep heeft er een fantastisch mooi optreden van gemaakt.
Voor mij is Walter De buck Gent, Gent is Walter De Buck. We mogen dat niet vergeten en we moeten dat zeker aan onze kleinkinderen doorgeven. De Gentse Feesten dat is Walter,en nog veel meer.
“Ik zou zo gere wille leve”, niet vergeten het is zo voorbij onze tijd is hier altijd en voor iedereen beperkt .
Dus geniet van het leven en vooral “Leef uw eigen leven” wat nen ander daar ook over denkt . Dat doet Walter De Buck nog altijd doe mijn hoedje af voor Walter bedankt voor alles !!!
Walter De Buck heeft naast de leuke meezingers (Koevoet, ‘t Vliegerke,…) zeer mooie liedjes nagelaten met teksten die aanzetten tot reflectie(‘k Zou zo gère wille leven, ‘t es al van macht ‘t es al van geld, De vuurvogel, ‘k Ben zo lang op weg geweest, Het nieuwe paradijs, Gebuur,…). Liedjes met een belangrijke boodschap over ons en de samenleving.
Bedankt Walter voor dit mooie nalatenschap, alsook bedankt aan al diegenen die zijn liedjes verder zullen zingen, ieder op zijn eigen wijze, maar met respect voor de fundamenten ervan.
Dat heb jij zo mooi gezegd. ik heb mooie foto’s maar jammer, ik weet niet hoe ze te plaatsen. Maar goed, Walter is van ons, van Gent en hij blijft altijd bij ons.
Ik heb inmiddels, via andere bronnen, de andere twee liedjes achterhaald die Walter zelf gezongen heeft: De wereld rond en Ik ben al zo lang op weg geweest (met dank aan Rudy Tollenaere van De Gentenaar, die blijkbaar beter heeft opgelet)