RSSJelle Cleymans en vrienden
 Voor de vierde keer stond Jelle Cleymans geprogrammeerd op het Luisterplein, het François Laurentplein, naar eigen zeggen het gezelligste plein van Gent. Maar misschien zegt hij dit later deze week ook nog?
Het viel hem op dat er deze keer duidelijk meer volk aanwezig was. “Ben ik nu populairder geworden? Komen jullie voor Bert Verbeke of Hubert Damen? Of komen jullie voor mijn vader?”
Met “En een kameel” werd meteen de toon gezet. Up tempo vrolijke nummers begeleid door een schitterende band. Het publiek had er zin in en er werd al meteen mee gezongen en geklapt. Een flauwe grap over loopgraven was de inleiding voor “Gelukkig ben”, gevolgd door “Hel”, meer vrolijkheid uit zijn jongste cd.
Wie niet vertrouwd is met zijn genre denkt bij de aankondiging van “Papa (ik lijk steeds meer op jou)” spontaan aan dat andere nummer over een papa. Maar hoewel dit nummer ook rustig begint, wordt het al snel up tempo en kan je al eens grinniken bij de tekst.
Na deze vier nummers was het tijd voor een vriend: Bert Verbeke kwam vier eigen nummers spelen. De groepsleden verdwenen van het podium en Bert Verbeke kwam achter de piano zitten. Het ritme werd gevoelig teruggeschroefd, maar een katerliedje kan er altijd wel in op de Gentse feesten. Voor “Een vliegerke” haalde hij zijn gitaar boven en we hoorden een lied vol herinneringen. Bij “Meneerke Peter Pan” kwam de band hem vergezellen en werd het tempo weer wat opgedreven.
Verbeke is van Gent maar woont al jaren in Antwerpen, wat hem uiteraard een boe-concert opleverde zoals hij zelf wel verwacht had. Hij haalde de schouders op en zette zijn versie van Englishman in New York neer. Een Gentenaar in ‘t Stad. Was het de herkenbare melodie of was het wat hij beschreef en wat iedereen wel eens gevoeld heeft, hij kreeg iedereen over de streep.
Verbeke had duidelijk een thuisvoordeel. Dus was het zeker geen cadeau om na hem weer de draad op te nemen. Nochtans slaagde Cleymans daar zonder problemen in. “Naakt doe ik nu de afwas” is duidelijk toch wel een hit(je) in Vlaanderen geweest. Zelfs minder bekende nummers zoals “Voor mijn hart” werden door het publiek goed onthaald.
Over de tweede vriend Hubert Damen ga ik kort zijn, het is mijn ding absoluut niet. En ik was wellicht de enige niet, want het werd toch iets minder druk op het plein leek het.
Toen Cleymans terug op het podium kwam voor zijn laatste nummers en inzette met “Welk oog en hoeveel tranen”, het titelnummer van zijn laatste cd, was ik blij dat ik toch nog even gewacht had. De titel werd heel spontaan mee gezongen. De bindtekst voor “Het zit hem in de billen” ging een beetje de mist in, maar dat had absoluut geen invloed op het vrolijke nummer. De afsluiter “Zonnige dagen” deed al weer uitkijken naar de volgende dagen en de vele concerten die we nog kunnen meepikken.
© 2014 GENTBLOGT VZW