Gentblogt

Bandits: onder de indruk

donderdag 24 juli 2014 22u00 | Gudrun | 2 reacties
Trefwoorden: Bandits, Korenmarkt.

Ik vond het zo langzamerhand tijd om mijn oudste zoon van tien eens in te wijden in de Gentse Feesten zoals ze ‘s avonds zijn. Overdag hadden we al vaak rondgelopen, maar dus nog niet ‘s avonds, en dat is toch een gans andere sfeer. We bladerden door het programma, en bleven hangen bij Bandits op de Korenmarkt. Hij vond die wel wijs, en dat kon dus perfect.

Zo bevond ik me gisterenavond om half negen vooral tussen een massa joelende jonge meisjes, Bandita’s geheten, zo vernam ik later. Ik kende de Bandits vaag, omdat mijn kinderen graag naar Junior Eurosong kijken, en ze af en toe wel eens op Ketnet passeerden. Ik had in mijn hoofd dan ook een bandje van gastjes rond de vijftien jaar, die niet onaardig speelden, maar ik verwachtte er absoluut niks van. Ik had nog net mijn ereader niet bij.

Zeer sceptisch hoorde ik dan ook een serieuze wall of sound beginnen. Hmmm. En die bleek dan ook nog eens live te zijn? Jawel. Plots huppelden vier jonge gasten – duidelijk geen kinderen meer – het podium op, voorzien van een kamerbrede glimlach en een heuse rockattitude. Mijn trommelvliezen waren er meteen trouwens aan voor de moeite: het gegil was oorverdovend. En uiteraard was het voor de band niet genoeg, die zweepte hen nog wat op.

En ja, ik kan de dames begrijpen: ze zien er verdomde goed uit, maar vooral: ze spelen meer dan uitstekend. Dit zijn geen kinderen, dit is een heuse rockband, en dat woord is niet lukraak gekozen. Ze begonnen met een eigen nummer – dat ik dus helaas niet kende. Maar daarna gingen ze verder met “Anne” van Clouseau, dat naadloos overging in “Jennifer Jennings” van Louis Neefs, en dan via nog andere zijstapjes terug eindigde bij Anne. Knap! Met opgetrokken wenkbrauwen stond ik te kijken.

Toen ze daarna complexloos een uitstekende cover van “België” van Het Goede Doel inzetten, ging ik helemaal overstag. Ze klonken als een geroutineerde coverband, met perfecte instrumentbeheersing, en vooral een uitstekende zanger. Jasper – net geen 18, liet ik me vertellen – zingt foutloos en perfect op toon, en vooral met een ongelofelijk enthousiasme.

En toen riepen ze versterking op het podium, in de vorm van Laura van ‘The Voice’. Jeugdig, fris, met een uitstekende stem en dito podiumprésence, maar toch hoorde ik gejoel. Een paar die-hardfans wist me na afloop te vertellen dat dat blijkbaar uit jaloezie was. Nochtans was dat volgens hen helemaal niet nodig: ze kenden elkaar al van de Junior Eurosongperiode, en het klikt gewoon. En dat kon je ook horen: ze zetten samen een stevige funky sound neer, met onder andere “Are you gonna go my way” van Lenny Kravitz.

Daarna gingen ze even de rustiger toer op, met “Zeg dat je niet hoeft te gaan schat” van Volumia, met veel gejoel en zwaaiende handjes als gevolg. Maar toen daarna het eigen nummer “Jimmy” werd ingezet door drummer Toon op de vocals, steeg mijn respect. Bassist Thomas – de stoere, en dus ook de meest gewilde van het viertal, zo wisten mijn getreiterde oren me te vertellen – nam over qua zang, en pas daarna kwam de song compleet op gang. Blijkbaar zijn de meesten multi-instrumentalist, al is Jasper de enige die noten kan lezen. Zowel zanger Jasper, als drummer Toon en tweede gitarist Tim gingen af en toe achter het keyboard staan. En alle vier kunnen ze duidelijk ook zingen, dat bleek in de knappe samenzang.

Maar ook als covergroep doen ze het uitstekend: zo begonnen ze met “Summer” van Calvin Harris, merkte ik plots op dat daar toch wel veel van “Happy” van Pharell inzat, en gingen ze zo nog wel even verder met hun medley. Goed op elkaar ingespeeld, duidelijk stevig ingeoefend.

Maar het meest viel me “Zij is van mij” van Clouseau op. Ik ken het nummer door en door, als student stond hun eerste CD geregeld op. Ze speelden het foutloos, iets ruiger dan Clouseau zelf, maar – sorry, Koen! – gewoon beter gezongen! Koen Wauters durft er live al eens wat naast te zitten, en ik hou eigenlijk niet zo van zijn nasale stem. Jasper is bijzonder toonvast, en heeft een jonge, frisse stem. Dat maakt dus behoorlijk wat verschil, ja.

Maar zelfs een nummer als “Zeg eens meisje” van – ja ik heb het moeten opzoeken – Paul Severs, compleet met dum dum dum, klonk aanstekelijk en werd luidkeels meegebruld. Eindigen deden ze met Stop, een eigen nummer.

Enfin, eindigen kan je het nog niet noemen, want na amper dertig seconden stonden ze alweer op het podium, en riepen Laura er nog even bij. Samen speelden ze het ingetogen Nederlandse Eurosongnummer, en sloegen daarna de stevige rock in, met een medley van onder andere Jailhouse Rock, Blue Suède Shoes, Hound Dog, No friend of Mine. Laura staat er, dat is wel duidelijk.

Opnieuw voegden ze een medley toe van onder andere “Fly Away” van Lenny Kravitz, “Things we lost in the Fire” van Bastille, “Desire” van U2, nota bene “Jump” van Van Halen, en “Give it away now” van The Red Hot Chilli Peppers.

En toen verdween zanger Jasper even, om zich dan al zingend een weg te banen door het al helemaal krijsende publiek, voor hun laatste nummer “Tijdbom”.

Waarom heb ik hier nu zo’n uitgebreid verslag van gemaakt? Niet om mezelf te overtuigen, want dat was ik al na een paar nummers. Ik wil u eigenlijk duidelijk maken dat dit niet (langer) een tienergroepje is (ook al is de jongste nog maar net zestien en de oudste amper negentien), maar een heuse band met een stevige sound, schitterende stem- en instrumentbeheersing, vol enthousiasme dat er vanaf spatte, en zelfs de attitude die bij een rockgroep hoort, zoals rondspringen, samen aan één micro hangen, en vooral cool zijn. Geef ze nog een paar jaar, geef ze vooral ook gewoon goeie nummers, en u zal nog meer van hen horen. Dat garandeer ik u.

Als ze nog eens op de Feesten of zo staan, dan ga ik ze nog wel eens beluisteren. Gewoon puur voor het plezier. Want ja, ze zijn goed, die Bandits. Onverwacht goed.

© 2014 GENTBLOGT VZW