RSSWie is klaar voor insecten op zijn bord? Jonge mannen zijn het meest geneigd om insecten te eten
Sinds kort is het in België toegelaten om insecten als voedingsmiddel te verkopen. Onderzoekers van de UGent gingen na in welke mate consumenten ook geneigd zijn om ze te eten.
Van eetbare insecten wordt voorspeld dat ze het voedsel van de toekomst zijn, ook in onze Westerse contreien. Na groen licht van het FAVV voor de productie en handel van 10 insectensoorten voor menselijke consumptie in België lijkt die toekomst dichterbij dan ooit tevoren. Insecten en afgeleide producten maakten hun entree op verschillende zomerfestivals en liggen naar verluidt klaar om de schappen van onze supermarkten te veroveren.
Kans op succes?
Maar hoe zit het met de kans op succes bij de modale Westerse vleesetende consument? Volgens een studie van de Universiteit Gent die zopas gepubliceerd werd in het wetenschappelijk tijdschrift Food Quality and Preference, beweren twee op drie vleesetende Vlamingen niet bereid te zijn om vlees in te ruilen voor insecten. Het onderzoek werd in december 2013 uitgevoerd bij vierhonderd Vlamingen. Slechts 3% verklaart er helemaal klaar voor te zijn en 16% staat er enigszins voor open. Nog eens 16% twijfelt en de rest ziet insecten niet (34%) of helemaal niet (31%) zitten. “Dit beeld bevestigt de vaak genoemde Westerse weerstand tegen de consumptie van insecten. Toch is een bereidheid bij één op vijf consumenten niet min, vooral omdat de studie verwees naar insecten als vleesvervanger. Als ingrediënt of snack in minder herkenbare vorm is de bereidheid vermoedelijk groterâ€, aldus Wim Verbeke, hoogleraar agro-voedingsmarketing en consumentengedrag. Het doel van de studie was vooral om de drijfveren van consumenten in kaart te brengen. Op die manier konden ze een model opstellen dat de neiging van consumenten om insecten te eten kan simuleren.
Jonge mannen met zin voor avontuur en aandacht voor het milieu
De studie toont aan dat geslacht en leeftijd een rol spelen. Mannen zijn meer dan dubbel zo sterk als vrouwen geneigd om insecten te aanvaarden. Per 10 jaar leeftijdstoename daalt de kans dat ze insecten willen eten met meer dan een kwart. Het grootste effect komt van zogenaamde voedingsneofobie. “Dat is een persoonlijke aversie voor nieuwe of onbekende voedingsmiddelen, die in dit geval vooral voortvloeit uit het idee dat het wansmakelijk is om insecten te eten. Ook onzekerheid over de technologie in de productie en verwerking van insecten en eventuele risico’s die daarmee gepaard gaan, doen consumenten afhaken,†verduidelijkt Wim Verbeke. Naarmate een consument meer interesse heeft voor de milieu-impact van zijn of haar voedingskeuzes, verhoogt de kans om insecten te aanvaarden. “Dat duidt erop dat consumenten overtuigd zijn dat insecten een milieuvriendelijk alternatief kunnen vormen. Een gelijkaardig effect voor interesse in het gezondheidsaspect van voedingskeuzes vinden we niet terug. Consumenten zijn dus nog niet overtuigd wat de gezondheidsvoordelen betreft,†aldus Verbeke.
Westerse verknochtheid aan vlees
De studie onderzocht ook de effecten van de verknochtheid van consumenten aan vlees. Consumenten die van plan zijn om hun vleesconsumptie af te bouwen, zijn vier tot vijf keer meer geneigd om insecten te aanvaarden. De overtuiging dat vlees voedzaam en gezond is, en een sterke focus op de smaak van vlees, verlagen dan weer de kans om het eten van insecten te overwegen.
Profiel van de vroege aanvaarders
De studie besluit dat het profiel van de Westerse ‘early adopters’ voor het eten van insecten er een is van jonge mannen die open staan voor nieuwe voedingsmiddelen, veel aandacht schenken aan de milieu-impact van hun voedingskeuzes, en vanuit die interesse van plan zijn om hun vleesconsumptie af te bouwen. De kans dat dit type consument insecten aanvaardt bedraagt meer dan 90%. Daartegenover is de kans bijzonder klein dat een traditionele vleesliefhebber zijn dagelijkse portie vlees zal inruilen voor insecten.
Herwaardering
Een beter inzicht in de houding van Westerse consumenten tegenover het eten van insecten heeft niet alleen gevolgen voor onze eigen markt, maar is ook van belang voor regio’s waar insecten van oudsher op het menu staan. “In sommige ontwikkelingslanden gaat de traditie om insecten te eten verloren als gevolg van een verwestersing van het eetpatroon en de negatieve houding in het Westen tegenover het eten van insecten. Aanvaarding van insecten bij ons en een beter begrip van de drijfveren van consumenten kan bijdragen tot een herwaardering van insecten als voedselbron en meer voedselzekerheid in die landenâ€, aldus nog Verbeke.
Bron: persbericht.
© 2014 GENTBLOGT VZW
Early adopters of niet, het is onvermijdelijk dat we wereldwijd aan de ‘fruit de terre’ gaan, Insecten eten is duurzaam!
Lees meer op https://www.duurzaaminsecteneten.nl ook voor lekkere insecten recepten.
Insecten eten is nog lekker ook… Het smaakt naar nootjes, maar dan met pootjes ;-)
Het zit hem vooral tussen de oren natuurlijk… Ik eet graag vis, mijn ouders aten veel vis en ik heb op jonge leeftijd geleerd mijn “truite au bleu” te fileren, op de BBQ lagen er knorhaantjes en in plaats van een steak van het blauw-witte ras, was het eerder een stukje espadon, of een roggevleugel (met een botersausje met kappertjes heerlijk). Naarmate ik ouder werd merkte ik dat de meeste mensen hun visconsumptie beperkt was tot kabeljauw of pangasiusfilets, meestal van de diepgevroren soort (geen kat dat zijn filet-pur in de diepvries afdeling zou kopen, maar soit) en als ik al eens bezoekers had en ik maakte eens iets “exotisch” kreeg ik steeds de vraag: ja maar de graten? Ten eerste niet elk stuk vis heeft graten, ten tweede: hou je servet voor je mond, verwijder die graat op een discrete manier en doe alsof er verder niets aan de hand is. Want dat is het ook: er is verder niets aan de hand. En nu gaan we er komen: het is niet de smaak van vis die mensen afschrikt het is de structuur van het vlees en de schrik vsn die graten. Op een evenement naar aanleiding van de nieuwe maatjes hoorde ik: moet ik die zo op eten? Met graten en al? Ok, ik sta open voor elke vorm van voeding, ik proef alles minstens twee keer. Maar ik kan het me horen zeggen: moet ik die zo opeten? Met poten en al? Waarschijnlijk is het gewoon een mindset…
het zit natuurlijk tussen de oren: insecten zijn vieze beesten. als je evenwel in een land leeft waar elke bron van voedingswaarde welkom en levensnoodzakelijk is dan eet je alles. als dan de levensstandaard stijgt zitten die eetgewoonten gewoon ingebakken.
door de komst van koelwagens kunnen we vlees kopen in onze havenstad en toch eten we het zelden. het wantrouwen over de versheid is zo groot dat we alles levend kopen en met een varken is dat moeilijk. ‘s morgens geslacht en verkocht. van laten hangen in een koelruimte hebben ze geen hoge dunk: dus taai vlees, goed om er gehakt van te draaien. gehaktballen, gehaktbroodjes en hamburgers zijn mijn lot en mijn echtgenote lust zelfs dat niet.
om jimmy te plezieren: je koopt levende garnalen (aan de kust eindelijk verkrijgbaar). doe ze in een glazen kom met deksel, voeg een lepel chilli garlic toe en giet er er voldoende rijstalcohol over. vlug deksel op zetten want die beestjes kunnen springen. even wachten tot ze voldoende zat zijn en dan met poten en oren opeten. naast levende krab die we vakkundig in stukken verdelen en met wat soja marineren mijn lievelingsgerecht.
er zijn zoveel voedselbronnen waar mijn gentse vrienden zouden van gruwen maar voor mij normaal geworden zijn.
voor je me zou verdenken van het eten van hond, ik moet je teleurstellen: men eet geen carnivoren want je krijgt er puisten en bloedvergiftiging van.
smakelijk eten als je je tomaat-garnaal binnen speelt.
Rony, met alle respect. We waren vorig jaar ook in China en ik walgde van de beelden op straat en op de markten, net zoals in Vietnam of een varkensstal of kippenslachterij in België. Het zit misschien tussen de oren, maar volgens onderzoek hebben dieren meer gevoelens dan we willen weten. Denk daar maar aan als je nog nog eens een krab vierendeeld. Groetjes aan Piet H.
lieve, ook met alle respect, het is wetenschappelijk vastgesteld dat ook planten gevoelens hebben. mijn echtgenote wil zelfs geen snijbloemen in huis: “lijken in een vaas”.(mijn eerste bloemen, toen ik haar pas leerde kennen, gingen regelrecht de vuilbak in.)
ik begrijp je walging beter dan je kan denken maar na tien jaar wenzhou heb ik geleerd dat mensen hun voeding halen waar ze kunnen. mijn schoonouders hebben nog de bladeren van de straatbomen gegeten.
nb. men legt een krab op ijs of in ijskast. ze gaan dan in “slaap”. men verwijderd dan het schild in één beweging waardoor ze dood zijn. chinesen, toch die ik ken, zijn heus geen liefhebbers van dierenleed. als taoisten, met een vleug kong fu, is dat ook ondenkbaar.
Wel,
Ik denk dat Lao Tzu wat anders voor had dan honden levend villen. Ik beken, een boke haram gaat er nog altijd in. Maar toch, …