RSSOdeGand – het avondprogramma
Al van kort na de middag was het uitermate druk in onze binnenstad maar naarmate de avond dichterbij kwam, werd het zo mogelijk nog drukker. Al jaren is het slotspektakel van OdeGand een heuse publiekstrekker. Ruim op voorhand zie je mensen verschijnen op de Graslei en de Korenlei op zoek naar een plekje om alles zo goed mogelijk te kunnen beleven. Sommigen nestelen zich op het terras van een taverne of restaurant, maar het merendeel zoekt een plaatsje op de kaaimuren. De eersten installeren zich op de trapjes, voorzien van een kussen of stuk karton, een dekentje of extra trui. Ook wij behoorden tot de laatste categorie maar ons wachten werd beloond. We hadden een zeer goed uitzicht op het podium, konden nog een blik werpen op het grote beeldscherm en rekenen op een goede geluidskwaliteit. Bovendien zouden we ons na de voorstelling geen weg moeten banen door de massa (het ommetje dat we moesten maken, namen we er graag bij).
Iets na 20.30u was het zover. De avond werd ingezet met veel enthousiasme door de Vipers Rythm Band die een hele reeks swingende nummers afvuurden op het publiek. Zangers en muzikanten hadden en er duidelijk zin in en dat enthousiasme verspreidde zich langzaam onder de mensen rondom ons. Wij lieten ons met veel plezier verlijden tot heupwiegen, vingerknippen en meeneuriën.
Om 22u was het tijd voor de hoofdact met groot orkest (en zowaar 2 dirigenten, eentje voor de klassieke en eentje voor de ‘minder klassieke’ stukken). De setting moest het circus suggereren en daarin was men vrij goed geslaagd. Zowel de opbouw van het podium als de belichting versterkten dat gevoel en ook de outfit van de muzikanten droeg hiertoe bij. Verschillende fragmenten uit het Dierencarnaval van Saint-Saëns vormden een klassieke rode draad doorheen de avond. Het pianoduo Mephisto klaarde de job meesterlijk en met veel plezier, bijgestaan door een groot orkest (waarvan sommige muzikanten zowaar een heel bijzonder hoofddeksel droegen, refererend naar het stuk dat ze speelden).
Flip Kowlier verscheen zowaar uitgedost als echte circusdirecteur, met hoge hoed en jas met koperen knopen en tressen. Tijdens één van zijn nummers kreeg hij het gezelschap van een prima ballerina die op haar pointes sierlijk over het podium trippelde. Het publiek smaakte het allemaal en zelfs meer. Ook de muzikale clown, Puddles Pity Party, maakte nog eens zijn opwachting al verloor zijn versie van Royals een beetje van het effect omdat het geluid niet altijd even goed zat. Tenor Thomas Blondelle bracht o.a. het vrolijke I bought me a cat, een lied in ‘de boom stond op de bergen’-stijl. Ook de sierlijke monsters, Les Allebrilles, zagen er in hun verlichte vorm nog mooier en sprookjesachtiger uit terwijl ze zich een weg door de mensenzee baanden.
En dan was het eindelijk tijd voor het vuurwerk, waar velen zo lang op hadden gewacht. Andermaal kreeg het publiek iets moois voorgeschoteld. De knallen en boeketten volgden elkaar op, deze keer zaten er geen gillende keukenmeiden tussen de vuurwerkpijlen maar eerder een soort fluitend vuurwerk, nog nooit gehoord, en knallers met het effect van een IKEA Maskros lamp, ook heel mooi om zien.
Een stevig applaus en heel wat goedkeurende commentaren waren dan ook het te verwachten antwoord van een tevreden publiek. OdeGand 2014 was wat ons betreft een zeer geslaagde editie waarvan er in de toekomst nog vele mogen volgen.
© 2014 GENTBLOGT VZW