Kippenvel op de cruciale momenten

woensdag 29 oktober 2014 16u51 | Wouter De Sutter | reageer
Trefwoorden: , .

vooruitHet woord ‘legendarisch’ wordt te pas en te onpas gebruikt in rockjournalistiek, vooral te onpas als u het ons vraagt, maar met Mogwai stond dinsdagavond in Vooruit een band op de affiche die met recht, en met meer dan één reden, aanspraak mag maken op dat label.

Weinigen kunnen de adelbrieven voorleggen die Mogwai schijnbaar achteloos in bezit heeft; eigenhandig een nieuw muziekgenre uitvinden (post rock) waarin ontelbaar veel epigonen zich sindsdien uitleven, twee decennia lang even boeiende als relevante platen uitbrengen en volcontinu toeren met een snelheid en een intensiteit die doorgaans enkel met Mötorhead en consoorten wordt geassocieerd. Faut le faire.

Ondanks dat is en blijft Mogwai de bescheidenheid zelf. En (te) weinig bekend bij het brede publiek. Een lot dat meerdere pioniers wordt toebedeeld. De Schotten zijn zowat permanent de hort op maar het concert in Vooruit, ongeveer hun 25ste op Belgische bodem, was de allereerste stop in Gent sinds de band in 1995 in Glasgow uit de startblokken schoot.
Mogwai houdt van scherp contrast. De groep heeft iets met helwit en inktzwart. Gesofisticeerde, breekbare melodieën en overdonderend gitaargeweld wisselen elkaar af, liefst binnen het bestek van één hetzelfde nummer.

resize_1412350656

Meezingers en voorspelbaarheid staan nooit op het menu. Wel onorthodox-delicate geluidsarchitectuur en lang uitgesponnen soundscapes. Als het moet een half uur aan één stuk door, gitaarlaag na gitaarlaag. Filmische muziek waarin elegantie en bruut geweld elkaar afwisselen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. De band heeft trouwens al enkele soundtracks op haar actief (‘Zidane’, ‘Les Revenants’, ‘Ex-drummer’…).

Begin dit jaar bracht de band een achtste full album uit (‘Rave Tapes’) en dat stond dan ook centraal in de show. Naar gewoonte geen spat stress bij de band die, na de gebruikelijke begroeting (“Hi, we’re Mogwai from Glasgow, Scotland…”), zelfverzekerd van wal stak met ‘Heard About You Last Night’, ook het openingsnummer van de laatste plaat.

Het begin van de set was gereserveerd voor een selectie van kalm-aan nummers uit het Mogwai repertoire. Live laat de band zich al enkele jaren bijstaan door manusje-van-alles Luke Sutherland. Hij nam de leidende rol in het zachtjes voortkabbelende ‘Take Me Somewhere Nice’, 13 jaar oud inmiddels, voor zijn rekening.
De warme, intimistische sfeer die gecreëerd werd aan het begin van set ruimde na een dik half uur baan met een hevig ‘Rano Pano’ waarvan de gruizige gitaarpartijen de decibelmeter een eerste maal de hoogte injoegen. Het onheilspellende ‘Deesh’, één van de betere tracks op het laatste album, sloot hier perfect op aan. Het nummer is exemplarisch voor Mogwai nieuwe stijl; meer elektronica, kronkels en onvoorspelbare gekte dan voorheen.

Na het majestueuze ‘I’m Jim Morrison, I’m dead’ kwam er een primeur in zicht met het nagelnieuwe ‘Teenage Exorcists’. Het nummer maakt deel uit van de 6 track EP (‘Music industry3. Fitness Industry 1’) die in december verschijnt. Voorman Stuart gebruikt de microfoon in principe alleen om het publiek te bedanken tussen de nummers door maar het nieuwe nummer dwong hem vier volle minuten in de rol van zanger. Er kwam zelfs geen vocoder aan te pas.
Na een kolkend ‘We’re no here’, jakkerende gitaren en tonnen feedback bij de finale, verliet de band voor een eerste maal het retro-futuristisch aangeklede podium. Twee toegiften volgden nog met ‘Auto Rock’, een song waarvoor veel bands minstens een moord willen plegen, en een bijzonder heftig uitgevoerd ‘Batcat’ dat de debatten met een sonische geluidsstorm afsloot.

Helaas niet op de playlist: ‘(Mogwai fear) Satan’ de post rock anthem bij uitstek maar we kunnen ons voorstellen dat zelfs dit nummer fors gaat vervelen als je het al ’n paar duizend keer live hebt gespeeld. De Glaswegians speelden in de Vooruit niet meteen hun beste concert ooit, daarvoor haalde routine het net iets te vlotjes van bezieling in de eerste helft van de set, maar ze veroorzaakten op de cruciale momenten voldoende kippenvel om ons tevreden naar huis te sturen.

Setlist 28/10:
Heard About You Last Night – Friend Of The Night – Take Me Somewhere Nice – Hunted By A Freak – The Lord is Out Of Control – Ex-Cowboy – Rano Pano – Deesh – I’m Jim Morrison, I’m Dead – Teenage Exorcists – Re Murdered – We’re No Here – Bis: Auto Rock – Batcat.

Line-up:
* Stuart Braithwaite – gitaar, bas & vocals
* Dominic Aitchison – bas & gitaar
* Barry Burns – keyboards, laptop, gitaar, bas & vocals
* John Cummings – gitaar & bas
* Martin Bulloch – drums
* Luke Sutherland – viool, gitaar, percussie & vocals

Meer informatie:
http://www.mogwai.co.uk/
http://www.facebook.com/mogwai
http://www.myspace.com/mogwai
http://www.last.fm/music/Mogwai

© 2014 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.