RSSImpact nationale staking bij Stad Gent
Bij de Stad Gent is vandaag iets meer dan 1 op de 3 personeelsleden niet aan het werk gegaan door de nationale stakingsactie (in plaats van eerder gemelde 1 op 5 personeelsleden).
Bij politie en brandweer wordt er nauwelijks gestaakt. De meeste loketten van de dienst burgerzaken blijven vandaag dicht en het merendeel van de Gentse sportaccommodaties is niet open. In het Gentse onderwijs zijn veel basisscholen dicht. Slechts 2 kinderdagverblijven en 1 peutertuin zijn open.
Bij de politie en de brandweer van Gent wordt er nauwelijks gestaakt. De dienstverlening verloopt normaal.
Bij de Dienst Burgerzaken zijn alle centrale loketten dicht vandaag behalve het loket Overlijden. Bij de dienstencentra zijn Gentbrugge, Mariakerke, Oostakker en Sint-Denijs-Westrem gesloten. De dienstencentra Wondelgem, Nieuw Gent en Drongen zijn open.
MOBI, het mobiel dienstencentrum rijdt ook uit.
Het merendeel van de Gentse sportaccommodaties is gesloten. Het gaat om de zwembaden het Strop en Rooigem. Het zwembad Van Eyck is beperkt open (enkel voor scholen tot 15 uur). De sporthallen Keiskant, Neptunus, Driebeek, Tolhuis en Wolfput zijn gesloten. Blaarmeersen tennis is open tot 15 uur. Het openluchtcomplex Jan Yoens is gesloten.
S&R Rozenbroeken (zwembad en sporthal) is open.
Ongeveer 40% van de stedelijke basisscholen zijn gesloten. De leerlingen werden er doorverwezen naar andere scholen voor een alternatief programma. In zowat alle basisscholen is het onderwijs verstoord. In de basisscholen die geopend zijn, is een goede 40% van de leerlingen niet komen opdagen. In alle 7 secundaire scholen van het stedelijk onderwijs gaat de werking zo goed mogelijk door. Er zijn geen examens. In de kinderdagverblijven en peutertuinen zijn quasi alle voorzieningen gesloten maar werd in noodopvang voorzien.
© 2014 GENTBLOGT VZW
Allez vooruit. We maken ons weer op voor een ongetwijfeld hoogstaande discussie.
(voor alle moedige stakers, die ik vandaag schaamteloos heb verraden.)
Ik zal het maar meteen toegeven: ik deed niet mee aan de staking vandaag. En ik zou willen zeggen dat het zeker niet was omdat de baas had gezegd dat hij achteraf hardhandig zou afrekenen met iedereen die vandaag niet op het werk was. Maar ik zou liegen dan.
Liefst van al had ik in de bittere kou piket gestaan. Ik was altijd al een held in mijn hoofd. In principe veeg ik ook graag mijn voeten aan van alles en nog wat. Zeker aan dreigementen van de baas. En ik ben op een leeftijd gekomen dat mijn leven toch naar de vaantjes is. Op geen enkele manier val ik nog te redden. Ik doel hier niet alleen op geld en goed, maar eveneens op dit leven van mij nog enigszins waardevol maken. Eén keertje min of meer gelukkig wakker worden, ofzo. Een Duvel, in de plaats van Cara-pils. Een ouderwets frituur dat open is om kerstavond om een structureel eenzame, zoals ik, een groot met stoofvlees te verkopen. Kortom: er is bij mij geen lievemoederen meer aan, en er was absoluut geen reden om niet te staken. En toch ging ik vandaag gewoon werken.
Wat had ik graag piket gestaan vandaag, had ik maar gedurfd. Onder het spottend oog van weldenkend Vlaanderen. Gebukt, maar trots, onder de talloze verwijten die de stakers vandaag op hun kop kregen. Zowat gans Vlaanderen spuwde de stakers uit, onder de goedkeurende en verdelende blikken van onze regering, maar Isidoor liet het niet aan zijn hart komen en stond moedig op de barricades. Zo liep het niet, zelfs met niks meer te verliezen ben ik de lafste der honden, een bange Vlaming.
Vandaag werd geschiedenis geschreven. Dus ik was er graag bij geweest, maar ik durfde het niet. Van de racistische vezels, de Vlaming zo eigen, deel ik er gelukkig geen enkele. Maar die andere eigenschap van de Vlaming, lafheid, draag ik in overvloed in me. Gewoon te laf om helpen te donderen.
Altijd wel een reden om me afzijdig te houden en het pad van de angsthaas te kiezen. Ik maak mezelf wijs dat het te maken heeft met mijn zwangere ex. En het feit dat het er naar uit ziet dat ze in mij de geknipte papa ziet voor dat wonder in haar buik. Ik stak dat kindje er niet in. En toch is ze met mij een kinderkamer gaan kiezen dit weekend, niet met haar vriend die dat kindje in haar buik plantte. Ik vrees dus dat ik de papa wordt. En aanstaande papa’s die staken niet, die hebben andere verantwoordelijkheden, natuurlijk.
Vandaag werd geschiedenis geschreven, en ik zocht een uitvlucht om er toch niet bij te zijn. Ik ben een lafaard. Ik ben Vlaming. Vlaming zoals te veel Vlamingen.
Ten goede of ten kwade zal al blijken in de komende dagen, maar 15 december 2014 haalt de geschiedenisboeken, en ik was er niet bij. Ik sloot de ogen en deed wat wist heel goed dat wat ik deed fout was. Ik schaam me dood nu. Terwijl de goegemeente hen beschimpte en voor oliedom versleet, stonden zij zij aan zij. En ik was er niet bij. Ik zag een ‘werkgraag’ iemand spuwen naar een vrouw in het piket, vol in het gelaat. Ik was er bij en ik deed niks. Ik liet gebeuren, keerde me om en zocht schijterig een andere weg naar het werk.
Binnen een jaar of tien kijk ik meewarig terug op deze dag: 15 december 2014. En ik vraag me dan zeker af, hoe het kon gebeuren dat ik een handvol dappere zielen in de kou liet staan. Misschien, hopelijk, zal ik de helden van vandaag dankbaar zijn, omdat ze moed toonden daar waar ik alleen angst in me had, en omdat er dankzij hun moed nog een greintje medeleven en mededogen kon blijven bestaan. Helaas, meer waarschijnlijk na vandaag, blijft er niks meer over, en rest er me enkel diepe misselijkmakende schaamte, want zelfs voor een snipperdag was ik te laf.
I’ve got the music in me, maar vandaag is het oorverdovend stil in mijn kop. En ik denk aan woorden van lang geleden, die ik ergens las en nooit vergat: Helaas ben ik een mens, een vrouw nog wel.
En ik weet vandaag plots waarom ik ze nooit vergat, waarom ze al die jaren door mijn hoofd bleven dwalen. Ik heb ze te hertalen naar mij, naar vandaag: Helaas ben ik een mens, een laffe Vlaming nog wel.
Schoon geschreven, heel schoon. Maar ik zie het verband niet. Zal wel aan mij liggen.
En wat dat staken en betogen betreft, ik zou dat ook nog wel eens willen doen, maar dan uit vrije wil, als het niet zo geregisseerd zou zijn, en als het om iets zou gaan wat er echt om doet…Want als het er echt om doet dan zijn we allemaal laffe Vlamingen, neen eerder gemakzuchtige Vlamingen. Spijtig, maar des mensens zeker?
Koen en alle anderen ! Laffe Vlamingen ? Nee deze staking, betogingen enz wordt gewoon niet gedragen door een meerderheid van de Vlamingen en heeft niets te maken met lafheid maar met gezond verstand . De manier waarop men al 25jaar bezig is kan onmogelijk blijven duren . Teveel en eindeloze belastingen , een alles voor niets cultuur , een opendeur cultuur en een alles mag en kan cultuur enz is gewoon onhoudbaar !!! Een meerderheid van de Vlamingen beseffen dat en willen meewerken aan een toekomst voor onze kinderen , kleinkinderen enz .Alles wat de vakbonden nu bestrijden kon reeds in de periode van 25jaar opgelost zijn maar gebeurde niet nu plots zou alles moeten geregeld worden en opgelost worden in een paar maanden als het even kan een paar weken liefst in een paar dagen lariekoek en apenkool en de vakbonden weten dat ook !!! Met de Sp-a en PS in de regering keken de vakbonden de andere kant op terwijl deze partijen de éne flater na de andere maakten alles kon en alles was oké terwijl het eigenlijk niet oké was . Vlamingen zijn te verstandig omdat doorzichtig spelletje mee te spelen !
denk dat ge mij ook niet begrepen hebt..
Rustig Ernest. Denk aan uw bloeddruk.
Volledig eens met Koen. Goed geschreven, maar wat het verband is tussen enerzijds een vriendin die is bezwangerd door een ander (en de onmogelijkheid of onwil om daar geen vrede mee te nemen, i.e. de vriendin de gevolgen te laten dragen van haar eigen keuzes) en anderzijds een staking? Een moedwillig aangenomen slachtofferrol misschien. Grof gesteld Isidoor: wie zich als een schaap gedraagt, wordt als een schaap behandeld.
De personeelsleden van de stad Gent, die gestaakt hebben, zijn zo goed als allemaal politiek benoemden. Die sowieso al een bijzonder laag rendement hebben. Vervelend voor de gemotiveerde werkwilligen, maar uiteindelijk zal het niet ‘werken’ van sommigen niet zo veel verschil gemaakt hebben op die diensten die niet gesloten waren.
Net zoals bij de provinciale staking en de nationale betoging, werden verschillende mensen die via de politiek aan hun job geraakt zijn, sterk onder druk gezet om mee te staken. Niet alleen door de betrokken politieke partijen, maar soms ook door hun rechtstreekse oversten. En dat is er natuurlijk ver over. De omgekeerde wereld zowaar.
Persoonlijk kan ik met niet van de indruk ontdoen dat velen om verkeerde redenen hebben gestaakt. Heel wat mensen hebben zich laten opjutten door halve waarheden en volle leugens. Ik vind besparingen en inleveringen ook niet leuk, maar misschien zijn ze noodzakelijk. Net als velen onder ons heb ik gedurende pakweg 25 jaar op de socialisten gestemd, maar de laatste jaren zag ik mijn partij afgleiden naar een soort van elitair salonsocialisme, oerconservatief, en vooral gericht op het behoud van wat verworven is, en dan heb ik het niet over sociale verworvenheden, maar over macht. Er zijn grote en kleine (corruptie)schandalen geweest en een aantal zaken zijn nog steeds bijzonder vaag (electrawinds bvb). Ik zie op sociale media hun vakbondsverantwoordelijken in ware Gestapo stijl winkels sluiten (sinds wanneer is het stakingsrecht een stakingsplicht geworden?), op hun poep in de modder vallen en vijf dagen werkonbekwaam zijn, en de zetels van Nva en andere aanvallen. En waarom? Omdat iemand in hun hoofd heeft geprent dat iedereen nu tot zijn 67 zal moeten werken, dat de indexsprong de armeren onder ons minstens 25000€ zal gekost hebben einde loopbaan, dat met een vermogenwinstbelasting al de besparingen niet nodig zouden zijn. De realiteit ligt natuurlijk anders, maar de propagandisten doen hun werk. Historische staking, misschien wel. Omdat het stakingsrecht hier compleet misbruikt is door links conservatieve agitatoren, om een democratisch verkozen regering zo snel mogelijk uit het zadel te lichten. Ik kan me ook niet altijd even goed vinden in het regeerakkoord, maar er staan naar mijn gevoel evengoed zaken in waarvan ik denk: het werd eens tijd dat er iets aan gedaan werd. En dat gevoel heb ik bij de socialisten de laatste pakweg 15 jaar niet meer gehad.
een aantal zaken zijn nog steeds bijzonder vaag (electrawinds bvb)
Beetje gemakkelijk om alles op de socialisten te steken.
Medeoprichter, mede-eigenaar en voorzitter Paul Desender van Electrawinds zetelt overigens voor de n-va:
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20131029_00815436
Vandaar dat ik dit (nog) niet onder de schandalen catalogeer, maar de vaagheid er van betreur.