RSSAfscheid van een era
Een paar maanden geleden zaten we met de redactie samen en het onderwerp kwam ter sprake: hoe moet het nu verder met Gentblogt.
Het was niet de eerste vergadering dat dit besproken werd. Het was al een tijdje aan de gang. We zagen allemaal dat het moeilijk ging de laatste tijd, laatste maanden, laatste jaren. Dat er periodes waren dat het allemaal wel vlotte, maar ook meer en meer periodes dat het trekken en sleuren was om iets gepubliceerd te krijgen. En ja, dat de commentaren alsmaar meer verzuurden de laatste tijd, iets wat maakte dat de motivatie er niet beter op werd.
Vorige vergaderingen konden we onszelf telkens nog iets of wat motiveren, maar tijdens die laatste vergadering moesten we het toegeven: zo kon het niet verder. Zo wilden we niet verder. Zo zouden we niet verder gaan. De beslissing die we al zo lang uitstelden werd genomen: Gentblogt zou er mee ophouden en wel op haar 10e verjaardag.
Op het moment zelf voelde ik mij opgelucht, want ik moet toegeven: ik was de laatste tijd niet meer één van de zeer actieven. Een opstoot tijdens de Gentse Feesten, dat vooral. Iets wat ik zeer graag deed en waar ik nog steeds met veel enthousiasme over schreef. Maar andere onderwerpen, buiten de Gentse Feesten, begon ik moeilijker en moeilijker te vinden om te bespreken. Het leven, uweetwel, net zoals de andere redactieleden.
De weken nadien heb ik er niet teveel bij stil gestaan. Het was een feit en het was nu enkel aftellen tot de aankondiging. Het ging mij goed af. Geen probleem.
Toen het vorige week officieel werd aangekondigd veranderde er iets. Plots was het écht. Officieel. Iedereen wist het. De kranten namen het op. De radio interviewde mensen. Zelfs op AVS moesten we ons zegje doen. En het kwam plots als een klop aan. Geen theorie meer maar praktijk. Bij elk artikel dat ik tegenkwam werd het er nog eens ingewreven en schoten de tranen in mijn ogen. Waarom? Daarom.
Gentblogt is 9 jaar lang een groot deel van mijn leven geweest. Het begon als losse medewerker op de Gentse Feesten van 2006 om nadien over te gaan tot vaste medewerker en redactielid na de Gentse Feesten van 2007.
Er waren zeer intense periodes en rustiger periodes, maar er was altijd iets dat kon gepland worden en naar uitgekeken worden. Soms was Gentblogt zelfs de enige reden om iets te doen, dingen die ik normaal niet zou gedaan hebben, maar omdat iemand gevraagd werd zei ik soms ‘waarom niet’ en ontdekte ik soms fantastische en soms ook minder fantastische dingen.
Ik heb parken bezocht en vergeleken, de kinderen meegesleurd naar allerlei voorstellingen, ontdekkingstochten gedaan door de stad, persoonlijke verhalen gedeeld, de kalender (toen er nog een was) minutieus bijgehouden en aangevuld, musea en tentoonstellingen bezocht, dingen gedaan waarvan ik dacht ze nooit te doen.
Ik heb leren kijken op een andere manier, want als ‘reporter’ bekijk je de dingen anders omdat je er rekening mee houdt dat je, wat je ziet en meemaakt, moet overbrengen naar de lezer. Het heeft me geleerd om dingen op verschillende manieren aan te pakken en andere invalshoeken te zoeken.
En nu is dat dus gedaan. Het plannen. Het uitkijken. Het mezelf opleggen om iets te doen. Toch voor Gentblogt. En alhoewel ik nog steeds 100% achter onze beslissing sta, toch stemt het mij ook triest. Verstaanbaar, denk ik.
Gentblogt heeft mijn leven op vele vlakken verrijkt. Ik heb mensen leren kennen die ik anders nooit had tegengekomen. Het heeft vrienden gebracht uit onverwachte (en ook verwachte) hoeken. Het heeft deuren geopend die anders zouden dichtgebleven zijn. Het heeft mij op plaatsen gebracht waar ik anders nooit zou gekomen zijn. Het is een ervaring geweest om mijn hele leven mee te dragen en er de vruchten van te plukken.
Bedankt Gentblogt voor de mooie jaren. Bedankt lezers om mee te gaan in mijn verhalen. Bedankt collega’s om de laatste jaren de weg samen met mij af te leggen en zoveel vriendschap, liefde, enthousiasme en drijfkracht te geven en te delen. Bedankt.
© 2015 GENTBLOGT VZW
Bedankt voor alle leuke en informatieve blogs!
Bedankt voor alles en succes voor wat je na Gentblogt gaat doen.
Zeer jammer, ik vond het altijd leuk om Gentblogt door te nemen en was vaak verrast met de informatie of de zienswijze.
Stel je voor…Zonder Gentblogt, geen Sandra-Max-team, zonder Sandra-Max-team geen babysit nodig en zat Max nog steeds zijn tijd te verprutsen op de Wii. Maar het draaide allemaal helemaal anders uit. De rest is geschiedenis ;)
Wat ik niet snap, als men geen tijd heeft voor een serieuze bezigheid, zoekt men toch mensen die wel tijd hebben in plaats van iets te laten leegbloeien ?
Tja, het is misschien iets moeilijker als die mensen ook nog aan een bepaald psychologisch en politiek profiel moeten beantwoorden …
Dat zeg ik niet. Maar het lijkt me een normale gang van zaken.
Moet dat nu écht …
Geloof me vrij Kat, we hebben gezocht, heel lang en heel hard. Er zijn velen die zoals jij redeneren, maar jammer genoeg te weinig die de taak effectief willen, en vooral kunnen, overnemen. Want ‘kunnen’ is vooral het belangrijke woord: het is veel meer werk dan op het eerste zich lijkt. Geen verwijt hoor, maar gewoon een feit.