RSSStadsmagazine
Iedere maand krijgen we het allemaal in de bus, hier in Gent: het stadsmagazine. Wij hebben echter net ontdekt dat ze ook online te raadplegen zijn, en wel hier.
Voor de mensen die verhuisd zijn en heimwee hebben naar ‘t boekske van ‘t stad of voor wie iets in vorige edities wil zoeken.
© 2005 GENTBLOGT VZW
Haha, ook opgemerkt, die mega reclame op de achterkant ?
Heb de dienst voorlichting gebeld, die jongen vertelde me dat ze dat er op moesten zetten omdat ze anders niet rond kwamen.
Ok , zeg ik, maar dan mag je dat boeksken niet pleuren in brievenbussen van mensen die de sticker ‘nee tegen ongeadresseerd reclamedrukwerk’ hebben geplakt (die stickers maakt de stad ook trouwens).
Jongen aan de andere kant van de lijn vroeg ‘of dat alles was’ en hing de telefoon op. Als je niet rondkomt, zoek dan een andere oplossing. Altijd maar dat gezeik met die reclame, dat is de minst creatieve en gemakkelijkste oplossing.
Druk (een deel) in 2 of 3 kleuren ofzo.
Verder is het ook niet eerlijk tov de andere gedrukte huis-aan-huis reclame-aanbieders. Zij mogen hun spul niet pushen aan mensen die dat niet wensen te ontvangen.
Als je dus een adverteerder bent en aanwezigheid op elke gentse salontafel wil moet je eerder bij de stad zitten dan bij een reclameaanbieder die wél de regels volgt.
Desnoods komt de temmerman hem persoonlijk in je strot rammen.
Ik heb trouwens nog wel een paar ideetjes. Waarom hangen we boven de loketten in het zuid ook geen monitors met reclame? Als je daar binnen stapt zit je daar een tijdje vat dus het ideaale moment om wat commerciele boodschappen over te brengen.
Waarom heeft De Temmerman geen gesponserd kraagje, als ‘t werkt voor jean-marie dan ook voor hem. Hoe veel inkomsten loopt de stad niet jaarlijks mis door al die gemiste kansen.
Het is tijd voor actie, stijlloze voorstellen voor meer poen door promo mogen hieronder toegevoegd worden.
@SteveO. ik heb het ook gezien ja, die reclame op de achterkant. En even gedacht: ” hé, wat doen ze nu?”. Om vervolgens mijn schouders op te halen en verder te leven.
Ik heb ook zo’n sticker tegen reclame-drukwerk, maar heb geen moment gedacht dat het boekske van de stad nu opeens reclame was, ipv. een informatief tijdschrift. Zoals ik de Humo ook een tijdschrift vind, hoewel er veel reclame instaat.
Dat het niet betaamt voor een stad om zich te laten sponseren, daarmee ga ik niet akkoord. Zolang het bij zo’n dingen blijft mogen ze dat wat mij betreft blijven doen. Lees de inhoud, negeer de achterflap?
t Is een ethische kwestie he… Of je die dan gewoon kan ‘negeren’? Dan staat er de volgende week misschien ook een advertentie op pagina 2. Je kan wel hopen en gokken dat het stadsbestuur zelf een grens kan trekken, maar de vraag is of die grens niet nu al overschreden is. Ik vind overigens wel dat het een stad niet betaamt om zich te laten sponsoren. Gent wordt u niet aangeboden door de volgende adverteerders, maar door de mensen die er wonen, werken, zich elke dag inzetten om het aangenaam en leefbaar te maken en te houden, en – vooruit dan maar – er ook gemeentebelasting voor betalen. Dat bedrijven alleen maar een smak geld op tafel moeten gooien om hun ‘corporate identity’ met een stedelijke gemeenschap te verbinden, vind ik niet gezond.
Nee , ik heb er nog eens over nagedacht en eigenlijk ben ik met je eens.
Er moet sponsoring zijn. De werkmensch draagt al genoeg af naar de staat.
Ik vraag me gewoon af wat we nu kunnen doen?
we hadden al :
- Reclamemonitors in’t zuid en alle plaatsen waar je moet wachten in de stad.
- Stiksels op de kraag van de burgervader en bij uitbreiding het hele schepencollege.
en dan kunnen we ook nog :
- De Streep mobiliseren om onze politiewagens wat te tunen.
- De stadswachten laten kleden door het hoogstbiedende merk.
- De zitbankjes laten sponseren door de handelszaken in de buurt
- Uw logo in de verkeerslichten voor een klein maandelijks bedrag.
- Gebruik maken van de verloren oppervlakte aan de achterkant van de verkeersborden.
Vinger op de knip en scheppen dat geld.
Nuance: Gent wordt u niet aangeboden door adverteerders, het boekske wordt gesteund door een adverteerder. Dat is in mijn ogen iets helemaal anders. Het is trouwens niet zomaar een reclame voor pakweg coca-cola, maar een reclame voor een beurs in Gent, waar waarschijnlijk veel Gentse handelaars aan deelnemen.
Ik stel me evenwel vragen bij in hoeverre we in dergelijke zaken niet een beetje oportunistisch mogen zijn. Het is ook niet mijn voorkeur om de bedrijfswereld onze stad te laten innemen, maar zuiver hypothetisch gesteld: wat als een groot bedrijf bijvoorbeeld een fietspad wil aanleggen waar nu geen fondsen voor zijn, in ruil voor een bordje ” dit fietspad werd u aangeboden door…”? Zeggen we dan neen en laten we veiligheid inboeten omwille van onze principes? Of denken we er het onze van en zijn we gewoon blij met ons fietspad?
Moeilijke discussie vind ik dat, eerlijk gezegd.
@StevO: in Birmingham worden de zitbankjes en hun onderhoud betaald door families, als een in memoriam van een overleden familielid. Ieder bankje heeft daar een bordje met een naam van zo iemand. Dat heeft me daar geen moment gestoord.
@I. jamaar ik ben echt niet ironisch bezig hoor. Dit zijn echt valabele voorstellen waar men iets mee zou moeten doen . En snel.
@SteveO . ik geloof er nix van ;-p
Het is niet de taak van de bedrijven om voor verkeersveiligheid te zorgen. Wel die van de (lokale) overheid. Dus fietspaden horen aangelegd, betaald en onderhouden te worden door ‘t stad. Ik denk dat we met sponsoring van lokale overheden door bedrijven op een hellend vlak komen. Het voornaamste risico zit er voor mij in, dat er een afhankelijkheidsrelatie ontstaat door dat outsourcen. Wat als firma x er op een dag mee stopt? Geen fietspadenonderhoud meer. Wat als firma y in ruil voor sponsoring vraagt dat in de stadsscholen (reclame voor) hun producten wordt(worden) verspreid? Daar sta je dan met je beperkingen van reclame voor kinderen. Marketing en reclame zoekt voortdurend nieuwe manieren om spullen te verkopen, dat is hun reden van bestaan. Ethische bezwaren spelen daarbij niet, die vallen buiten het economische denkkader. Bovendien hoort er nog zoiets te zijn als het recht op een reclamevrije omgeving. En nee, ik ga niet in een hutje in het bos wonen en pijpbommen maken. Ik wil gewoon dat een ‘Geen reclame graag’ sticker gerespecteerd wordt – zéker door de mensen die die stickers zelf aanbieden.