RSSProletariërverdriet
Vincent woont op de Brugse Poort en heeft ons beloofd om op regelmatige tijdstippen een impressie door te sturen van de grote werken die daar net gestart zijn. Hieronder vindt u zijn eerste stukje.
Ik loop de straat in. Er waait een gure wind, dus ik rits mijn jas volledig dicht. De lege huizen in de Kastanjestraat gapen me troosteloos aan. Zonder deuren, zonder ramen wachten ze op de sloop. Proletariërverdriet besmeurd met quasi anarchistische slagzinnen. ‘Resist and live, obey and die!’
Louis Paul Boon heeft nog in deze straat gewoond. Of alleszins zijn ouders. Op nummer negen was dat, geloof ik. Deze nu troosteloze huizen waren er getuige van geweest dat hij door de straat slenterde, een beetje zoals ik nu doe. Hij zag hier meisjes op de stoep, meisjes die in deze huizen vrouw zijn geworden, meisjes die, wie weet, in één van zijn boeken hebben gefigureerd.
Ik sla de Acaciastraat in. Bij het huis van ‘de christengemeenschap’ blijf ik even staan en kijk naar de grote barst in de gevel. Ik volg die barst al twee jaar. Het gebouw lijkt in twee te zullen scheuren, maar een mysterieuze kracht houdt de helften samen. Wonderlijk.
Aan de Bevrijdingslaan ga ik rechts, richting GB. De Bevrijdingslaan is altijd onaangenaam druk. Auto’s trekken veel harder op dan nodig, er wordt venijnig geclaxonneerd en fietsers nemen risico’s.
Wat eten we vanmiddag? Een lasagne in de microgolf, een glaasje fruitsap, en nog wat lekkers voor achteraf. Ik reken af en stap de straat weer in. De zon is ondertussen doorgebroken, de wind is gaan liggen. Het belooft een mooie winterse dag te worden, ideaal voor een wandeling in de Bourgoyen.
© 2005 GENTBLOGT VZW
Voor een visuele impressie van de afbraakwerken in de Brugse Poort bezoek mijn uitgebreid fotoverslag op https://groups.msn.com/afbraakhuizenbrugsepoort2maart2005
De meeste bewoners van de “Brugsche Puurte” die ik ken spreken al lang niet meer van de Bevrijdingslaan maar van de Bezettingslaan, waarmee ik wil bedoelen dat de verloedering van de buurt niet van gisteren dateert.
Ons dierbaar stadsbestuur die de oplossing gevonden heeft in de vorm van, “smijt alles plat en herbegin” is misschien in één optiek “goe bezig”, langs de andere kant komt het tot een uitdeining van de olievlek door een druppeltje detergent.
Volgende stappen zijn; het platgooien van de omgeving van de Sleepstraat, Wondelgemstraat en de wijken aan de Dampoort.
Als ge vandaag in de krant leest dat een op de 5 met een buitenlander huwt, en iets dieper nadenkt, besef je dat er nog veel zal mogen afgebroken worden in de toekomst.
Wie tussen de regels leest merkt dat voor Tseefke verloedering gelijk staat met “buitenlanders”. Ik raad hem aan de sociale geschiedenis van die wijken eens te bekijken en een paar lessen urbanistiek te volgen. Zo heeft de verloedering (?) van de Sleepstraat alles te maken met het graven van de ringvaart in de jaren 60 en de daarmee gepaard gaande verplaatsing van de havenactiviteiten. De vestiging van grootwarenhuizen aan de rand verminderde de aantrekkingskracht van de Wondelgemstraat als commercieel centrum. Het zijn integendeel de buitenlanders die deze buurten nog in leven houden.
De ‘grote werken’ in de Brugse Poort zullen slechts de achtergrond uitmaken van mijn ‘egodocumentjes’, omdat ik daar nu eenmaal woon, en zijn zeker niet de focus.
Ik hoop dat niemand mij die navelstaarderij kwalijk neemt :-)
Vincent: keep on going, sommige navels zijn nu eenmaal leuk om naar te kijken niet?
‘k vind Tsjeefkes Blog-lied een stuk aangenamer om te lezen dan z’n laatste tekst!
Hallo,
Tsjeefke en Cedric, jullie hebben beiden gelijk. Alhoewel ik nog nooit van de Bezettingslaan heb gehoord is het vrij duidelijk wat je bedoelt. Bezetting vanuit het Oostblok dan. Gelukkig hebben we nog de winkels van de allochtonen, die duidelijk aan kwaliteit inwinnen en evalueren van slordige magazijnen naar nette en zelfs mooie zaken, met zeer klantvriendelijke bediening.
Onze nieuwe buren, Balkantoeristen, zijn niet echt een aanwinst voor onze wijk. Beter ware het ze terug te sturen en het geld dat ze hier krijgen te gebruiken om hen allen in hun land van herkomst te helpen. Ik heb me ook reeds mateloos geïrriteerd aan deze mensen, maar we moeten erkennen dat deze arme drommels gewoon op zoek zijn naar een beter leven en dat kan niemand ze kwalijk nemen.
Vijftien jaar geleden hielden we het plattelandsleven tussen de zoetgevooisde kwezelkes voor bekeken en verhuisden we naar de Brugse Poort, een gezellige multi culturele buurt. Er is wel een en ander veranderd sindsdien, toch ben ik er van overtuigd dat alles weer goed komt en ondanks de sluikstortingen en het nachtlawaai zou ik nergens anders willen wonen.
Met liefde voor Gent,
TSJOK