Gentblogt

SIOEN rocks! Impressies van een muziekleek

woensdag 9 maart 2005 12u44 | Lyne | 7 reacties
Trefwoorden: Kopergietery, Sioen.

Ok, ik ben geen muziekkenner, en bovendien geen overtuigde fan van ons Gentse muziekwonder. Ik bedoel: ik hoor het hele gedoe met de grootste sympathie aan, maar ik was echt niet van plan na deze release meteen naar de platenboer te rennen om Sioens nieuwe schijfje te kopen.
Tenminste: dat zou ik vóór 5 maart nooit gedaan hebben, want wat Zijne Gesmurftheid zaterdagavond in de Kopergietery presteerde was straffe kost. Zó straf dat ik in alle ernst overweeg -alle Fnacbonnen nog aan toe- ‘s mans plaat te werkelijk te kopen.

De voorstelling van Sioens nieuwe CD Ease your mind leek mij -om het met een understatement te zeggen- lichtjes megalomaan. Het concert werd live uitgezonden in honderden Kinepoliscinema’s over geheel Europa, alwaar arme bakvissen 7 euro mochten neertellen om op ‘t grote scherm (‘live’) hun idool te zien. Dat vond ik er persoonlijk een beetje over, maar wie ben ik? Ik leef dan ook van een riante uitkering bij de Hulpkas voor Werklozen.
In ieder geval werd de Kopergietery die avond bezet door professioneel volk waar niet mee gelachen werd: een Canvas-ploeg van zeventig man stond paraat om het hele satellietzaakje vlot te trekken, de straat was parkeervrij gemaakt, onze arme Francine van de Kopergietery een zenuwinzinking nabij door de aanwezigheid van al dat gewriemel in haar keuken. Tot overmaat van ramp was voor de presentatie Nic Balthazar ingehuurd, toffe peer en vlot polyglot, daar niet van, maar in tijden van stress nét dat zenuwachtige tikkeltje te veel.

Klokslag acht uur gaven de Girls in Hawaii de aftrap voor een voorprogramma dat veertig minuten zou duren en waarin de band zich niet bepaald van zijn meest charismatische kant zou laten zien. De Girls zagen er een beetje uit als brave koorknapen en zo speelden ze ook, in ieder geval werd ik niet echt wild van hun poppy sound. Dat zou ook kunnen komen doordat Radiohoofd en de zijnen mij nooit hebben kunnen bekoren, en de muzikanten uit Braine L’Alleud mij verdacht veel aan deze band herinnerden.
In het midden van het programma nam de leadzanger rustig de tijd voor een praatje, dat echter zo onsamenhangend was dat ik er niet veel van begrepen heb. Een beetje mediatraining, mannen!
Voor de rest niets dan begrip en mededogen: moest ik plots voor half Europa moeten spelen zou ik ook den track hebben. De hulameisjes konden op redelijk wat bijval rekenen maar het was duidelijk dat de zaal zat te wachten op the real stuff, stuff dat stipt twintig minuten later -na een alweer bijzonder witzige inleiding door Balthazar- in falanxformatie kwam aangemarcheerd, gekostumeerd en cuter than ever: Sioen!

Ik zal me niet beroepen op een gedeeld jeugdbewegingsverleden of onze sporadische ontmoetingen in den Bal Infernal: laten we eerlijk zijn, ik ken Sioen niet. Ik weet dus ook niet of die ik-ben-maar-een-gewone-jongen-houding oprecht is, ik weet wel dat het een mooie marketingzet zou zijn. Muzikanten zijn als politici: een groot ego wordt door Jan met de pet afgestraft, en Jan kleurt hier toevallig wel de bolletjes/koopt de de CD’s. Toch ben ik geneigd te geloven -alle megalomanie ten spijt- dat Sioen zichzelf is gebleven. Het is natuurlijk hallucinant wanneer je als rijzende ster live in de ether gaat voor duizenden mensen over geheel Europa, maar wanneer zo’n kerel dan grijnzend zegt “dat hij familie heeft in Leuven en in Turnhout, en dat er dus al zeker één iemand in de zaal zal zitten” geloof ik niet dat dat valse bescheidenheid is. Even de veters strikken, een grapje tussendoor, een verheugde glimlach wanneer een intro gejuich veroorzaakt- Sioen behandelt zijn publiek met respect, en dat genereert respect.

Wat kan ik zeggen over de muziek? Ik heb Sioens eerste CD niet, ik ken zijn nummers enkel van optredens op de Gentse Feesten en van de radio. Op het bloedmooie en passionele Too good to be true na waren de nummers van see you naked naar mijn smaak te soft, te braaf, maar kenners mogen mij gerust tegenspreken. Op deze tweede CD lijkt Sioen een hele bos haar op zijn borst gekweekt te hebben. De titelsong Ease your mind blijft met een scherp angeltje in the mind hangen, daar waar see you naked of cruisin’ onopgemerkt aan mij voorbijgingen. Het gros van de songs op deze nieuwe CD rockte stevig, in zoverre dat ik mezelf er op betrapte stevig mee te shaken -Nic, die voor mij zat, deed trouwens ongegeneerd hetzelfde. Sioen werd sporadisch versterkt door een strijkerstrio, een soulzangeres en een flamencogitarist, wat niet enkel leuk oogde op scène maar zorgde voor steviger vlees aan de muziekbotten. Een sober maar efficiënt lichtdecor (een achterwand van oplichtende peertjes) versterkte het mooie plaatje nog. Jammer dat het publiek zo beheerst bleef: met meer lef en/of drank zou ik rechtgesprongen zijn en headbangend een rondje door de zaal hebben afgelegd. Gelukkig ben ik een lafaard, en was ik nuchter. Afsluitend met een anekdote: bij de bisnummers bleek de gitarist aanvankelijk de weg naar het podium niet terug te vinden. Na enige bewegwijzering vervoegde hij Sioen voor de drie laatste nummertjes fun. De afterparty kwam wat stroef op gang -te veel perskwieten?- maar Sioens optreden in de Kopergietery was alvast een féésje.

© 2005 GENTBLOGT VZW