Gentblogt

Helga Stevens te gast

maandag 20 juni 2005 10u34 | Helga Stevens | 4 reacties
.

Helga Stevens komt uit Sint-Truiden maar woont in Gent, samen met haar man en dochtertje. Toen Helga 10 maanden oud was, ontdekten haar ouders dat ze doof was. Helga liep eerst school in het Kids (Koninklijk Instituut voor Doven en Spraakgestoorden ), stapte toen over naar het gewone onderwijs en haalde in 1993 als eerste dove in België een licentiaatsdiploma in de rechten.
Helga Stevens zetelt in het Vlaams Parlement voor NVA, waar ze vooral de domeinen welzijn, volksgezondheid, gezin en gelijke kansen opvolgt. Daarnaast komt zij vaak tussen in dossiers in andere beleidsdomeinen die verbonden zijn met personen met een handicap, zoals onderwijs, werk, enzovoort. U kunt haar doen en laten volgen via haar webstek, of deze week hier op Gent.blogt .

Door een heel gelukkig toeval ben ik in Gent komen wonen. Voor hetzelfde geld zat ik ergens anders. Het kwam zo. Op het verjaardagsfeestje van een gemeenschappelijke vriendin leerde ik Yven kennen. Dat is nu alweer 10 jaar geleden. Het was enkele dagen voor Valentijn. Yven kwam uit Gent en was er trots op. Enfin, het klikte meteen op dat feestje. Rond 3 of 4 uur in de morgen vertrok Yven naar huis. Ik trok mijn stoute schoenen aan en vroeg hem om zijn adres zodat ik hem kon schrijven. In die tijd bestonden de gsm’s nog niet.

’s Anderendaags al schreef ik hem een briefje en hij schreef terug! Al gauw kwam hij langs in Mechelen waar ik toen alleen woonde. Niet lang erna kwam ik bij hem thuis en leerde zo Gent weer kennen. Ik weet nog dat de tweede of de derde keer dat ik op een woensdagavond bij hem in Gent was, ik bijna niet terug thuis geraakte. Normaal is er een rechtstreekse trein naar Mechelen en ik wou de laatste nemen rond elf uur. Maar op het laatste moment wisselde de trein van spoor en ik had dat niet opgemerkt, hoewel ik nochtans alles goed in de gaten had gehouden. Die trein dus weg zonder mij! Uiteindelijk geraakte ik toch thuis, maar veel later dan verwacht. Tja, soms is het vervelend om doof te zijn, dan hoor je al die gesproken boodschappen niet. Toen hingen er op de perrons nog geen TV-schermen waar je alle treininformatie in een oogopslag kan vinden, alsook info over vertragingen of spoorwijzigingen.

In 1986 was ik al eens bij een vriendje gaan logeren in Gent. Ik weer niet meer waar precies. In elk geval ergens langs het water, want dat stonk vreselijk! Helaas zat het weer ook niet mee. Het was in de Paasvakantie en het was miezerig weer. We moesten altijd schuilen voor de regen. Na enkele dagen hield ik het er niet meer uit en vluchtte ik naar mijn zus in Leuven. Gent was zo deprimerend! Alles was zo grijs. Alle huizen zagen er zo vuil en verwaarloosd uit. Met de tram reden we langs de Opera en de Capitole en het zag er allemaal vervallen uit Het verf bladderde van de muren. Samen gingen we naar de film van “Kinderen van een mindere God” (“Children of a Lesser God”). Ik vond dat een fantastische film, niet alleen omdat er dove acteurs en actrices in meespeelden. Maar omdat ik de film nog niet zo lang ervoor al had gezien, viel ik er bijna bij in slaap, oei oei! Kortom, alles wat verkeerd kon lopen, ging verkeerd. Dat vriendje heb ik nadien trouwens nooit meer terug gezien…

Wat een contrast met vandaag. De Gentse binnenstad is heel aangenaam geworden. Hoewel er hier en daar nog werk aan de winkel is. Flaneren is er leuk. Het water riekt niet meer zo. Bootje varen heb ik altijd plezant gevonden. Tijdens de Gentse Feesten enkele jaren terug had ik eindelijk de kans alle wetenswaardigheden te vernemen van de gids, want toen had de rederij een gebarentaaltolk ingezet op de boot. Er is een grote keus aan winkels en het is maar goed dat ik het druk heb in het Vlaams Parlement. Anders was ik nog meer geld kwijt in die winkels! We gaan al eens op restaurant in Gent, en dat kan de Vlaamse keuken zijn of de Turkse keuken, of zo.Ook pikken we af en toe een terrasje mee. Van ons huis in Sint-Amandsberg naar Bij Sint-Jacob is het ongeveer 20 minuten wandelen. Dat valt dus goed mee.

Normaal fiets ik heel graag, maar helaas, in Gent vind ik het niet zo leuk, omdat alle straten zo smal worden gemaakt, dat de auto’s en vooral bussen rakelings lang je rijden. Ik heb geen zin om als stootkussen te fungeren. Het zou nu veiliger moeten zijn nu alles zone 30 is geworden. Maar dan moet er ook echt op worden toegezien dat snelheidsbeperking wordt gerespecteerd. En dan die kasseien op sommige plaatsen! En die tramsporen! De afstand tussen het tramspoor en de stoep is zo smal dat het constant opletten is op de fiets. Een keer geraakte ik zelfs bijna onder de tram op de Korenmarkt. In de Veldstraat ga ik steeds op de stoep lopen, nooit op de tramsporen. Ik hoor de tram immers niet aankomen. En ik neem liever het zekere voor het onzekere. Ik snap trouwens niet wie er het lumineuze idee had om tramsporen aan te leggen middenin een drukke winkelwandelstraat?

Maar kom, waar zeur ik over. Al bij al is het best aangenaam wonen in Gent en na 6 jaar voel ik me hier best thuis. Mijn partner is hier trouwens met geen stokken weg te krijgen! Een echte stroppendrager! Maar als inwijkeling uit Limburg mis ik wel die lekkere taarten die zo smakelijk (en goedkoop) zijn in Limburg. De zondag was nooit compleet zonder taart. De traditie van de zondagse vlaai is wat in de verdrukking geraakt in Gent. Maar mijn ouders komen regelmatig op bezoek en dan brengen ze taart mee! Dat maakt veel goed!

© 2005 GENTBLOGT VZW