RSSRolstoelen in Gent
Stel dat een Amerikaanse rolstoelgebruiker Gent wil bezoeken? Zal hem dat lukken? We gaan samen op tocht!
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat die Amerikaan niet bij mij thuis zou kunnen overnachten, of het moet in de canapé in de living. De slaapkamers zijn allemaal op de verdieping. De badkamer ook. Er is een drempel aan de voordeur, dus we zouden een hellend vlak moeten hebben om de bezoeker binnen te kunnen laten. Maar gelukkig heeft de Amerikaan geen moeite om een aangepaste kamer te vinden in een van de grotere hotels in het stadscentrum.
Als we op stap gaan, kunnen we de bus niet nemen, want veel bussen zijn niet toegankelijk. Het is al lastig genoeg om met een kinderwagen een bus op te kunnen, laat staan met een rolstoel. Dus gaan we maar te voet en met de rolwagen naar de stad. De stoepen zijn meestal breed genoeg maar vaak slingeren er allerlei zaken op rond die er niet thuishoren, zoals in onze straat een beetje verderop een mobiel WC-hokje (ja echt waar, ergens bij een werf) en verkeersborden, etc. In het stadscentrum zijn het vaak fietsen en vuilnisbakken of -zakken die ons de doorgang belemmeren. Zeker aan het station is dat het geval.
Na veel laveren geraken we in het stadscentrum. We hebben dorst. Hmm, eens kijken of we een leuk terrasje kunnen meepikken. Als er niet te veel volk is, valt het mee en hebben we met wat schuiven van tafels en stoelen een plaats. Maar dat kan niet als er al veel volk op de terrassen zit. Want het is vaak zo dat de terrassen krap zijn opgesteld. Dan is tussen de stoeltjes en tafeltjes laveren onmogelijk. Vaak zijn terrassen ook aangelegd op een houten plateau, een trede hoger dan de straat. Dan is het al helemaal ontoegankelijk. De cafés waarvan de toiletten toegankelijk en op het gelijkvloers zijn, zijn al helemaal op een hand te tellen. De cafés of brasseries waar men gemakkelijk als rolstoelgebruiker binnen kan, zijn ook niet zo heel dik gezaaid. Dat is jammer, ook voor de betrokken cafés/brasseries, want zo verliezen ze kliënteel!
En nu is het tijd om te gaan shoppen. De grotere winkels in de Veldstraat zijn vlot toegankelijk. De kleinere winkels wat moeilijker, zeker als er een deurdrempel is. Het winkelcentrum dat in het oude postgebouw aan de Korenmarkt is gevestigd, laten we links liggen, want de toegangstrappen zijn een niet te nemen hindernis. Zonde!
De Amerikaan is ook gek van oude gebouwen, dus gaan we enkele Gentse bezienswaardigheden bekijken. Te beginnen met het Stadhuis en het Belfort. Niet toegankelijk langs de voordeur. Maar via de zij-ingang lukt het prima! In de Sint-Baafskathedraal vergaapt hij zich aan de kleurenpracht van de ramen en de grootse architectuur. En natuurlijk ook aan het Lam Gods. De volgende halte is het Gravensteen. De toegang is wat lastig, op de kasseien, maar het lukt wel met mijn hulp. Binnen kijken in de kamers lukt niet wegens de vele drempels, maar op de binnenplaats hebben we toch een mooi zicht op het Gravensteen. Conclusie: de meeste bezienswaardigheden zijn best wel op de een of andere manier toegankelijk. De Amerikaan is dus tevreden en ik ook.
Gent heeft heel veel toeristische troeven. Ook mensen met een handicap reizen graag, dikwijls met familie of vrienden. Als de Stad Gent nu op een systematische manier aandacht zou besteden aan integrale toegankelijkheid op alle niveaus (winkels, hotels, cafés, restaurants, openbaar vervoer, openbaar domein, informatie, etc) en dat ook promoot via premies of logo’s, dan zouden we al een hele stap verder staan. De Stad Gent zou dat dan ook toeristisch kunnen uitspelen naar buiten toe, via folders en haar website. Reken maar dat er een grote respons op komt. Want 10 % van de bevolking heeft een handicap of functiebeperking. Die hebben allemaal familie en vrienden. Dus hiermee zou de Stad Gent een potentieel grote groep toeristen kunnen aanspreken.
De stad toegankelijk maken is niet alleen interessant voor mensen met functiebeperkingen. Uiteindelijk is iedereen hiermee gebaat. Jong of oud. Groot of klein. Dik of dun. Want is het voor onszelf ook niet leuker als er minder barrières zijn op straat en als de stoep er vlekkeloos bij ligt? Ook bv vaders en moeders met kinderwagens vinden het leuk dat ze niet constant moeten uitkijken voor hindernissen. Waarom het onszelf moeilijk maken als we het aangenaam kunnen maken voor iedereen. De stad is er toch voor iedereen? Of niet soms?
© 2005 GENTBLOGT VZW
Hi Helga,
Maak eens een bestand op van die toegankelijke zaken, culturele, uitgangszaken, winkels enz…, maar vooral, doe iets of probeer het stadsbestuur zover te krijgen dat ze iets doen aan de erbarmelijke toestand van de meeste voetpaden met zeer slecht gelegde kasseien en oversteekplaatsen zonder hellend vlak. En laatze dan ook maar de hindernissen verwijderen die men overal tegenkomt, is er niet ergens een reglement dat een minimum breedte voorschrijft voor een voetpad ? Werk voor de wijkagent … als die al bestaat.
Dag Helga,
Goed dat je het probleem aankaart. Hopelijk komt je Amerikaanse gast niet langs de Bevrijdingslaan, daar is het
helemaal te gortig voor rolstoelgebruikers.
Beste Helga,
Wij hoeven geen Amerikanen om het dagelijks aan den lijve te ondervinden. Met de rolstoel naar ‘t stad? Vergeet het maar. Verder dan enkele huizen geraken we niet zonder de rijweg op te moeten, als dat al kan. Geveltuintjes, fietsen, studenten die van het voetpad een terrasje maken, (fout) geparkeerde wagens bumper aan bumper, 4×4′s die doorgangen versperren…..
Lieve Helga,
Rolstoelen, gehandicapten, allemaal goed en wel, maar de vraag die mij nu al 16 minuten bezighoud is: Wie was in godsnaam die Amerikaan? Eerst maak je ons nieuwsgierig over een Amerikaan in een rolstoel, en je denkt waw tof een Amerikaan in een rolstoel, en je gaat ermee shoppen, naar ‘t Lam Gods, wafels eten, ‘t Gravensteen binnen, ‘t Gravensteen buiten, terrasje doen, ‘t kan allemaal niet op! Waren er geen trappen aan ‘t Glazen Straatje hij zat daar ook binnen! Wat een fantastische dag voor die gast! Maar wie was die man? Ik persoonlijk ken alleszins geen enkele Amerikaan in een rolstoel. Een korte navraag (7 minuten geleden) heeft me trouwens geleerd dat geen enkel lid van mijn naaste vrienden en familie zelfs ook nog maar heeft gehoord van een Amerikaan in een rolstoel, meer nog: alleen al het bestaan van de notie “Amerikaan in een rolstoel” werd met 87% van de ondervraagden ontkend.
Sta mij dus toe om u toch nog wel te feliciteren met uw ludieke en hoogst onderhoudende gastblogs op deze site, maar mijn honger naar een meer doordachte wetenschappelijke authenticiteit zal ik toch moeten stillen met “Wheelchair Universe” van Ed Mayzinger, nog steeds dé bijbel wat betreft naslagwerken over de relatie nationaliteit/handicap.
Met vriendelijke groet,
Gunter Lamoot
Heel terecht wat hier over de Gentse voetpaden geschreven wordt.
Ja, waar blijft die wijkagent die er moet op toezien dat bewoners niet dagen lang hun opengereten vuilniszak op de stoep laten slingeren; gestationeerde fietsen die soms driedubbel het voetpad versperren; bewoners met al te groene vingers die hun rozen- en andere doornige struiken niet alleen hun gevel laten sieren maar weelderig over het voetpad laten kruipen; diegenen die liever barbecuen voor hun voordeur dan erachter, enz.
Dit probleem wordt herhaaldelijk aangekaart bij de verschillende Lokale Gentse Seniorenraden , zelfs met bijhorende bewijsfoto’s.
Het stadsbestuur is dus op de hoogte !
Bij deze nodig ik ze voltallig uit om eens een wandelingske (voorzien van stevige stapschoenen !) te komen doen in de Frans Ackermanstraat en de Apostelhuizen,vlakbij het fameuze Belgacomgebouw en in de nabijheid van hun nieuwste paradepaardje Portus Ganda !
Pr
Prachtig! Wij moeten er inderdaad naar streven om onze stad zo toegankelijk mogelijk te maken voor iereen en zeker ook voor de verschillende “soorten” gehandicapte medemensen. Maar we moeten er toch voor opletten niet in sommige valkuilen terecht te komen. Ik denk bv aan het Gravensteen, of het koor van Sint-Baafskathedraal, dat zijn nu eens bijna onverkomelijke beperkingen. (We gaan in of tegen het donjon toch geen lift bouwen). In die lijn moeten wij ons bewust maken dat het gek is te willen dat iemand die doof is zich of een telefoon of een radio zou kopen, of naar een concert zou gaan, een blinde koopt dan ook geen televisie.
Mezelf, met hoogtevrees als handicap, zult u nooit op de Eiffeltoren, noch de Empire State krijgen, en ik voel me daardoor ook niet minder. Iemand die geen auto wil rijden kan je ook niet met een ritje amuseren. Maar dat hij u dan ook gerust laat en u wil verhinderen te rijden.
Hallo Helga,
Wij kennen elkaar goed, door het werk. Zoals je weet is mijn vriend sinds enkele maanden ook rolstoelgebruiker en ik woon in centrum Gent. Nu moet ik zeggen: we zijn alle2 nog jong en we laten de pret niet bederven door een onberijdbare stoep. Toch zuchten we nogal wat af hoor als we in Gent op stap gaan.
Vorige week waren we samen in Stockholm (mijn vriend is een Zweed, dus geen Amerikaan in een rolstoel maar een Zweed) en daar vergat ik bijna dat mijn vriend een rolstoelgebruiker is! Alles is daar zo “natuurlijk” toegankelijk gemaakt dat je er niet meer bij stil staat.
Nu, na 5 maanden kennen we de doenbare straatjes met de rolstoel in Gent wel hoor, maar mijn vriend is 31 en wil ook wel eens zonder mij uitgaan in Gent en dat wordt al wat lastiger.
De Gentse Feesten zijn bijna gedaan en ik moet zeggen dat ik echt beschaamd was over mijn stad tijdens de Feesten. Ik had mijn vriend verteld over de Feesten en over de extra inspanning voor toegankelijke feesten die men ondernam: toegankelijke toiletten, speciale toegangen tot pleinjes, verhoogde podia… Dus we hadden er echt zin in.
Nu op onze eerste avond moesten we al vaststellen dat geen enkel “toegankelijk” toilet toegankelijk was, behalve dat in het politiekantoor. Echt waar, ik heb er foto’s van. Je slaat jezelf voor het hoofd als je ziet wat voor stommiteiten de “verantwoordelijken” nu weer uitgestoken hebben. En dat terwijl Gent een actieve Stedelijke Adviesraad voor Personen met een Handicap heeft, met personen met een rolstoel in die raad. Er vertrekt in ieder geval een mailtje van mij met foto’s naar handicap@gent.be waar ze kunnen zien hoe een “toegankelijk” toilet op een stoeprand geplaatst wordt, hoe een toilet zo dicht bij een vuilnisbak geplaatst was, dat het onmogelijk werd om de deur te openen, van een tekst die op het toegankelijk toilet hing waarin men zei dat de sleutel van het toilet bij het sanitaire personeel afgehaald kon worden, bovenaan de trappen. Ik kon mijn ogen niet geloven en mijn vriend nog minder! Over 2 weken vertrekken we opnieuw naar Zweden, dat zal een verademing zijn.
Maar wat ik niet begrijp is: ondanks het feit dat de infrastructuur voorhanden is (er waren toegankelijke toiletten), hoe kan het dan dat de uitvoering zo onbekwaam gebeurt? Het is nochtans niet moeilijk.
Ik hou je op de hoogte ivm eventuele reacties op mijn mail naar Stad Gent.
Als laatste genodigde in juni in de rubriek « Te Gast » bleef Helga Stevens toevallig zichtbaar gedurende heel de vakantie op Gent-blogt..Dit legde dan ook een bijkomende klemtoon op haar speciale aandacht in de politiek voor mindervaliden.
Volgende zondag (4 september) wordt het eerste Gentse “landschapspark†in Mariakerke (“Groene Veldenâ€) plechtig en feestelijk ingehuldigd door Vlaams minister Kris Peeters en schepen Lieven Decaluwe, beide op hun niveau verantwoordelijk voor Leefmilieu.
Voor rolstoelgebruikers, wandelaars die slecht te been zijn of met een kinderwagen is er geen reden tot feesten. In het midden van dit 17 hectare groot domein, dat door de inrichtende Vlaamse Landmaatschappij als voorbeeld moet gelden, werd het wandelcircuit voorzien van een trapsgewijze brug die voor een aantal wandelaars een onoverkomelijke hindernis vormt. Dat men anno 2005 in een ontwerp zonder aanwijsbare reden nog een dergelijke hindernis durft te voorzien is op zijn zachts uitgedrukt onaanvaardbaar. Hopelijk zorgen Mevrouw Stevens en andere beleidsmensen die opkomen voor mindervaliden de gelegenheid om deze flater van formaat te laten rechtzetten om toekomstige wandelaars in de “Groene Velden†in Mariakerke een vernederende terugweg te besparen.
Je hoeft in Gent niet eens in een rolstoel te zitten om deze problemen te ervaren. Rij maar eens met een buggy’tje rond op de trottoirs met kasseien, vooral als het er een is met kleine wieltjes.
Verder moet je eens in de Hoogpoort proberen fietsen: probeer dan vooral in het spoor van de blauwe hardsteen-goot te blijven zonder te vallen. Mijn kleine kan ervan meespreken, hij wil al niet meer daarlangs rijden.
Gent verbetert, maar het kan nog beter.
Kasseien zijn een erfenis uit het verleden waarmee men heeft leren leven. Zij verdwijnen trouwens steeds meer uit het stadsbeeld ten voordele van soms betwistbare plaveien. Absoluut onaanvaardbaar zijn die “eigentijdse” ontwerpen die rolstoelen en buggy’s (of fietsers zoals in de Hoogpoort) over het hoofd zien. Zo waren die trappen op het Sint-Baafsplein voor niets nodig. Een ander voorbeeld: in de nieuwe bibliotheek van Mariakerke staat een steile wenteltrap in de kinderafdeling. Die trap is afgesloten en de mezzanine bijgevolg onbruikbaar wegens gevaar voor kleuters. Het eigentijds deel van het Designmuseum heeft sinds jaren een lift voor tentoonstellingsobjecten maar niet voor personen. Let eens op hoeveel “eigentijdse” nieuwbouw in Gent of elders toch nog met trappen aan de ingang wordt bedacht. Zo’n driedubble trap aan de ingang van het Pronvinciehuis in het Urbiscomplex imponeert natuurlijk.
gisteren nog met koersfietsje tussen 2 kasseien blijven steken:
een pijnlijke val, een gescheurde broek en een flinke kneuzing.
jaja, kasseien daar leer je mee leven, en zeker, als ze nog schever liggen dan die van de Koppenberg….!
In Gent is 1 kassei te kort. Ik heb er eentje meegenomen naar mijn woestijnhut. Dus in 500 jaar doen ze hier de vondst van een kassei en draait het de wereldgeschiedenis op zijn kop. LOL
Ga eens kijken naar:
http://blog.seniorenNet.be/rolroel
het zal U niet troosten,maar bevestigen dat wij ,rolstoelers, ons nog moeten bewegen in een ontwikkelingsland.waarvan de verantwoordelijken nog niet eens het bestaan kennen.
Die gehandicapte Amerikaan zou mijn man kunnen zijn.
Waar niets wordt over gezegd in dit artikel, en misschien voer voor een nieuwe diskussie, is het gedrag van vele valide mensen tegenover minder-validen.
Als Helga echt een tour maakte met haar Amerikaanse (gelijk welke nationaliteit) minder-valide vriend, dan wil ik wel es horen wat de reakties van de mensen rondom hun waren.
Als ik met mijn man door Europese steden stap, worden we aangegapen alsof we uit een freakshow gestapt zijn. Hoeveel mensen, kinderen inclusief, zo onbeleefd zijn, je houdt het niet voor mogelijk. Soms staan ze zelfs stil en valt hun mond open, soms geven ze elkaar een por om hun naaste te tonen wat ze nu weer in ‘t openbaar hebben losgelaten. Grof Grof Grof !!!!
Pas als je die attitude kan veranderen, zullen ook de mensen van de stadsbesturen en andere overheden begrijpen wat er moet veranderd worden.
Oh, en nog eentje: check es hoeveel NIET gehandicapten er op een parkeerplaats voor gehandicapten staan. en check dan ook es hoeveel boetes er daar worden voor uitgeschreven.
Wanneer start te gast opnieuw?
Soon. very soon….
ben blij dat het probleem aangekaart word. Ben zelf ook rolstoelpatiënt en vind het ergerlijk, dat zoveel plaatsen niet toegankelijk zijn. maar er zijn er wel die moeite genoodzaakt hebben en ons toegang geven. bedankt voor de aandacht