RSSFilm: The Island
Wat, zo vroeg ik mij nadien af, heeft mij in godsnaam bezield om uitgerekend naar deze film te gaan kijken? Het moet Scarlett Johansson geweest zijn, die we eerder nog in Lost in Translation bijzonder wisten te appreciëren. Of het weinige dat we dachten te weten over de film, en ons een beetje aan Logan’s Run of zelfs Gattaca deed denken. Of nee, laten we het toch maar op Scarlett Johansson houden.
Waarschuwing: slight spoilers ahead. Als u, tegen beter weten in, toch van plan bent deze film te bekijken –wat ik u ten stelligste afraad– leest u misschien beter niet verder. Niet dat er veel plot te vinden is.
Het thema van de film kwam reeds menigmaal (en vele keren beter) aan bod in Science Fiction literatuur en films, en werd ondertussen reeds volledig uitgehold. Vroeger ging het nog om robotten en artificiële intelligentie, vandaag gaat het om klonen. We moeten immers meegaan met onze tijd, en in onze tijd worden mensen gekloond voor organ harvesting.
Lincoln Six Echo (Ewan McGregor) en Jordan Two Delta (Scarlett Johansson) zijn twee zulke een klonen. Levende klonen, want hoewel het initieel de bedoeling was de klonen in vegetatieve toestand te ‘bewaren’, bleken de organen hierdoor af te sterven, waardoor het noodzakelijk was de klonen te laten ‘geboren’ worden.
Ze krijgen een verhaaltje opgedist over een besmetting op aarde, en hoe zij de enige overlevenden zijn. Slechts één plaats op aarde is nog besmettingsvrij: het eiland. Op geregelde tijdstippen is er een loterij, waarbij de winnaars naar dat eiland mogen vertrekken. In werkelijkheid worden ze gedood, zodat hun organen kunnen worden getransplanteerd. Alles verloopt vlot, tot een van de klonen, Lincoln Six Echo, vreemde dromen krijgt en zich vragen begint te stellen. De dromen zijn niets minder dan het geheugen van zijn ‘sponsor’ (ofte ‘het origineel’) dat zich in hem ontwikkelt (yeah right).
Lincoln Six Echo slaagt erin te ontsnappen, en samen met Jordan Two Delta, gaat hij op zoek naar zijn ‘sponsor’. Tot zover het eerste deel. Wat volgt is een spektakelfilm, met de gewoonlijke rommel: achtervolgingen, vuurgevechten, ontploffingen, crashes, doden, gewonden.
In gans de film worden de clichés niet gespaard, zo ook niet de verschrikkelijk voorspelbare verwisseling van de ‘sponsor’ en de kloon, en het einde, waarin alles vanzelfsprekend afloopt zoals u het al van bij het begin van mijlenver ziet aankomen. Bovendien lijkt er een heleboel niet te kloppen: het geheugen wordt genetisch doorgegeven; klonen die eerst de meest eenvoudige handelingen met moeite kunnen uitvoeren kunnen nadien probleemloos high-tech toestellen, voertuigen en wapens bedienen; sexuele driften worden onderdrukt door seksualiteit te verzwijgen (zonder drugs of psychologie), al worden mannen en vrouwen zoveel mogelijk gescheiden, en worden vrouwen wel zwanger. En ga zo maar door.
Deze film is zowel inhoudelijk, als visueel, als eigenlijk op elk ander vlak waardeloos. Zelfs Scarlett Johansson zag er stukken beter uit in Lost in Translation. Onvoorwaardelijk te vermijden.
The Island (2005), van Michael Bay met Scarlett Johansson en Ewan McGregor, gezien in de Decascoop aan Ter Platen.
© 2005 GENTBLOGT VZW
Ik ben er ook ingetrapt en de gelijkenissen met tal van andere science fiction films en literatuur viel mij ook op. Ik had het eigenlijk al moeten weten toen ik de trailer zag want toen dacht ik zelfs ‘tiens, een remake van de eerste Matrix’ Ook daarin werden mensen geoogst, zij het dan door machines en ook daarin ziet het personage van Neo het licht, net zoals hier Lincoln six echo. Een nog treffender overeenkomst met The Matrix -misschien was het zelfs een bedoeld grapje, maar gezien de rest van het flauwe scenario durf ik dit te betwijfelen- vind je bij het naderende einde van de film: een gevecht tussen Lincoln Six Echo (LSE) en zijn maker (een povere Sean Bean) waarin LSE de onderhand heeft en zijn laatste krachten bundelt en er nog de woorden “My name is Lincoln” uitperst. In The Matrix was dit “the name is Neo” in een gevecht tussen Neo en agent Smith.
Enfin ontgoocheld was ik niet, ik was gewaarschuwd door de trailer, dus het was mijn verdiende loon.
Maar we hebben dan wel weer onze portie Scarlett Johansson gehad en dat gaat er altijd in.
Bwa, je moet er natuurlijk niet naar toe gaan voor groots cultureel filmplezier of wijze levenslessen, maar ik vind dat Bay een beetje onrecht wordt aangedaan.
Je moet wel al heel naief zijn om te geloven dat de regisseur van Armageddon, Pearl Harbor en Bad Boys II de nieuwe Kubrick zou gaan worden op vlak van diepgaande cinema.
Als popcornfilm vond ik dit ding best te pruimen. De decors en fotografie waren goed, montage ok, de hoofdacteurs degelijk, en de achtervolgingsscene met een soort halters die van een truck denderen zelfs memorabel. De plot was wel dun maar niet storend, en Buscemi had weer es een leuke bijrol. Alleen de laatste 25 minuten waren er te veel aan om er een prima actiefilm zoals ‘The Rock’ van te maken.
De film zal trouwens ook over enkele jaren voorkomen in de beginnerscursus ‘product placement’. Voor zij die het willen riskeren nog een tip: gewoon eerst een Duvelke drinken en dicht genoeg bij het scherm gaan zitten.
Niet zo zeiken joh, ik ben hartstikke onder de indruk van deze film! Hoe alles word verfilmd in die tijd, is juist schitterend. Je kunt niks vatten omdat het een compleet nieuwe wereld is die (nog) niet bestaat. Het zijn geen bestaande dingen die je ziet, dus dat maakt het interressant. En toen het einde naderde vroeg ik me ook echt af of Jordan en Lincoln het gingen redden. En bij de meeste films heb je dat al vrij meteen door.
Ik bedoel kijk ook eens met je gevoel en niet met wat er allemaal fout aan is, want dan weet ik er ook wel een in deze recentie. Het is geen “Lincoln Six Echo”, het is Lincoln 3-Echo. Zo ook voor Jordan 4-Delta. Lekker puh