RSSWallace & Gromit: The Curse of the Were-Rabbit
Something wicked this way hops
, en deze uitspraak zet meteen ook de toon voor de nieuwe avonturen van Wallace & Gromit. Misschien herinnert u zich de korte animatiefilmpjes nog uit de eerste helft van de jaren 90 (o.a. The Wrong Trousers en A Close Shave), of, recenter, Nick Parks eerste langspeelfilm Chicken Run?
Een korte voorstelling: Wallace is een bricoleur-uitvinder. Hij ontwerpt ingenieuze apparaten die zijn leven en dat van zijn hond Gromit gemakkelijker maken –tenminste, dat is toch de bedoeling. Soms (eerder wel dan niet) durft het wel eens mis te lopen met de uitvindingen, waarop vooral hond Gromit de stukken van zijn baasje opnieuw mag lijmen.
The Curse of the Were-Rabbit bouwt verder op die relatie, zoals ze eerder in de kortfilms werd uitgetekend. In het dorp waar Wallace & Gromit wonen, vindt binnenkort de jaarlijkse groentenwedstrijd plaats. Om te verhinderen dat de konijnen uit de nabijgelegen velden de deelnemende groenten van de dorpsbewoners zouden opeten, hebben W&G de bewakingsdienst ‘Pesto‘ opgezet. Wanneer op een nacht zowat elke tuin in het dorp door een mysterieus creatuur wordt overvallen, trekt het duo op onderzoek uit.
Deze film is beduidend sterker dan Chicken Run. Waar in Chicken Run de grappen vooral werden ingegeven door de verpersoonlijking van de kippen –menselijke trekken in pluimvee doen het hem altijd– kan deze nieuwe film gebruik maken van de herkenbare voorgeschiedenis van Wallace & Gromit. Tel daarbij de realistische (lees menselijke) portrettering van de personnages, die de inleving in het verhaal veel groter maakt, en de absurde grappen des te beter.
Zoals u mocht verwachten zit de film vol knipogen en verwijzingen naar andere films. U haalt er ongetwijfeld ook de referenties uit naar o.a. King Kong, Tarzan, de Red Barron uit Peanuts, en Stamper uit Bambi. Let u vooral ook op de sticker, die kleeft op de kartonnen doos die Wallace genoodzaakt is als kledingstuk te gebruiken.
In tegenstelling tot Chicken Run is The Curse of the Were-Rabbit ook uitermate geschikt om uw kinderen mee naartoe te brengen. Terwijl mama en papa zich tot het subtielere werk ‘spot the reference‘ laten verleiden, lachen de kleine spruiten zich een breuk met de actie en de overdrijvingen. The Curse of the Were-Rabbit wordt bovendien weer zo een film waar u na herhaaldelijk kijken toch telkens weer nieuwe dingen uit zal halen. Kortom, een aanrader.
Wallace & Gromit: The Curse of the Were-Rabbit, van Nick Park en Steve Box met (in de Engelstalige versie) de stemmen van o.a. Ralph Fiennes en Helena Bonham Carter. Te zien op 12 oktober om 12u15, 14:30 en 20:00 in Kinepolis, en vanaf 19 oktober in de zalen.
© 2005 GENTBLOGT VZW
wel bruno ik ben een beetje de omgekeerde mening toegedaan…
ik had geen zin om ‘s vrijdags thuis te iztten dus ging ik maar mee met enkele virenden naar de film, waar ik tot nog toe altijd al mijn zin heb kunnen doorduwen qua filmkeuze, heb ik me dit keer laten doen, kwesite van het niet op de spits te drijven. het werd dus the curse of the were-rabbit (gelukkig heb ik een zwak voor “fluffy little thingies” of hoe drukt ‘miss tottinghill’ het in de film uit?
ik vind ‘m goed, maar puur oppervlakkig entertainment voor the kids…10 jaar geleden zou ik er als tiener nooit aan gedacht hebben om hiernaar de te kijken, nu ben ik al op een leeftijd gekomen(kuch) dat ik ook wel eens zoiets wil zien. Maar itt tot u vond ik chicken run dan toch een stuk sterker, omdat er naar mijn herinnering meer langen in zaten dan in wallace and gromit…waar enkel hier en daar een verwijzing naar james bond en toestanden n te vinden is, zoals je al aangaf.
wel vind ik het oog voor detail in de afwerking heel goed.
enne heu: wat stond er op die sticker????
ik ehb het niet gezien :s
Het is vooral een *kinder*film, denk ik, met als added bonus de verwijzingen, die er mogelijks in verwerkt zijn om ook de volwassenen bezig te houden. Diepzinnig is het in geen geval, het is gewoon fun. En die fun miste ik dan weer in Chicken Run, dat bij mij vooral als zeer ‘gezocht’ (‘contrived’ in proper Engels) overkwam.
Op de sticker stond: “may contain nuts”, een verwijzing naar voedsel dat mogelijks noten bevat (belangrijk voor mensen met de relevante allergieën), maar in de film natuurlijk ook een verwijzing naar de erm ‘nuts’ van Wallace, die blootgewijs in de doos zit.
thanx bruno,
nja volgens mijn gezelshap lach ik constant te schudden van het lachen tijdnes de film…ik weet het niet meer, tijdnes chicken run lag ik iets langduriger te schudden ;-)