RSSEen ander zijn geluk
Godverdomme. Fien Troch heeft met Een ander zijn geluk een pracht van een langspeeldebuut afgeleverd. Wat zeg ik? Fien Troch heeft een pracht van een film afgeleverd. Zowel cinematografie als verhaalstructuur halen deze film uit de Vlaamse klei. Het verhaal is complex, maar blijft voor de kijker gemakkelijk te volgen, omdat slechts laag na laag aan die complexiteit wordt gebouwd.
Het verhaal begint als Christine (Ina Geerts) tijdens een stortbui een kinderlijkje in een beek ontdekt Wanneer de politie echter op de plaats van het gebeuren aankomt, is het lijkje reeds met de stroom meegesleurd. De politie heeft het moeilijk Christine te geloven, zodat Christine uiteindelijk ook aan zichzelf begint te twijfelen. Als later blijkt dat er die nacht een kindje werd overreden, wordt ze overmand door schuldgevoelens. De situatie wordt bovendien steeds ingewikkelder wanneer steeds meer mensen uit haar omgeving bij het ongeval worden betrokken.
In de film worden een aantal verhalen met elkaar in verband gebracht. De teneur is in die verhalen veeleer pessimistisch; alle pogingen om goed te doen zijn gedoemd om te mislukken. Elk huisje draagt bij Troch haar kruisje, en het lijkt wel alsof elk gezin haar eigen tegenslag moet tegemoet gaan. De rode lijn door die verhalen is de zoektocht naar de dader van het vluchtmisdrijf, maar het eigenlijke verband is de centrale figuur van Christine.
Christine is net gescheiden van haar man, en probeert haar leven opnieuw op te pakken. In de rand daarvan krijgen we haar ontdekking van het lijkje, de problemen met haar moeder en haar zus, het verhaal van de buren, haar onverwachte betrokkenheid bij de familie van het slachtoffertje, de voortdurende argumenten met haar ex-man, en de manier waarop die haar jongste zoontje terroriseert.
Opmerkelijk is dat Troch ook voor haar bijrollen een aantal topacteurs heeft aangesproken. Zo krijgen we Jan Decleir als Johnny De Flow, en Josse De Pauw als de Inspecteur die op zoek gaat naar de dader. Beide rollen zijn absoluut bijrollen; zowel Decleir als De Pauw hebben nauwelijks iets te zeggen in de film, maar hun deel in het verhaal is van essentieel belang. Elke rol, vindt Troch, moet op de best mogelijke manier worden opgevuld. Veel films worden vaak ‘slordig’ gecast wanneer het niet om de hoofdrollen gaat. Met haar invulling bewijst ze alvast haar gelijk.
Niks dan goeds dus. Tot we aan het einde van de film komen, en Fien Troch plots met een deus ex machina op de proppen komt. Ze breit een einde aan de film door een oplossing uit haar mouw te toveren, die de ganse film in de laatste drie minuten onverbiddellijk terug diep in die Vlaamse klei stampt. En dat is zo verschrikkelijk jammer, want zonder dat einde (of met een alternatief einde) is dit een knaller van een film.
Godverdomme toch Fien. Godverdomme.
Een ander zijn geluk van Fien Troch. Officiële Selectie – In Competitie; te zien op 17 oktober om 19:30 in de Capitole, en op 20 oktober om 17:00 in Kinepolis. Wordt in de Belgische zalen verwacht vanaf 7 december. Officiële website: eenanderzijngeluk.be
© 2005 GENTBLOGT VZW
Bij je vermelding van “topacteurs” ontbreekt Johan Leysen, ook één van onze talentrijkste Belgische acteurs (zie ook Miss Montigny op dit Filmfestival) met een groot palmares, maar helaas te onvolprezen volgens mij. Bij deze hou ik Johan Leysen in eer : https://www.imdb.com/name/nm0508085/
“Een ander zijn geluk”, het langspeeldebuut van de jonge cineaste Fien Troch (dochter van monteur Ludo Troch), kon mij op geen enkel moment raken, laat staan ontroeren. Deze film doet zich voor als een sterk karaktergedreven film, maar is in feite een plotgedreven film, waarbij de dood van een kind centraal staat en een hele reeks personages de revue passeren die op één of andere manier wel iets te maken hebben met de dood van het kind. Eerst en vooral Christine (Ina Geerts), een gescheiden moeder die de draad van haar normale leven weer probeert op te pikken en die de avond voordien het kind levensloos zien liggen heeft in de rivier. Gerda (Natali Broods), de moeder van het kind die haar verdriet wil verwerken door vooral te blijven werken als kuisvrouw voor Christine, en Marc (Peter Van den Begin), de politieagent die door Christine werd opgeroepen, maar niets heeft gezien omdat het lijkje waarschijnlijk al was weggedreven. Achteraf blijkt die agent ook nog eens de vader te zijn van het vermoorde kind. Daarnaast zijn er nog de inwoners van het dorp, wiens verhalen in elkaar verstrengeld zitten en het drama elk op een afzonderlijke manier bleven.
De karakters worden echter dermate oppervlakkig en afstandelijk geportretteerd, dat het moeilijk is om enige voeling te krijgen met hen. Bovendien wordt het verhaal opgebouwd als een “whodunit”, m.a.w. “wie heeft het kind omvergereden?” Een vraag waar je uiteindelijk geen antwoord op krijgt. Dat hoefde ook niet persé als de personages sterker uitgewerkt waren en je als kijker de twijfels, het verdriet, de onzekerheden en de innerlijke worsteling van elk personage kon voelen. Nu liet het mij vrij onverschillig. Meer nog, door het trage tempo en de ellenlange shots, begon de film te vervelen. En dat zou niet mogen.
Fien bewijst hoe je met weinig woorden een prachtfilm kan maken. Elk beeld, elke camerabeweging, elk personage, elk decorelement,…is goed doordacht. De casting is subliem. Zeker en vast een film om meer dan één keer te zien, om zo telkens nieuwe dingen te ontdekken. Mij heeft de film in ieder geval geraakt. Het is een paar dagen in mijn hoofd blijven rondspoken. Ik woon zelf in een klein dorp en kan me levendig inbeelden hoe het er aan toe zou gaan indien er een vluchtmisdrijf met dodelijke afloop zou plaatsvinden. Het is een filmgenre waar je al dan niet van houdt. Dus ik denk dat de zekere bovenstaande Damberd gewoon een andere smaak heeft. Dat Fien dochter is van monteur Ludo Troch doet niets aan haar talent. Bij mijn weten zijn regisseur en filmmonteur 2 duidelijk verschillende beroepen. De film is absolute klasse in zijn genre. Benieuwd naar meer…
En overigens een pluim voor de charme en de vriendelijkheid van Fien De Troch die mij, via e-mail, op de hoogte bracht van de titel van het liedje waar het jonge meisje op danst (liedje komt in USA uit in januari).