RSSProof
Met zijn nieuwe film begeeft de Britse regisseur John Madden zich andermaal op het gladde ijs van de theaterbewerkingen. De man die eind jaren ’90 naam maakte met Shakespeare In Love haalt voor Proof de mosterd bij het gelijknamige toneelstuk, een werk dat eerder met de befaamde Pullitzer Prize aan de haal ging. Toneel met de grote T dus en dat wekt bijna automatisch de verwachting van film met een even grote F.
Net als voor Shakespeare In Love doet Madden een beroep op Gwyneth Paltrow. Zij kruipt in de huid van Catherine, die haar studies onderbrak om te zorgen voor haar dementerende vader Robert, een gerenommeerd en geniaal wiskundige (Anthony Hopkins). Het met flashbacks doorspekte verhaal start de nacht voor de begrafenis van de man. Madden steekt gevoelig van wal en laat er voor het publiek van meet af aan geen twijfel over bestaan: dit is geen verhaal over een schriftje waarin een revolutionair wiskundig bewijs staat neergepend. Neen, dit is het relaas van de innerlijke zoektocht van Catherine naar wat ze wel en niet gemeen heeft met haar vader. Een introspectieve prent dus, jawel, maar ook een film die meteen enkele huizenhoge clichés bovenhaalt. Zo rust de aanhef van de film op een ontmoeting tussen Catherine en haar overleden vader. Gevolgd door de introductie van de wetenschapper Hal; elke kijker snapt meteen dat ook deze Hollywoodfilm zijn traditionele lovestory bevat.
We krijgen de eerste leuke wending wanneer Roberts andere dochter ten tonele verschijnt. Claire blijkt een oppervlakkige ‘businessmadame’ uit New York te zijn, die tussen al haar andere bezigheden snel even komt kijken hoe het met haar ietwat labiele zusje verder moet. De prima geacteerde en pittige dialogen tussen beide zussen geven deze film extra (kritisch) cachet. Op Anthony Hopkins’ prestatie valt zoals steeds weinig af te dingen. Hopkins zet zijn rol neer, maar slaagt er mede door zijn gefragmenteerde optreden in flashbacks of verschijningen niet echt in om de film te dragen. Die eer valt onweerlegbaar te beurt aan Gwyneth Paltrow. Ze speelt met klasse de rol van de twijfelende, zichzelf ontdekkende Claire en laat haar personage perfect balanceren op de lijn tussen hoogbegaafdheid en waanzin
Het siert John Madden dat hij de gevoelige kaart heeft getrokken en we hadden hem bijna het voorspelbare begin vergeven. Jammer genoeg kwam er aan het einde meer van hetzelfde: een (almost) happy end dat zich helaas van kilometers ver aankondigt. Voor de goede verstaander: Proof is een eerlijk en direct portret van een boeiend hoofdpersonage, maar wie op zoek is naar verrassende cinema keert van een kale reis terug.
© 2005 GENTBLOGT VZW