RSSPolitieke debatten in Gent
Debatten op TV. Leuk om te volgen, maar een debat live volgen is nog veel leuker. En dat kan! In Gent zelf! Deze week komt er behoorlijk wat schoon volk naar Gent afgezakt.
Dinsdagavond organiseert het Gents Overleg Noord-Zuid (GONZ) het Milleniumdebat. Met niemand minder dan premier Guy Verhofstadt (VLD). Verder nog Vera Dua (Voorzitter Groen!), Anne Van Lancker (Europarlementslid SP.a, lid van de parlementaire commissie ontwikkelingssamenwerking), Stefaan Declercq (Algemeen Secretaris Oxfam Solidariteit), Bogdan Vanden Berghe (Algemeen secretaris 11.11.11). Het geheel wordt gemodereerd door Gie Goris, hoofdredacteur MO (Mondiaal Magazine). Als je je zou vervelen kan je altijd ondertussen de wondermooie Lakenhalle bewonderen.
Woensdagavond is er dan Soiree Flambee in de Charlatan, georganiseerd door Animo. Kersvers minister-president van de Waalse regering Elio Di Rupo en kersvers minister van Begroting en consumentenzaken en vice-minister Freya Vandenbossche worden het vuur aan de schenen gelegd door Luc Alloo. Daarna mag Gunter Lamoot het podium op om eens overal goed mee te lachen.
Meer info:
* di 18/10: 19.30u: Milleniumdebat. Lakenhalle Belfort. Inkom gratis.
* woe 19/10: 19.30u: Soiree Flambee. Charlatan. Inkom gratis
© 2005 GENTBLOGT VZW
weinig interesse in politiek, of is het weinig interesse in paars-(groen)?
komen linkse rakkers laat van u horen,
Ik ben een linkse (rakker?), maar de vakbonden moeten beseffen dat er langer zal moeten gewerkt worden, willen we onze welvaart in stand houden.
Degenen die nu op de barricades staan moeten anders maar een deel van hun pensioen afstaan… ik ben bereid om te werken tot ik 65 ben, en als ik nog kan, langer zelfs.
Men kan niet alles hebben hé.
Volgende week dinsdag is er ook het debat van LVSV. ‘t Staat blijkbaar niet op hun website, die immens verouderd is. Het onderwerp van de dag is het generatiepact. Het was de bedoeling om dit te bespreken met de fractieleiders van De Kamer + iemand van Groen!. Enkelen zijn wel vervangen (Pieter De Crem door Hendirk Bogaert oa), maar ‘t belooft wel ambiance te worden.
Nee, ik ben geen lid van LVSV en deel helemaal niet altijd hun mening (meestal niet zelfs, vind hen nogal extreem), maar heb ‘t gehoord van een bestuurslid en vind dat dat hier ook wel thuishoort :-)
@G.C. Deel je mening maar vind wel dat “werken” en “werken” heel verschillend “zwaar” kunnen zijn. (spreek niet over mezelf maar in ‘t algemeen).
Dus zie ik wel een afwijkingske voor hard labeur.
Degenen die hun leven moeten slijten achter de band en andere zware fysische activiteiten moeten uitvoeren, mogen zeker vroeger ophouden met werken. Er staan vandaag veel (lager geschoolde) jongeren in de rij voor een job dacht ik zo.
Misschien had de generatie die nu (bijna) op pensioen is wat meer kinderen op de wereld kunnen zetten? Dan had de huidige (en aankomende) generatie niet voor het voldongen feit gestaan dat ze moeten zullen werken voor drie.
What goes up, must come down.
@g.c. (ivm u eerste opmerking) couldn’t agree more, ik reken zelf niet op pensioen mocht ik ooit de gezegende leeftijd van (58-60-65-) halen, iedereen zal moeten inleveren, die vakbonden hebben vroeger goed werk gedaan op vlak van emancipatie maar vormen nu gewoon poelen van eigenbelang
indien de generatie die pensioen gerechtigde leeftijd nadert iets verder kijkt dan hun eigen neus lang is en solidair is met iedereen (dus ook met jongere mensen) zal ze moeten vaststellen dat inleveren ervoor zorgt dat er toch nog iets van ons sociaal stelsel zal overblijven
aan de andere kant stakingen zorgen wel voor wat leven in de brouwerij en het debat, ….maar of ze ertoe doen…..
Toch even opmerken dat de generatie die nu bijna met pensioen is, waarover men hier spreekt, toen ook de eerste was waarbij én man, én vrouw gingen uit werken en dat veel kinderen dan niet aan de orde waren.
Ik behoor dus ook bij die generatie en de meesten hadden gemiddeld 2 kinderen en moesten een deel van hun gezamenlijk inkomen, evengoed zoals de huidige generatie trouwens, afstaan voor opvang. We aanvaardden dit en zeker de vrouwen waren blij zich ook buitenshuis nuttig te kunnen maken.
Vergeet ook niet dat wij graag onze job deden, ‘t bracht brood op de plank maar ‘t gaf ook de mogelijkheid je kinderen te laten verder studeren en nieuwe werkfuncties te creëren.
Wij wisten niet beter dan zelfs tot ons 65ste te moeten blijven werken (in de openbare sectoren moesten ook de vrouwen tot hun 65ste werken voor een volwaardige pensioenuitkering).
Maar waar onze generatie steeds voor streefde was dat, bij elke pensioenafvloeiing, er een jonge werkkracht in de plaats zou komen, wat echter weinig of niet gebeurde.
Zodoende moesten de nog resterenden het werk voor 2 doen en dat heb ik nooit een gezonde economische ingesteldheid gevonden.
De schuld nu in de schoenen van deze vorige generatie schuiven, is maar al te gemakkelijk. Wij vroegen niet liever dan én langer blijven werken, maar terzelfdertijd ook jongeren aan het werk zetten.
En daar is volgens mij de fout gebeurd, door de overheid !
Mag ik hier nog opmerken dat er heel wat werkwillende 50tigers, wegens herstructurering omdat het bedrijf soms decenia lang verzaakte om up-to-date te blijven en schrik had om de concurrentie aan te gaan, gewoon werden buiten gekieperd wegens niet rendabel genoeg in de moderne informatica-technieken.
En dat een groot percentage van die buiten gekieperden zich nuttig hebben gemaakt in de vrijwilligerssector, waar de overheid nu nog voor 100% achter staat : je gratis en voor niets inzetten daar waar men anders een betaalde job moet invullen.
Schakel de keten van vrijwilligers uit en de samenleving valt als een pudding ineen.
‘t Zijn onze beleidsmensen, de overheid, die deze huidige situatie heeft tot stand gebracht en die maar al te graag de kleine man elkaar in het haar laat vliegen.
Goh Iris, da’s toch iets te makkelijk om het wéér op de overheid te steken. Ik zie het als een collectieve verantwoordelijkheid van deze maatschappij: overheid én vakbonden én werkgevers én… .
Vergelijk het met mobiliteit: de wegeninfrastructuur zoals ze erbij ligt is de resultante van 1001 factoren uit het verleden. Sommigen zijn tevreden met de huidige maatregelen, anderen niet. Zo is het met onze sociale zekerheid ook. De tanker vaart, en elke milimeter koerswijziging heeft een andere bestemming tot gevolg.
Als de bemanning angstig is is het natuurlijk moeilijker varen.
Qua mobiliteit helpen externe factoren (zoals de benzineprijs, of dat vreselijke ongeval op de Gasmeterlaan) mee om een catharsis, en gedragswijziging te veroorzaken. Eens benieuwd wat de catharsis wordt ivm het pensioendossier…
Ik ben een veertiger, en veel van mijn denken wordt gestuurd door m’n vaderbril: (clichéé!!) hoe ziet de future eruit voor m’n kids?
@yves, je hebt ook gelijk als je spreekt van een collectieve verantwoordelijkheid, maar ik schreef mijn ervaringen vanuit ondervindingen en het ontbreken van collectiviteit (zeker betreffende diensten waarin de overheid de bepalende factor was). Vandaar ook dat “respectvolle privatisering” in veel gevallen een goede zaak blijkt.
Trouwens meer en meer gaan openbare diensten tegenwoordig hand in hand met privé-initiatieven en vakbonden.
Als het allemaal maar menselijk en leefbaar blijft voor iedereen en men de kleine man niet tegen elkaar opjut, dat bedoelde ik.
We zitten momenteel in een diepe crisis, ik meen echt wel als ik zeg dat het onze generatie zal zijn, die het een pak minder gemakkelijk (ook financieel) zal hebben om te leven. Ik zie elke keer wel een andere jongere zitten aan de uitgang van het warenhuis. Ben nu zelf zelfstandig geworden (niet makkelijk hé, elke dag knokken voor nen boterham!) omdat er NIEMAND mij wou aannemen toen ik uit St. Lucas kwam, ik heb dan maar een lerarenopleiding gedaan (heb ondertussen drie diploma’s), wel toen hebben ze zelfs de vervangingspool afgeschaft. Onlangs heb ik mijn (zoveelste) kandidatuur gesteld voor een vacature aan de graslei in een grafisch bedrijf , ze hebben zelfs nog niet de moeite gedaan om me mee te delen dat ik niet weerhouden was, ik kan zo nog uren doorgaan, het heeft gewoon geen zin…
@ yves: ik hoef zelfs niet eens te denken aan ‘kids’
@Beste G.C., iedere generatie heeft het wel zo aangevoeld, dat het geen zin heeft.
Onze (voor)ouders (allé de mijne toch) beulden zich af op de fabriek en konden nog net overleven.
De nu pas afgestudeerden, zelfs met hoog diploma, zien het heel vaak ook niet zitten, na soms honderd onbeantwoordde sollicitatiebrieven.
En bij de huidige pensioengerechtigden moeten het velen ook stellen met arbeiders- of minimumpensioen.
Dat van die vele rijke gepensioneerden die met hun geld geen raad weten is een door de media opgeblazen mythe.
Er zijn er wel, maar die zijn er altijd geweest, de rijken van over-erving.
Ik kan me wel inleven in jouw en vele anderen hun bezorgdheid voor later pensioen, maar maatschappelijke golven zijn er altijd geweest en zijn er nodig om eb en vloed te laten afwisselen.
Ook mijn dochters hebben het na hun studies niet gemakkelijk gehad en moesten berusten in een job waar ze aanvankelijk niet voor 100% achter stonden maar waarin ze intussen hun weg gevonden hebben, ook kwestie van een inkomen te hebben.
De moed niet laten zakken en verder vechten (dat is nu eenmaal het leven) en blijven geloven in bekwame beleidsmensen, want die zijn er wel degelijk.
Geloven in jezelf en blijven hopen heeft altijd zin…
@ Iris: Ik maak me geen zorgen om een pensioen dat ik toch nooit zal hebben, ik ben wel bezorgd voor de mensen die een job moeten aannemen die niet bij hun past.
Ik ben ontwerper/vormgever, en dat blijf ik. Berusten in een job die niet bij me past zal ik nooit doen. Een beetje levensvreugde in de dagelijkse bezigheden is cruciaal om te overleven, er zijn al genoeg mensen die tegen hun zin gaan werken.
Eb en vloed is een natuurlijk verschijnsel, de economie daarentegen is een uitvinding van de mens die veel slachtoffers maakt, de enige vergelijking met de natuur is dat de economie een konijn is dat zichzelf voorbij wil steken, en dan met een harde knal tegen de muur te pletter loopt…
@G.C. I see, ieder zijn keuze natuurlijk.
Toch kan ik me van de mening niet ontdoen dat we hier in een lui-lekker-maatchappij-land leven waar wij tenminste nog mogen en kunnen kiezen.
Er zijn andere landen, continenten waar mensen de kans niet hebben om “geschikt” werk te doen, omdat er gewoon geen is.
Enne….levensvreugde heb ik altijd gevonden, ook al moest dit buiten de werksfeer :-)
Ik ben niet naar school geweest (tot mijn 28 jaar) om dan een job te doen die ik al had kunnnen krijgen als ik 18 was.
It would be a waste of time and money.
Mijn werk is namelijk mijn leven, voor het grootste deel dan toch. Hebben we nood aan een nieuwe revolutie? It’s no use.
Ze hebben in mei 68 getracht de wereld te veranderen in de goede zin, er is toch niet zo veel verandert, zelfs Napoleon heeft lang daarvoor de absolute monarchie naar de guillotine geleid, om dan daarna zichzelf tot keizer te laten kronen (O ironie).
Dat er nog zeer veel mensen zijn die verstoken blijven van kansen, maakt me zeer kwaad. Niet alleen in andere landen en continenten, ook hier kan je ze vinden…
Ach, ik ga me weer storten op absurde humor, dat is uiteindelijk nog de beste uitlaatklep voor mij.
G.C. wat je nu ervaart heb ik 35 jaar gelden ook ervaren. Als afgestudeerde binnehuisarchitect uit Sint-Lucas, (1968) heb ik mijn nieuwe carriere als bruggepensioneerde (op 60 jaar) opgenomen. Ondertussen, na 15 maand legerdienst, heb ik verschillende jobs gedaan op alle niveaus en in vele verschillende categorieen. Om te eindigen als commercieel manager voor Belgie van een verpakkingsbedrijf. Heel mijn leven heeft mijn werk mij geboeid. Ik ben nochtans maar effectief vier jaar actief geweest in de decoratie of meubelbranche. Uiteindelijk had ik mijn echte roeping in het technico-commerciele.
Ik had ook de bedoeling om tot 65 te werken: het kon niet baten slechte business in Zuid-amerika verplichtte mijnn firma tot besparingen in Europa: Oostenrijk, Italie en Belgie opgedoekt.
Wat Iris zegt dat de rijken het zijn via erfenis is maar deels waar. Erfenis is zeer vlug een versnippering van de voegere fortuinen, en daar wordt bij elk overlijden toch zeer veel aan geknaagd.
Nu, over de staking: opletten! wij jagen zo maar alle kandidaten investeerders naar de lage loonlanden!
Tot je 28ste kunnen of mogen studeren lijkt me ten andere ook wel een niet alledaagse (zelfs bij ons niet) luxe. Maar ‘t is in elk geval nobel (en moedig) niet bij de pakken te blijven zitten (gaan doppen) maar het op je eigen te proberen als zelfstandige.
@Iris: detail maar toch: er is wel een (zeer groot) verschil tussen een minimum en arbeidersloon maar soit.
ene ik vind ook dat de overheid (zowel deze als vorigen) in de huidige malaise grote verantwoordelijkheid draagt
van enige lange termijn visie is totaal geen sprake, enkel van enkele estetische retouches
hoe zien we ons land binnen enkele decenia (op europees en globaal vlak); zal er nogt plaats zijn voor zware industrie, moeten we ons op diensten toeleggen, moeten we niet nog meer een rol gaan spelen in innovatie (r&d)?
ik stel vast dat hierover wel wordt gesproken maar dat erniet naar wordt geacteerd. Wat doen we? Een beetje gaan frunikken aan het brugpensieon (ocharme 2 jaar). Terwijl in de ons omringende landen toch substantiële hervormingen plaatsvinden.
zeer re-actief en getuige van weing moed als je het mij vraagt
@ Filip: mijn ouders waren twee hardwerkende mensen, ik heb het aan hun te danken dat ik zo lang naar school kon gaan. Zij hebben voor mij die mogelijkheid gerealiseerd, ik ben ze daar dan ook eeuwig dankbaar voor. Over dat ‘doppen’, wel ik heb een tijd in een fabriek shiften gedraaid en me ondertussen een bijberoep aangevraagd, toen er op de fabriek moest beslist worden om mij na een interin- periode van 5 maanden vast in dienst te nemen, hebben ze mij op straat gezet (oef), ik kon mijn bijberoep behouden en deels gaan stempelen, nu ben ik druk bezig klanten te ronselen, zodat ik uiteindelijk niet meer hoef aan te schuiven voor een stempel. Simpel is anders.
@ Jean-Marie: na de fabriek (en een paar andere ervaringen) besef ik wel degelijk wat mijn roeping is, ik ben gemaakt voor de job die ik wil uitoefenen, namelijk: grafisch ontwerp en illustratie, ik ben dan ook klaar om mijn plaats te veroveren in deze metier, nu nog voldoende klanten vinden en ik ben content. Maar in een tijd dat iedereen denkt een fotograaf te zijn (zonder ook maar enige studie), de ‘lay-outs’ zelf in Word gemaakt worden en de meesten hun eigen website in elkaar flansen is het niet evident continuïteit te creeëren in deze job, de klanten die ik heb zijn altijd zeer tevreden, maar ze zijn nog met te weinig om ervan te kunnen leven. En dan zijn er nog de account managers in het grote merendeel van de reclamebureau’s, die elke creativiteit in de kiem smoren. Een beeldenmaker is voor mij iemand die innoverend-creatief te werk gaat, rekening houdend met de klant die voor je zit natuurlijk. Daar word vandaag niet meer naar omgekeken. En ik wil daar echt mee bezig zijn: mooie dingen creeëren die tegelijk nuttig en relevant zijn.
Je bebt meer dan gelijk; betogen werkt contra.
@g.c., terzijde, vind dat ge wel een coole stijl hebt, maar begeeft ge u niet wat te veel in het vaarwater van Jeroom
ik hanteer de klare lijn vanaf ik een pen kon vasthouden, ik heb hier geen tijdschriften in huis maar ik weet over wie je het hebt, over die ‘stijl’: die heb ik altijd gehad. het komt er dus op neer als je een klare lijn hanteerd en je beelden digitaal inkleurd, je je in het vaarwater van jeroom begeeft? moet ik in stippelijnen beginnen tekenen misschien? Sinds wanneer bestaat er een patent op tekenen met een klare lijn? Ik ga geen beelden kalkeren uit oude (of nieuwe) strips, ik heb geen idolen…
ach, allemaal zever, ik hoef mij niet te verantwoorden. maar ben wel geschoffeerd dat je durft te beweren alszou ik mijn stijl en ideeën bij een ander gaan stelen.
verbetering: hanteert en je beelden digitaal inkleurt
Zo te lezen is het hoog tijd dat deze blog zelf een politiek debat organiseert ;-)
Misschien kunnen we de zaal van “The Golden Gloves” afhuren?
:-)
Ik droom zelfs nu nog van vroegere gemiste kansen waarvoor het nu te laat is en ontdek zelfs nieuwe verborgen talenten en uitdagingen; moet ik daarom verbitterd zijn ?
Bah nee !
Zich een weg banende in het levenslabyrint stoot men soms op prachtige nevenwegen.
Beste Iris, ik ben niet verbitterd hoor, ik blijf vechten voor een plaats, ik droom van dingen die te verwezenlijken zijn.
Met een beetje doorzetten moet zoiets mogelijk zijn. ;-)
@g.c. temper, temper, ik heb niets gezegd over het stelen van ideeën (waar ik trouwens niets op tegen heb), ik stelde louter de vraag of het wel verstandig is u zo te positioneren vanuit marketing communicatief standpunt
maar allé water onder de brug
@g.c. begrijp me niet verkeerd, heb uw website bezocht, chique dinges
@ ledeberg: Warm water bestaat al langer dan vandaag, ze hebben dat bij de humo zeker niet uitgevonden. En als ik aan beeldende kunst denk, denk ik zeker niet aan marketing.
Say no more.
Picasso en Bracke waren allebei kubisten.