RSSGood Night, and Good Luck
Het gebeurt niet vaak dat Hollywood risico’s durft te nemen. Veelal hebben die risico’s dan nog te maken met de (on)bekendheid van regisseur of cast waardoor voornamelijk de recette een (berekend) risico is, bijna onvoorwaardelijk gesteund door een grootschalige media campagne. Slechts uiterst zelden riskeert men een inhoudelijke controverse. Auteursfilms zijn voor Europa, zo redeneert men aan de andere kant van de grote plas.
Naar Europese maatstaven is Good Night, and Good Luck dan ook maar bezwaarlijk controversieel te noemen. De film behandelt een episode uit de Amerikaanse geschiedenis waarin Senator Joseph McCarthy van Wisconsin een klopjacht begint tegen alles wat communistisch kan zijn (The Red Scare). We schrijven 1953, de televisie staat nog in de kinderschoenen, de Tweede Wereldoorlog ligt vers in het geheugen, en de Koude Oorlog is in volle ontwikkeling. Het is de tijd waarin de spionageroman een hoogtepunt kent, met auteurs zoals Graham Greene (The Third Man, The Quiet American) en Ian Fleming (James Bond, weet u wel).
George Clooney was al een tijdje gefascineerd door Edward R. Murrow. Clooneys vader (Nick) is gedurende 30 jaar nieuwslezer geweest, en Murrow was voor de familie Clooney dan ook niets minder dan een idool, een lichtend voorbeeld van hoe een echte journalist tewerk gaat. Clooney had reeds een TV script uitgewerkt, maar vond dat een normale biografie de nodige impact zou missen om Murrow als een van de helden in de Amerikaanse geschiedenis voor te stellen. Veel meer dan een saaie opsomming van de belangrijkste feiten uit ‘s mans leven, kwam Clooney op het idee om de belangrijkste (of bekendste) episode in Murrows carrière uit te lichten.
Murrow had faam verworven met zijn radio uitzendingen vanuit Londen tijdens de Tweede Wereldoorlog, en bleef nadien voor CBS (in Amerika) wekelijkse uitzendingen maken (voor radio) in Hear It Now, die hij produceerde, samen met Fred Friendly. In 1951 werd het programma verplaatst naar de televisie, en de naam veranderde in See It Now. Het is dit programma dat in Good Night, and Good Luck wordt besproken, en meer bepaald de uitzendingen waarin Murrow de heksenjacht van McCarthy aan de kaak stelt.
Tot zover de inleiding. Dit is een film die u niet wilt missen; hij heeft alle kwaliteiten om een instant classic te worden. Neem even het volgende in overweging:
- Deze film is geen (saaie) documentaire. Clooney en co-writer Grant Heslov hebben de meest dramatische episode uit Murrows carrière gehaald. Dat noopte de scenaristen tot weinig overdrijving.
- Deze film is non fictie. Een zeer groot deel van de footage is authentiek. McCarthy in de film is de echte McCarthy; Clooney heeft het gebruik van een acteur overwogen, maar hij voorzag de kritiek achteraf die het spel van de acteur als fictie zou verwerpen. Vandaar werd geopteerd voor historisch beeldmateriaal. Dat beeldmateriaal is ten andere perfect geïntegreerd in de film; u zult de overgang nooit als kunstmatig ervaren (als u die überhaupt al opmerkt).
- De film is volledig in zwart/wit gemaakt. Dat verlegt de nadruk veel meer op de acteerprestaties en de enscenering dan op special effects. Het geeft de film een grote narratieve kracht, waardoor die op geen enkel moment gaat vervelen. Good Night, and Good Luck heeft alle karakteristieken van een klassieke zwart/wit film.
- Let op de details. Bijvoorbeeld: Murrow was (bijna letterlijk) een kettingroker. Hij was zelden te zien zonder sigaret, en de film speelt daar zeer sterk op in. Hij overleed aan longkanker in 1965 (twee dagen na zijn 57e verjaardag).
Vermelden we ook nog even de geslaagde soundtrack (ingezongen door Diana Reeves, die u deze zomer op het Blue Note Records Festival kan horen), vol 50s jazz. En een laatste detail: de titel van de film, Good Night, and Good Luck, is het zinnetje waarmee Murrow zijn programma (See It Now) afsloot.
Een heuse aanrader.
Good Night, and Good Luck van George Clooney met David Strathairn, Robert Downey Jr. en George Clooney, te zien in Studio Skoop (Sint-Annaplein).
© 2006 GENTBLOGT VZW
allez voor de manier van filmen wil ik gerust gaan en ook voro de geschiedenis al interessert het verhala opzich me niet echt…
Ook mss even vermelden dat de film (die ik dra zal gaan bekijken) vooral gaat over de positie die Murrow innam tegen McCarthy en zijn politieke progroms tegen ‘communisten’. Tussen haakjes want historisch onderzoek zou hebben geleerd dat van al die mensen wiens leven geruïneerd werd door McCarthy, maar 1/10 ècht communistisch was.
Ik las in het interview in Weekend Knack dat Clooney zijn onderwerp dus niet toevallig heeft gekozen…
9/10 dus niet en wat was er zo fout aan communistische sympathieën hebben?
ok, ik moet die jonges ook niet, maar McCarhthy was een halfgare zot ;-)
hopelijk raak ik ook in de cinema
oeps mijn punt was niet dat er gelukkig maar 1/10 communistisch was hoor, who cares, maar meer om te zeggen dat de hele hetze ongegrond was en de mensen (zoals nu na 9/11) veroordeeld, gevangengezet etc.. worden zonder reden
de rechteloosheid quoi
Mmm,George Clooney.
‘t Wordt tijd dat Clooney zich anders gaat profileren dan “ladykiller”.
Ook al vind ik hem WAW, ik bekijk Clooney nu respectvoller vanwege zijn puik regisseertalent.
Zo verging het me ook met Clint Eastwood wie ik pas begon te appreciëren als regisseur.
Tenslotte ga ik niet naar een film om alleen maar gestyleerde types te zien, maar wil ik niveau voor mijn geld.
En dat de prent zwart-wit is maakt de film nog geloofwaardiger.
De prent is een aanrader voor de jongeren die het tijdperk van McCarthy niet meemaakten en was een heropfrissing voor mij.
Deze docu-film is verbluffend intelligent gemaakt en rijgt het verhaal razendsnel aan elkaar maar vraagt maximum concentratie.
Men herbeleeft de sfeer van de fifty’s en de jazzy muziek vult passend in. Schitterend vertolkt.
Conclusie : eigenlijk is er in de (media)wereld, na vijfitg jaar, geen zier veranderd en dat maakt “Good Night and Good Luck” zo eigentijds.
Ik was behoorlijk teleurgesteld.. in het gezelschap van drie politicologen die allemaal moeite hadden om niet in slaap te vallen. Ik had ook het gevoel dat de film tot één derde herleid had kunnen worden. In feite lag het hoogtepunt van de film voor mij in de intro, toen Murrow de sigarettenrook wijd door de neusgaten uitblies. Ik vond het eerder een ode aan de roker dan een ode aan de moed (of is dat hetzelfde?) ;-))
@darling britney, politicoloog zijn is geen garantie om niet in slaap te vallen, dat zien we regelmatig in de media ;-))