Jack? Of Betsie?

zaterdag 14 januari 2006 15u49 | Michel Vuijlsteke | 51 reacties
Trefwoorden: , .

N.B. Lees zeker het commentaar van Arthur De Decker: hij draagt eens en voor altijd de stadsmythe rond Jack/Betsy ten grave!

Hertstraat, Leeuwstraat, Buffelstraat, Alpacastraat: alleen de straten rond het Muinkpark herinneren er nog aan dat er ooit een dierentuin was aan het Zuidstation.

De zoo sloot bij gebrek aan publiek zijn deuren in 1904, en de dieren werden bij openbaar opbod verkocht. Het zag er naar uit dat deze olifant een onderkomen ging krijgen in het cirkus, maar tot iedereens verrassing, en wellicht niet in het minst die van de man zelf, was het niet de circusdirekteur maar ene Sieske de Gistmarchand die het hoogste bod uitbracht.

Sies probeerde de olifant nog met winst door te verkopen, maar hij raakte er niet meer van af—wou de mens van het circus niet genoeg betalen? Of was hij het gewoon gedegouteerd afgetrapt?

In ieder geval: zo’n olifant kost natuurlijk enorm veel in het onderhoud (eten dat dat doet!), en Sieske vond er niets beter op dan het beest te laten slachten. Gaia zou er niet graag bij geweest zijn: de duts werd gewurgd met een strop van staalkabels!

Van de bijna twee ton dooie olifant werden de “filets” opgediend in hotel Gambrinus in de Vlaanderenstraat, en de rest werd… in sossiesen gedraaid. Smakelijk.

De foto hierboven werd ons doorgestuurd door Arthur De Decker, die zich afvraagt:

Deze olifant heette volgens de ene bron Betsie, en was dus van het vrouwelijk geslacht, maar volgens een andere bron was hij Jack, wat mij eerder mannelijk lijkt.

Mijn vraag: was het nu Betsy of Jack die feestelijk werd verorberd in 1904?

Betsie? Betsy? Jack? Jacob? Iemand?

© 2006 GENTBLOGT VZW

51 reacties »

  1. Reactie van The Happy Looney

    heeft u nog zulke foto’s uit die tijd?
    dit is dus werkelijk fantastisch, dat zulke documentatie nog bestaat.

  2. Reactie van Jean Marie de Wulf

    Het is toch algemeen geweten dat het Betsy (of Betsie) was!

  3. Reactie van Adrien

    @Happy Looney : meer foto’s vind je in
    Beeldarchief van “Het Huis van Alijn” (Kraanlei)

    Lectuur vind je in :
    Heidi Albrecht, “Het ontstaan van de dierentuinen, een nieuw fenomeen”,
    Van Mensen en Dingen. Tijdschrift voor Volkscultuur in Vlaanderen, 2003/2

    Idem, “ Een halve eeuw ‘Maatschappij voor Natuurlijke Historie’ te Gent” , ibidem, 2003/4

  4. Reactie van maybe

    Al veel oude foto’s van Gent gezien, maar nog nooit van de dierentuin.
    Dit zijn ‘schatten op zolder’ en leert ons Gent op een andere manier kennen.
    We moeten Arthur nog eens aanspreken.

  5. Reactie van PandoraBoy

    Het is Betsie en in Drongen ken ik iemand wiens vader verzorger was van dat beest. Zij heeft er een foto van in haar huis.

    • Reactie van Geert De Clercq

      Beste PandoraBoy,
      Ik werk voor de VRT en doe research naar het verhaal van de dierentuin van Gent. Ik ben daarvoor ondermeer op zoek naar nabestaanden. Ik ben dan ook heel benieuwd naar die persoon in Drongen waarover je het had, dus wiens vader verzorger was van de olifant. Zou je mij willen helpen om die persoon te contacteren aub? Contacteer me gerust op geert.declercq@vrt.be
      Alvast hartelijk dank!
      Geert De Clercq

  6. Reactie van Michel

    Hoera! Mysterie opgelost!

  7. Reactie van PandoraBoy

    Er bestaat zelfs een lied van…

  8. Reactie van Iris

    @PandoraBoy, heb je ook de tekst van dit lied ?

  9. Reactie van Skender

    @The Happy Looney: Op https://www.beeldbankgent.be kun je ook heel wat oude foto’s vinden. Ze maken het nogal moeilijk om de foto’s in een groot formaat te downloaden, maar het lukt wel. Voor foto’s waarvan de fotograaf meer dan 70 jaar dood is, kunnen ze je trouwens niet tegenhouden want het auteursrecht op die foto’s is verstreken. (al staat er bij de meeste foto’s niet bij wie de fotograaf is. Het is dus niet zo evident om uit te zoeken of die foto’s nog beschermd zijn of niet. Het zou bovendien best kunnen dat ze wel nog rechten hebben over de digitale versie, want de persoon die de foto onder de scanner gelegd heeft zal wel nog geen 70 jaar dood zijn.)

  10. Reactie van Adrien

    @Skender : naast het auteursrecht van de fotograaf valt er nog veel meer lol te beleven. Er is onder andere het “materieel eigendomsrecht” waarmee het SAG jouw gebruik van hun foto’s kan controleren, m.a.w. inperken. Bewaar de downloads “voor eigen studiegebruik” en kom er niet mee buiten. Spijtig !

  11. Reactie van Adrien

    @Looney c.s. : kijk eens op https://www.gent-door-de-jaren.be. Inloggen (formaliteit) en dan naar “Hoofdmenu”, “Fotogallerij”, “D”, “Dierentuin” en je smult van 12 heerlijke oude foto’s van de dierentuin.

  12. Reactie van Skender

    @Adrien: Ik heb eventjes wat door Google gegrasduind en dat “materieel eigendomsrecht” blijkt hetgene te zijn waar musea zich op beroepen als ze je verbieden foto’s te trekken van stukken uit hun collectie, zelfs al vallen die stukken niet meer onder het auteursrecht. Aangezien je dus zelf geen foto’s mag trekken en je de foto’s van een ander niet mag kopiëren, is in de praktijk de enige die profiteert van het vervallen van het autersrecht, de persoon of instelling die het werk bezit. Maar kan het SAG het “materieel eigendomsrecht” claimen voor een foto op internet? “Materieel” slaat toch op iets stoffelijks, iets tastbaar? Is een digitale foto “materieel”? Hoe dan ook, zolang je kopie bedoeld is voor privé of intern gebruik of voor onderwijs of onderzoek, kunnen ze je waarschijnlijk niets doen. Maar een foto voor op je weblog kan dus niet. (Al geeft beeldbank Gent je wel toestemming voor niet-commerciëel gebruik. Maar dat slaat waarschijnlijk alleen op het kleine prentje dat je zo kunt downloaden en niet op de originele grote foto.)

  13. Reactie van Elke

    Siesken zag het groots: hij wilde een stukje België, Betsy namelijk, laten verder leven in de zoo van Londen. Maar uiteindelijk ging de deal niet door en werd de arme Betsy gedood en voor 12 centiemen per kilo olifantenworst in de Gentse magen gesplitst.
    De zoo van Gent was wel schoon, denk ik. Adolphe Pauli, geen onbekende in Gent, ontwierp en bouwde voor de beestjes. Helaas staat er geen steen meer recht van de “beestengaarde” (zo werd de zoo genoemd).

  14. Reactie van krisvd

    In Gentse Toeren, een uitgave van de vzw Vizit, vind je kort het verhaal van Betsy Grey. Daar lees je o.a. dat haar verzorger na zijn carrière in de zoo in Drongen het café “in den olifant” opende, en dat Betsy’s skelet werd opgeborgen in de kelder van de universiteit in de Ledeganckstraat. Misschien moeten ze daar ook eens rondleidingen organiseren om hun schatten te laten zien :)

  15. Reactie van Arthur De Decker

    Het spijt me maar ik acht het noodzakelijk een Gentse stadsmythe
    te ontkrachten.

    In het tijdschrift Van Mensen en Dingen, 2003 nr.2, waarnaar hoger door Adrien wordt verwezen, staat p. 159 te lezen dat de eerste olifant van de Gentse zoo in augustus 1855 werd ingescheept in Akyab (Birma) en in Gent toe kwam op 11 oktober 1855. Deze (Aziatische) olifant “Betsy” genoemd OVERLEED IN 1887 (UCB; Fonds Vliegende Bladen, IJ8(6), bestuursraadsverslag, 20 dec. 1887). “Na de dood van het dier werd het vlees verkocht en het skelet ging naar de Gentse universiteit voor wetenschappelijk onderzoek” schrijft Heidi Albrecht , de auteur van die studie. Uit die studie blijkt verder dat het vlees van de olifant Betsy werd opgekocht door ene dhr Steels en dat de universiteit het skelet kocht van ene dhr. De Mey(Museum voor Dierkunde, Anatomische Collectie, register 1, deel 2). Het is dus bewezen dat de oorspronkelijke Betsy reeds 17 jaar dood was toen de Gentse zoo werd uitverkocht in 1904.

    Siske de Gismarchand , met zijn echte naam F. Hillaert, heeft dus nooit die Betsy opgekocht en opgediend op een gastmaal zoals de folklorist Emiel Andelhof in 1942 iedereen wijsmaakte in zijn “Galerij van Gentsche typen” en nadien ontelbare keren gretig werd naverteld, ook door Gent Blogt. Dit “broodje aap ” werd zelfs opgediend in het eerste nummer van het officiele Gentse Stadsmagazine in 1995 en nadien herhaald in de nummers 3 en 4, doch ook in boekjes zoals “Waar is de tijd” nr 2, uitgegeven i.s.m. het stadsarchief en de Gentse musea, met een zeer mooie foto van Betsy (of Jack?) p.49 en ook in “Gentse Toeren”(2003) p. 140 zoals door krisvd hoger gemeld.

    Wat is er dan wel echt gebeurd? Zoals eerder opgemerkt in de Historische Wandelgids 1 “Werk en plezier rond het Gentse Zuidkwartier” (p. 6), in 1984 uitgegeven door de Vlaamse Vereniging voor Industriële archeologie, is de olifantmaaltijd van 17 mei 1904 volgens ernstige vorsers onwaar en werd op het bewuste banket “enkel” de beer opgediend.

    De ernstige vorser M. Steels schrijft in Ghendsche Tydinghen, 1973, p. 176: “Volgens sommige verhalen werd de olifant opgegeten. Dit is een vergissing. In werkelijkheid werd het vlees van een grote beer opgegeten. De Gazette van Gent schrijft op woensdag 4 mei 1904: “Maandagavond is het vlees van de grote beer, aangekocht door de Heer Hillaert, aan een groot aantal vrienden en kennissen ten beste gegeven. De genodigden hebben het zich goed laten smaken, maar waren nadien zo dorstig, dat de zestig deelnemers 120 flessen wijn en 75 flessen champagne geledigd hebben”.

    En wanneer is er dan sprake van olifant Jack? Na het overlijden van de eerste olifant Betsy werd er op een bepaald moment een nieuwe aziatische olifant aangekocht die de naam Jack had doch door de Gentenaars blijkbaar ook Betsy genoemd werd!

    Ik laat M. Steels terug aan het woord: “Wat gebeurde er met de olifant JACK? Hij werd gekocht door F. Hillaert, alias Sieske de Gistmarchand, P. Daman en L. Lamont met de bedoeling het dier in Engeland te verkopen. Ze slaagden echter niet in hun opzet; in mei (1904) werd de olifant in de dierentuin doodgeschoten. De huid werd verkocht te Londen voor 137,50 F en woog 550 kg; 1975 kg vlees werden verkocht aan 12 centimes per kg aan een WORSTENFABRIEK IN NEDERLAND.”

    Wie die worsten heeft opgegeten staat er niet bij.

    Om te sluiten hierbij de tekst van het bewuste volksliedje:

    “Oh die Betsie
    Oh die Betsie
    Onzen olifant
    ‘t Es zuu een brove bieste
    En zei toch zuu veel verstand
    En ge kunt da nie geluuve
    Oosse heur miesterke ziet
    Heur snuitse goat omhuuge
    En heur steerse drooit sebiet”

  16. Reactie van Michel Vuijlsteke

    Arthur, van ganser harte bedankt voor het nu helemaal definitief ten grave dragen van deze mythe.

    De waarheid is vaak vreemd genoeg dat we er geen dingen bij moeten uitvinden, foei Andelhof! :)

    [en nu enkel nog proberen achterhalen van wanneer de foto is, dat we weten of het Betsy dan wel haar "vervanger" is die erop staat]

  17. Reactie van Iris

    Inderdaad, puik speurwerk en een zeer interessant Gents weetje.
    Ben er zeker van dat er nog heel wat mythes de ronde doen.
    Al bij al weten we dus nog niet of Betsy ooit werd opgegeten, maar wel dat Jack door de worsten werd gedraaid en verorberd door d’Ollanders en dat de Gentenaars ne beer aan ‘t opeten waren, terwijl ze dachten dat nen olifant was.

    Een mens weet dus nooit met zekerheid wat er op z’n bord ligt….
    Kleine anekdote :
    Een buur uit mijn ver verleden had eens een ferme muscusrat gevangen en had die (hij was immers de kok thuis) in een fijn looksausje zijn vrouw opgediend die haar vingers aflikte en toen vroeg of ze nu eindelijk mocht weten wat hij had klaargemaakt. .
    Toen haar man bekende dat het een rat was is ze eerst flauw gevallen en er daarna alles uitgekotst. Daar ging zijn kookkunst.
    ‘t Was toen nog in de tijd dat men enkel runds- en varkensvlees voor eetbaar hield.

  18. Reactie van Arthur De Decker

    Iris,
    Volgens mij wisten de genodigden in 1904 in de Gambrinus zeer goed dat ze een beer kregen opgedisd ipv een olifant. Wat mensen 100 jaar geleden dachten is echter nu moeilijk te bewijzen. Zoals een italiaans spreekwoord zegt: is het (olifanten- of muskusratten-verhaal) niet waar gebeurd het is toch goed gevonden.

    Ik hoop wel nog te achterhalen of het nu Betty of Jack is die op de foto staat. Ik ben geen specialist in het dateren van foto’s maar het lijkt mij eerder een foto van na 1887 dan van er voor. Dus is het Jack. Toen ik 10 jaar terug de foto kocht bij een antiekzaak bij Sint-Jacobs stond er echter “Betsy” op de omslag geschreven. Een olifantenspecialist kan misschien het geslacht van de olifant op de foto bepalen…

  19. Reactie van Fons

    Ik zie geen slagtanden. Was daar iets over geweten? Als Betsy er had en Jack niet of omgekeerd, zijn wer er snel uit.
    Maar ik vrees dat slagtanden in die tijd zeer gegeerd waren en dus nooit behouden bleven.

    Maar ik kan er ook volledig naast zitten. Misschien hebben enkel bepaalde olifanten slagtanden.

  20. Reactie van Jean Marie de Wulf

    De kwaliteit van de foto geeft de indruk van recentere kiekje, dus na 1887. Dus is het Jack…. of niet?

  21. Reactie van bert

    ik denk dat je de kwaliteit van de 19de-eeuwse kiekjes niet moet onderschatten. vaak zijn die oude beelden veel scherper dan wat je vandaag krijgt, ook van zgn. professionele fotografen. waarmee ik niemand op deze site wil schofferen.

  22. Reactie van Adrien

    @Skender : een foto op internet zou niet “materieel” zijn ?? jij kunt dus immateriële zaken zien. Dat gehele auteursgedoe om is om te kotsen. Maak een foto van het atomium en zet die eens in een boekje. Jij mag dan de foto gemaakt hebben, maar je hebt het recht niet om dat “beeld” te stelen. Elke architect kan je verbieden een foto van zijn bouwsel te gebruiken zonder zijn toestemming. Weet je dat je zelfs niet zonder zijn toestemming zijn bouwsel mag verbouwen !!! Te gortig; over and out en terug naar onze olifant

  23. Reactie van Skender

    @Adrien: Een CD is materieel, maar is een radiouitzending materieel? Een liedje dat door de ether zweeft is toch niet tastbaar? Een foto op papier of op een CD-ROM is materieel, maar is een foto op internet materieel? Naar mijn gevoel niet, maar ik ben dan ook geen jurist en weet niet hoe je het woord “materieel” juridisch definieert. Maar laten we er inderdaad over ophouden. Dit is niet de plaats voor een juridische uiteenzetting.

  24. Reactie van Arthur De Decker

    De antiquair die mij de foto verkocht had een grote verzameling van dergelijke oude foto’s. Deze foto’s waren volgens hem genomen door een zekere DE BOEVER die familie was van de Gentse schilder Jan Frans De Boever (1872-1949). Wie weet brengt die informatie aarde aan de dijk…

    En voor de liefhebbers. Er bestaan nog publicaties waar de Gentse olifant werd afgebeeld:
    - A. Verbeke en J. Decavele: Gent in oude prentkaarten, 1972. Postkaart nr 93 toont een olifant met zijn begeleider achter hetzelfde hek als “mijn” foto en met als opschrift “L’Elephant du jardin Zoologiue”. Daar is sprake van “olifant Jack, beter bekend als Betsy” en ook de smulpartij in hotel Gambrinus in 1904 komt er aan bod.

    -Philippe Bockstael, Archiefbeelden Gent Deel III, Het oosten en het zuiden, 2001. Blz 62 toont ons de nieuwjaarskaart (lithografie)van 1867 met centraal de verblijfplaats van de olifant en Betsy!

    Ook in het reeds eerder vermelde tijdschrift “Van Mensen en Dingen”, 2003 nr 4, p.351 staat een nieuwjaarskaart (litho) , nu van 1871, met een duidelijke afbeelding van Betsy met haar begeleider. Volgens het bijschrift werd de olifant gebruikt voor ritjes met de kinderen.

  25. Reactie van Boddaert Jan

    De antiquair die de foto aan dhr De Decker verkocht gaf foute informpatie mee.
    De Gentse fotograaf Jérôme De Boever, zoon van de schilder Jan Frans De Boever, had een fotozaak o.m. aan de Veldstraat, doch werd pas geboren op 17/3/1902.
    Hij kan dus niet in 1904 reeds of vroeger een foto van Betsie gemaakt hebben…

  26. Reactie van Boddaert Jan

    vervolg van vorig commentaar:
    Gérôme De Boever, fotograaf, was bezeten van alles wat Gent aanging. Hij nam voor zijn persoonlijke documentatiemappen gewoonweg foto’s van allerhande gravures, van tekeningen en ook van andere foto’s. De foto kan dus wel degelijk door hem gemaakt zijn, maar is dan wel een foto van een foto. En het kan dus zowel Betsie als Jack zijn.

  27. Reactie van Cedric DeLathauwer

    Halo, Ik maak een documentaire over de olifant Betsy en ik vroeg me af of je gegevens hebt van Wiens vader verzorger was? Ik zou er graag mee afspreken, indien mogelijk. Dank, Cedric

  28. Reactie van van loo simon

    het lied is een tekst ven henry van daele.
    het noemt ” de sterkste man van gent”.Het is te vinden o.a. in het boek van walter de buck.
    een strofe gaat over de olifant.

  29. Reactie van françoys t

    ik heb 18 jaar lang in de benardstraat gewoond aan het park en de hofstraat enzo.graag had ik fotos gezien van de tijd wat ervoor de dierentuin is geweest.ik heb vernomen dat er daar ooit nog een moeras is geweest op de plaats waar het park nu is . moest er mij iemand kunnen helpen dan zou ik die persoon erg dankbaar zijn , al was het maar 1 foto. dank u

  30. Reactie van bcat

    Klopt het dat de straten genoemd werden naar de specifieke dierenverblijven die er vroeger stonden? Ik woon namelijk in de Olifantstraat. Heeft iemand daar info over?

  31. Reactie van Jean Marie DE WULF

    Misschien vindt ge foto’s bij https://www.beeldbankgent.be , of bij https://www.gentdoordejaren.be .
    Inderdaad uw straat, die en al die in de buurt staan op oude locatie van het Gents dierentuin. De Callierlaan, tentoonstellingslaan, Ter Platen, Muinkkaai, tot bijna de Gulden Sporenstraat waren er de grenzen van.
    Voor de dierentuin waren daar meersen mensen bleekweiden, tot de komst van de spoorlijn van het Zuidstation.

  32. Reactie van Jean Marie DE WULF

    Correctie: “Voor de komst van de dieren lagen daar meersen of bleekweiden.”

  33. Reactie van Bert Cattoor

    Ik denk dat dit een albuminedruk is (slaat een beetje gelig uit – ik zou het origineel moeten zien). Dat zou de foto voor +/- 1895 dateren (veronderstellend dat de fotograaf niet later een “ouderwets” procede gebruikte). Er is in dat geval dus een grote kans dat het om Betsy gaat. Ik denk dat een pachydermoloog (ok, olifantenkenner dus) het geslacht in een oogopslag zou zien en dus uitsluitsel kan geven – als de veronderstelling klopt dat Betsy een vrouwtje was en Jack een stier.

  34. Reactie van Annika

    Ik ben een studente Monumenten- en Landschapszorg en ben op dit moment op zoek naar een onderwerp voor mijn masterthesis. Ik ben vooral geïnteresseerd in dierentuinen uit de 19de eeuw en zou dit misschien als onderwerp willen nemen. Hoewel enkel de dierentuin van Antwerpen bewaard is gebleven, lijkt de dierentuin van Gent ook een interessant gegeven. Ik merk dat er veel verhalen de ronde doen over deze dierentuin en er ook heel wat mensen in geïnteresseerd zijn, maar het is me niet duidelijk of er iemand al ooit uitgebreid archiefonderzoek naar gedaan heeft.

  35. Reactie van DENIS PIETERS

    In mijn verzameling over de Gentse Diergaarde heb ik een fotokaart verstuurd in 1901, op deze kaart staat de olifant Jaak en zijn bewaker.
    Op de beeldzijde staat geschreven “Mijnheer ik zend U een afbeeldsel van Jaak als souvenir. De foto werd verstuurd door de fotograaf Ch. Vander Straeten Rue du Jambon (Ham) 61.
    In mijn biblioteek heb de zeldzame gids van 1853 voor de bezoeker van de dierentuin in Gent.(Guide au jardin de la Societe royale de zoologie de Gand )
    Op blz 32 lezen we “Mr A. D. C. armateur à Gand, a fait embarquer une jeune femelle d’Elephant à Akijab; pour l’offrir à la sociétè. Il est probable qu’elle arrivera vers le milieu du mois de juillet.

  36. Reactie van DENIS PIETERS

    Ik bezit een uitgebreid archief over de Gentse dierentuin (1853-1904) zoals gids, aandeelhouders certifikaat, nieuwjaars wensen, foto’s, prntkaarten enz. Al deze stukken zijn origineel
    U mag steeds met me kontakt nemen.
    denis.pieters@skynet.be

  37. Reactie van Eve

    Annika, misschien even mailen naar de redactie? Je weet nooit!

  38. Reactie van Lore Haegeman

    Geachte,
    wij hebben voor school een project over de oude Gentse dierentuin en zoeken informatie. Ook zoeken we mensen die direct in contact hebben gestaan met de dierentuin. Kan u ons soms meer informatie bezorgen over de dieren.

    Mvg,
    Lore Haegeman.

  39. Reactie van Arthur De Decker

    Hierbij die bewuste strofe:
    “‘k Was overloast in den biestenhof gegaan

    en ‘k woare wa te dichte bij nen olifant goan stoan

    iedereen die riep : past toch op of hij bijt

    maar ik zei: van da biesteken ben e kikke nie benijt

    en ‘k begoste ‘k ikke oan dat snuiterken te trekken

    mijn bloed kwam noar omhuuge en mijn koleire die kwam op

    en ‘k liet hem vallen, trok er hem weer op

    en ik gaf hem doar ne klop en nen bok van mijne kop (bis)”

  40. Reactie van Arthur De Decker

    Er bestaan meerdere versies van dat stroofje.Hier deze van Gus Roan:
    “k Goa mee de kleine noar de Zoo en ‘k tug’ em doar ne martiko.
    En achter oens ne olifant en jij ziet da nie zitten.
    ‘k Presenteer em uuk en notse, begint a nie te gritten.
    ‘k Zegge “Jumbo mijne man, g’et veel noten op uwe zang.
    Nog iene kier en ik kan eu beloven, ‘k goa eu mee wurtels stoven”
    IJ spiet woater in mijn ugen, mijn kolire die kwam bove.
    Dus ‘k pak em bij zijn slurfke en ‘k begin der mee te zwieren.
    IJ oa toens nog t’erte van te roepe en te tiere. “

  41. Reactie van Arthur De Decker

    En hier de versie van Walter De Buck (tekst: Henri Van Dale):
    “‘k ben ik overlaatst naar de beestenhof gegaan
    En ik had daar te dicht bij den olifant gestaan
    De mensen die riepen pas op hij bijt
    Maar ‘k zegge ‘k ik van dat beestje
    Ben e’k ik niet benijt
    Daarop begost ik aan zijn snuitje te trekken
    Hij wilde hem verweren maar ik had hem al bij zijne nekke
    Ik draaide ‘k ik hem tons nog tveertig keren rond
    En hij lag daar al te spertelen ongemakkelijk op de grond (bis)”

    Of het hier om Betsie of Jack gaat is niet duidelijk…

  42. Reactie van tania

    hoi ik ben nu bijna 38 jaar en heb daarvan 18 jaar in de francoys benardstraat gewoond. Nu mijn dochter is bijna 9 en zowel zij als ik vragen ons af of er nog foto’s zijn van de dierentuin en van de vroegere benardstraat want wij hebben daar enorme interesse voor. En ik kan niks vinden mijn achternaam is trouwens dezelfde als de straat namelijk françoys , dus moest er nog iemand zijn met wat geschiedenis en foto’s voor mijn vraag altijd welkom . Dank U

  43. Reactie van Arthur De Decker

    Vanavond op Canvas om 21u20:”Publiek geheim” Aflevering 4: De zoo van Gent
    In de vierde aflevering trekt Sven Speybrouck naar het Muinkpark op Gent Zuid, gelegen in de buurt van de Openbare bibliotheek. Het zijn de straatnamen met exotische diersoorten die hier de aandacht trekken. Sven ontdekt in deze groene oase de laatste restanten van wat ooit de Gentsche Diergaerde is geweest. Hoe kwam Gent aan een dierentuin? En waar haalde het dieren als het halsbandpekarizwijn vandaan? Antwoorden vindt hij onder meer in de Zoo van Antwerpen, in London Eastend, en ook bij Margaretha, kleindochter van de Gentse olifantenverzorger Adolf Verhaeghe. Tot slot trekt Sven naar de Zwarte doos, het moderne Gentse stadsarchief. Hier ontdekt hij de waarheid achter een 100 jaar oude stadslegende: heeft Gent haar olifant ooit in stukken gesneden en opgegeten?
    Deze documentaire werd gerealiseerd met medewerking van: Documentatiecentrum voor Streekgeschiedenis Dr. Maurits Gysseling Sint-Amandsberg, Huis Van Alijn Gent, Museum voor Dierkunde Gent, Pairi Daiza, Stadsarchief Gent, Universiteitsbibliotheek Gent, Vic De Ridder, Arthur De Decker en Zoo Antwerpen.

    Duur : 26 minuten .

    Kijken dus

    • Reactie van Gillisjans Marc

      hallo,

      graag had ik geweten wie de notaris was welke de verkoop deed en op welke dag dit was in april 1904 ?

  44. Reactie van Jean

    Interessante uitzending. Toch verrassend dat veel buurtbewoners niet eens wisten dat daar ooit een dierentuin gelegen was. Ze dachten aan een circus. Waarbij ze allicht ververwarden met het vaste (winter)circus Mahy, een paar km verderop aan de Sint-Pietersnieuwstraat.

    En ja, de laatste olifant was dus Jack, maar die door de toenmalige Gentenaars nog steeds als hun favoriete olifant Betsy benoemd werd. Vandaar de naamsverwarring. De arme Jack werd met dan met verschillende geweerschoten afgemaakt, tot wanhoop van zijn verzorger. Om uiteindelijk te eindigen als een lading worst voor de Nederlandse markt. De Gentenaars hebben dus hun laatste olifant niet opgegeten, tenzij de bewuste worst uit Nederland toch bij de Gentse slagers verkocht werd.

    • Reactie van Michel Vuijlsteke

      We zijn er speciaal met drank en hapjes voor de televisie gaan zitten, maar jongens toch: wat een dooie mus.

      Twintig minuten of zo, waarin er niet meer verteld werd dan wat hierboven te lezen staat.

      Over en weer naar Londen om de kozijn van de buurman van een kennis van een achterachterkleinzoon van een mens die beesten verkocht, aan het woord te laten — waarom?

      Een paar straatinterviews — toegevoegde waarde nul. Dat veel bewoners niet wisten dat er een zoo was en dat ze misschien verwarden met het wintercircus? Ik durf die conclusie niet maken op basis van drie of vier mensen die aan het woord gelaten werden precies om dat te laten uitschijnen.

      En dan de presentator, die deed alsof hij dacht dat graffiti van twee dagen oud een geldige bron kon zijn voor gebeurtenissen van honderd jaar geleden. En die in zijn interviews een kind van vijf speelde dat van de ene gespeelde in de andere slecht geacteerde verbazing viel — enorm irritant.

      Zeer, zeer teleurgesteld.

      • Reactie van Jean

        Het was inderdaad een heel lichte uitzending, zoals sommige van de voorafgaande uitzendingen van ‘Publiek geheim’. Zeker voor zij die al wat van de voorgeschiedenis kennen. Voor buitenstaanders en zelfs voor nieuwe bewoners die pas later in de buurt komen wonen zijn, blijft het toch interessant.

        Verder kan je natuurlijk van dergelijke uitzendingen geen diepgravend historisch onderzoek verwachten. Het blijft anekdotisch. Sommige onderwerpen geven ook niet echt de mogelijkheid om diep te graven, zonder de belangstelling van de doorsneekijker te verliezen. Voor een meer wetenschappelijke benadering bestaan andere kanalen.

  45. Reactie van Rossel jean

    De olifant van Gent is niet naar nederland gegaan maar is verwerkt in St Amandsberg op de Dendermondsesteenweg ,het nr weet ik niet meer maar rechtover cafe den engel die naar mijn weten nogsteeds zou bestaan, ben echter 50 jaar niet in de omgeving geweest

  46. Reactie van Sleetsac

    In de zoo van Vincennes (Frankrijk): De opzichter komt afgewandeld met een olifant “Avis aux personnes qui ne savent pas nager, ils sont priés de s’éloigner, parce l’animal va pisser”.