RSSPallieter
Gisterenavond parkeerden we hongerig voor de deur van de frietketel. Na een hele namiddag rondsgetsjoold te hebben over de European Motor Show in de hallen van de Heizel, knorden onze magen luider dan het geronk van de 1.8 benzinemotor van Italiaanse makelij. Een lekkere portie frieten zou ons goed doen, dachten we.
Mijn maat wrikte aan de deur, zette er wat kracht op, zonder resultaat. Verder dan wat meegeven ging de deur niet. Toen pas zagen we door het raam van de deur de uitbaters van achter huntoog gesticuleren dat ze gesloten waren. Miljaar en dat midden in de examens op een donderdagavond? Er zijn geen zekerheden meer!
Zeker was dat ik gauw iets moest eten. We draaiden onze kar en na wat overleg besloten we bij de Hopduvel daar ook in de buurt te proberen.
Ginds kregen we te horen dat de keuken gesloten was. Onze inspiratie was gelukkig nog niet op wat de ons gekende adresjes voor vluggertjes betrof.
We stoven de normaalschoolstraat in aan de toegelaten snelheid en merkten dat ook de Frietlounge potdicht was.
Wat nu?
Terwijl we voor het rode licht zaten te denken en te overleggen en mijn primaire behoefte steeds meer de ratio overwon, kreeg mijn maat een inval.
Hij kende vanuit zijn langvervlogen studententijd nog de “Pallieter”, een cafétje waar je lekkere pitta’s kon krijgen.
We parkeerden bij Sint-Jacobs en stapten op het typisch oude kroeg-ogende café op de hoek af.
De kleine inkom wordt afgeschermd door een gordijn tegen de tocht en aan kleien gezellige tafeltjes kon je plaatsnemen. De witgeschilderde bakstenen muur opgevrolijkt door hier en daar gekleurde bakstenen en het veelkleurige houten plafond zorgen dat de de stempel “bruine kroeg” enkel op den toog slaat en op de sfeer. Oervlaamsch dus. Of moet ik zegen oer-gents. Veel ruimte is er niet, maar het was toch niet druk. Enkele grijze mannen zaten te filosoferen aan den toog, terwijl ze koud en warm en vooral rook uitbliezen.
Is dit hier wel een pittabar, vroeg mijn in paniekrakende maag zich af?
Een blik op de kaart stelde me gerust en we bestelden drie gewone shoarma’s die kort daarna werden geserveerd met 4 soorten sauzen erbij: look, provençaals, mediumpikant en curry (4.70 €/5.70 € naar gelang de grootte).
Met smaak genoten we van de kruidige brokjes vlees in het warme broodje.
Ik had een kleine besteld. Ik wist namelijk niet hoe een shoarma eruit zag en was de Leuvense pittabroden indachtig en die waren ‘huge’.
Om de honger te stillen en hoofdzakelijk voor de goesting en om nog wat na te praten over al het moois aan carrosserieën dat we hadden opgemerkt en gefotografeerd bestelden we nog een portie olijven en wat groene pepers. De hoegaarden van ‘t vat was er bier van de maand.
Voldaan en tevreden over de ontdekking van dit nieuwe adresje kroop ik dan maar onder de wol. Dromend van schoon carrosseriën.
Pallieter grill Shoarma
Bij Sint-Jacobs
09/2243291
ook om mee te nemen
gesloten maandag en dinsdag
© 2006 GENTBLOGT VZW
Bruine kroegen zijn een verschijnsel uit de zeventiger jaren. Wat we nu meemaken is nep en pure kommercie. Indertijd waren bruine kroegen helemaal niet kommercieel. Het was de verzamelplaats van mensen die wat anders wilden dan de marginaliseringsmaatschappij. De beste vond je in Leuven, o.m. op de Vismarkt, maar de naam ontglipt mij. Erg tof was De Pimpel op de hoek van de Rijschoolstraat. Is al lang afgebroken. Het was de stamkroeg van de Leuvense kriminologen. Bij de opening waren er ook enkele Gentse kriminologen aanwezig.
‘t gaat hier over gezelligheid en lekker eten in het heden niet over commercie en het nostalgisch goede(?) verleden ;-)
die op de vismarkt in Leuven was “den olifant” met occasionle jazz-optredens van studenten van (ben ook de naam kwijt)
het conservatorium, nu is het een trendy (ik citeer de volksmond) cocktailbar “villa ernesto” en latino-bar geworden, maar nog steed sgezellig als het niet te druk is.
De Pimpel: ken ik niet, hoe lang is da geleden jong!
Jaja, de Pallieter is nog een zekerheid in schaarse tijden, samen met den diene in Klein Turkije. Maar het summum op pittagebied was vroeger toch de “Touch & Go” aan de Poel. Veel plaats, bontkleurige inrichting en… wat een keuze! Zeker een stuk of 50 pitta’s stonden er op de kaart, zelfs aan de veggies was gedacht. En als je dan nog je goesting niet gevonden had, kon je de keuze van de chef nemen of het boeltje zelf samenstellen. Haa, those were the days. Raar dat dat spel er niet meer is ; die van Brussel bestaat nochtans nog altijd, dacht ik.
Btw, ne pitta niet verwarren met ne kebab hé cms.
Die studenten zijn van het lemmensinstituut.
Nu schiet het mij te binnen. Niet den olifant maar “De Blauwe Schuit”.
geef mij maar Döner Kebab, dat pittavlees, daar zit te veel wit vet aan, jekkes…
Laatst nog gehoord van nen Turk die een pittazaak heeft.. :
Weet je wat het verschil is tussen een pita en een döner kebap?
Tis eigenlijk tzelfde, pita is gewoon de nederlandse benaming voor döner kebap. Echt woar!! ;-)
Weet eigenlijk iemand waar de allereerste pittazaak van Gent gevestigd was? En hoelang zou dat al geleden zijn?
@astrid: idd het Lemmensinstituut
@abies: heb de blauwe schuit nooit als bruin gekend, hoewel het interieur daar bruinkleurig was/is: vooral hun tuinterras is zalig tijdens de zomer.
pitta/kebab whatever…
die shoarma in gent was een klein rond plat “broodje” “maiskoek?” gevuld met brokjes vlees en groentjes
die grote broden in Leuven “onür” in de tiensestraat (mijn klantekaart nooit vol gekregen) zitten vol schellekes vlees en groentjes…
lol
volgens de deur dateert Palieter van: “sinds 1983″ of heb ik dat verkeerd gezien ‘mus?
@ anne
zeg zeg ne kebab is gemalen vlees in platte schijven op een spies (turks)
pitta zijn grotere stukken gekruid vlees (grieks)
dus… dat smaakt heel anders, en dat het geen varkensvlees was wist ik ook wel, : )
@dj4am : ‘k denk dat den eersten die pitta of döner verkocht aan de ottogracht was. Op de hoek met de baudelostraat.
Is er trouwens nog altijd, maar met andere eigenaars
ah de pallieter, de max van een café/pittakot dankzij de goede zorgen van de bazin renate
ik had niet te klagen over de sympathieke bazin ;-) noch de service
voor zover ik mij kan herinneren is de oudste pitta bar in Gent die aan de Lammensstraat (naast de Vooruit). De Palieter moet ook al oud zijn, 1983 is goed mogelijk.
Ik denk ook dat het Pittakot in de Lammersstraat er eerder was dan dat op de hoek van de Ottogracht. Dat aan de Ottogracht was op een bepaald moment je van het. Toen het van eigenaars (en dus van ingredienten etc) veranderde, een keer geproefd en nooit meer terug geweest.
De pitta’s van ‘t Pittakot in de Lammerstraat hebben mij nooit kunnen bekoren. De gast die daar ooit boven woonde, des te meer. :)
Eventjes rechtzetting
Verschil tss pita shoarma en pita kebab is het volgende:
Pita is een andere benaming voor ‘broodje’, shoarma is ‘weetwatje-eetvlees’ en kebab is lams- of schaapsgehakt –>(wordt er toch gezegd ee!)
Dit eventjes ter informatie