RSSZita Swoon – Live in de Vooruit
Zomer 2005 palmde Zita Swoon enkele dagen een lege Vooruit in. In verschillende ruimtes (tot de zolder toe) speelden ze live, maar dan zonder publiek. Het resultaat was een dvd/cd die recent verscheen en in sommige media al meteen tot een van de beste Vlaamse concertdvd’s werd benoemd.
Op 14 en 15 februari kwam Zita Swoon dit nog eens overdoen, mét publiek deze keer, en als trouwe fan, kon ik op 15/02 niet ontbreken. Zoals ik al zei ben ik nogal gek van Zita Swoon, dus er zit een dikke kans in dat dit verslag subjectief gekleurd is, maar ja, is het dat niet altijd?
Het opzet van deze concertenreeks kan je op zijn minst origineel noemen; de band zat niet zoals het doorgaans het geval is, op een podium en het publiek in de zaal, neen, de instrumenten waren midden in de zaal opgesteld, in een cirkel, en de stoeltjes voor de toeschouwers in een vierkant eromheen. De muzikanten speelden ook naar elkaar toe, en niet allemaal op een rijtje voor het publiek. Concreet heb ik dus een ganse avond zitten kijken op de rug van de percussionist en de drummer…
Het resultaat van deze opstelling was een concert met een erg intieme sfeer. De groep was niet langer veraf en onbereikbaar, maar op amper een meter afstand. Ze leken er zelf ook ongelofelijk veel spelplezier aan te beleven…
Openen deden ze net als op de dvd met Hey you, whatshadoing en intrigue. De nummers waren echter niet gewoon een doorslagje van de live-dvd, maar werden soms weer licht anders ingevuld. De rol voor de zangeressen van Radio Candip was zo mogelijk nog prominenter, en ik vind dat eerlijk gezegd zeker geen slechte zaak. De mooiste momenten waren voor mij die waarin de muziek even naar de achtergrond verdween en er 4 of 5 stemmig gezongen werd. Kippenvel!
Bijna 2 uur werd er gespeeld, en daarin kwamen nummers uit gans het oeuvre aan bod; van het Moondog Jr tijdperk tot de laatste plaat, zowel de dansbare hits (hot hotter hottest, disco,…) als de meer bluesy of ingetogen nummers (ice guitars, selfish girl, de heerlijke cover raining pleasure , hier als bisnummer door enkel stef kamiel).
Het enige spijtige vond ik dat er amper gedanst werd, alhoewel Stef Kamiel iedereen uitnodigde om te bewegen en te doen waar hij of zij zin in had, bleef de meerderheid van de mensen braaf op zijn stoeltje zitten. Misschien lag dat ook deels aan de opstelling, achter de stoeltjes was vaak geen beweegruimte meer en er voor nam je het zicht weg van de andere mensen en zat je bijna op schoot bij de groep, dus…
Wat mij betreft dus een uiterst geslaagde avond, die nog eens bevestigde wat we al lang wisten, nl dat Zita Swoon een groep is die er staat, die live zo mogelijk nog sterker is dan op cd, die een eigen geluid heeft en een breed gamma van genres en klanken aankan…
© 2006 GENTBLOGT VZW
Inderdaad, Zita Swoon is onbeschrijflijk mooi!! Zelf ben ik de dinsdag geweest en het was PRACHTIG! Jaja, ook nogal een ZitaSwoon-fan :-) Veeeel kippenvelmomenten gehad en het was alweer veeel te snel voorbij.. jammer!
Vond het ook wa jammer dat er weinig beweging kwam vanuit het publiek.. zelf poging gedaan tot rondlopen, maar als anderen je dan staan aan te staren en staan te kijken van: wat ben jij van plan?.. mja, dan hou je je nogal snel gedeisd.. maar desalniettemin, het beste concert dat ik ooit gezien heb en tzal tijdje duren eer dat geevenaard wordt denk ik!!!
Een gelijkaardige ervaring blijkbaar dan in Brussel (zie ook https://brussel.blogt.be/2006/02/08/zita-swoon-bouwt-feestje.html), afgezien dan misschien van de publieksreacties. In het Koninklijk Circus werd het bij momenten een echte party…
Heel mak publiek idd op woensdag. Aan de ene kant van het podium, waar wij achter de stoeltjes zaten ging onze buurman rechtstaan toen het begon, waardoor hij meteen ‘Helaba, wij willen óók wel iets zien, hé!’ naar zijn kop kreeg. En dat terwijl aan de overkant iedereen recht ging staan. Zelfs toen Stef Kamil zelf uitnodigde tot bougeren, kwam er geen beweging in.
Wij zijn dan maar eens rond gaan stappen en hebben de rest van het concert vanop het balkon gevolgd, wat zowel qua geluid Рde eigen mix waarover Stef Kamil het had Рals het beeld compleet anders was. En je kon er ongestoord shaken, wat daarboven aan de zijkant hier en daar gelukkig w̩l gebeurde. Was enige domper op een verder magistraal concert: de band zit te swingen en de zusjes vertrekken bijna voor een polonaise en het publiek trekt zijn benen nog wat verder onder zijn stoel. Flauwtjes, toch?