Gentblogt

Myrddin din din din djing….

zaterdag 25 februari 2006 20u22 | Peter & Hendrik | 2 reacties
Trefwoorden: Handelsbeurs.

Myrddin de Cauter in de Handelsbeurs.
vrijdagavond 24.02.2006.

foto: Hendrik Braet.

Ik was al fan van Myrddin Decauter van de eerste keer dat ik hem bezig zag in het zaaltje van de Vieze Gasten. Hij alleen op z’n gitaartje. En met handengeklap begeleiding. Strak. Sober en toch lichtvoetig. Bescheiden en meesterlijk. En van hier, verdorie, dat een Flamoesjke zo’n goei flamenco kan leren spelen, schone, en nie alleen gewoon technisch spelen, maar echt doorleefd, dat vertellen zijn spontane grimassen, bij het in de finesse betokkelen van de snaren.

Myrddin heeft veel geleerd van zijn pa maar nadien heeft hij de flamenco-stiel geleerd bij grootmeesters als Manolo Sanlucar, Gerardo Nunes, Rafael Riqueri, Enrique De Melchor. Qua geloofsbrieven kan dat tellen.
Flamenco spelen is werken. Heel véél oefenen. Dagen, uren, héél de tijd. Ambacht.

Een maand geleden, putteke winter dus, kocht ik mij zijn nieuwe cd Novar. Na een ijselijke rit op de fiets, met drupneus huisje binnengestoven, cd’tje in de schuif, en plots, ‘zoals in de reclame spots’, verdween de winter, en maakte mijn sofa plaats voor een weids landschap met van die grote zwarte sherry-stieren aan de horizon, uweetwel… Met een blond behaarde gebruinde poot door het open raampje van een zwarte Mercedes wit van het stof, knalde ik plots door de Meceta, in de verte kon ik een olijf horen vallen. Tot daar het hallucinogeen effect van de Cd Novar.

Op Novar staat tevens een opmerkelijke bewerking van ‘Dien avond en die Roze’, van jawel, Guido Gezelle, gebracht door de ‘onkruid vergaat niet’ Antwerpse grootmeester Wannes Van de Velde. Een ode aan de verliefdheid, en dat kwam goed uit, want ik zat er zelf tot over mijn oren in verzonken, in die verliefdheid en al. Enfin. Fantastische schijf.

zaterdagavond, het concert;

Aanvankelijk viel het wat tegen. Een brede bezetting. Het weidse geluid op de Novar CD is het resultaat van het samenspel tussen piano, percussie (Jose Toral ), contrabas, jazzguitaar en zang plus handgeklap (‘palmas’ in het jargon). Ik hou zelf meer van de éénvoudige stukken met weinig franje; Maar let wel, de jazz fusion werkt zeker wel op de cd. En ook op podium slaagden ze erin om dit huzarenstukje te brengen.

Maar, de stukjes percussie plus gitaar stoorden me. Ik wou me concentreren op de gitaar van Myrddin en dan brachten die vervelende tabla klopjes me steeds weer uit de trance. Damn. Is zowat als whisky met wodka mengen zat ik zo te denken…of misschien was de geluidsversterking van de percussie wat overbodig…

En dan barstte het los, in de tweede helft. De hele Novar familie, Myrddin y compadres, raasde door als een treintje. Broer Dajo plukte als een bezeten muppet aan de snaren van z’n contrabas, en zus Vigdis volgde spelenderwijs op de piano. Dajo is ook bekend van favorietjes zoals de Maskesmachine en het fantastische jazzbandje Moker.

De afsluiter gaf een kippevelmoment met schitterende diepe zangpartijen van Jose Ligero en een flamenco-danssolo met een enorme vurigheid en passie gebracht door Celine Van Rossem, ja, Van Rossem, ik was ook verbaasd, ik dacht dat het een rasechte Spaanse was, of misschien een ‘Flamenca’ ?

© 2006 GENTBLOGT VZW