Gentblogt

Lost in Karaoke

maandag 3 april 2006 14u21 | PW | 8 reacties
Trefwoorden: kroniek.

een kroniekje met een valse noot.

We gingen een week of twee geleden eens van ‘Bill Murray in Lost in Translation’ doen.

In mijn romantische-zielen-fantasie zag ik voor me een louche bar met rode pluchen zetels, drie voor het zieleheil van de wereld verloren wisky-zuipers aan de bar, een podiumpje in het rokerig schemerdonker, en af en toe iemand die eens iets van Johnny Cash of Lee Hazlewood of Nancy Sinatra kwam mee-neuzelen. Niets van dat. Met een ruk van de deur die achter me dichtviel zat ik plots gevangen in VT4, Kanaal 2, opgefokt-baandiscotheek-land. Locatie: Overpoort, ik had beter moeten weten. Een wee gevoel van spijt ontwikkelde zich rond mijn maagstreek. God straft onmiddellijk. Voor mijn tirades tegen Marina’s en Janetten was ik verbannen naar het hol van de leeuw. “We got to MOVE IT MOVE IT, euh peut eu eue etuut tuuut, MOVE IT”. De vloer ligt glad en smerig. Filipino meisjes kronkelen krols tussen de benen van pitbull namaak Prada blondjes. Aan de zijlijn kijken bierbuikjes in een Bikkembergs T-shirt kwijlend toe, de heimwee naar hun Thaise sexvakantie staat op hun gezicht te lezen.

Ik kijk vanuit de ooghoeken af en toe terloops schuldig en verontschuldigend naar de vriendjes die ik in dit avontuur meegesleurd heb. G. verdwijnt met stille trom. Liefje bladert stoicijns, voor de vijfde keer, door de liedjesmenumap heen, ze zoekt Blondie. Tja. Darling Britney grijpt resoluut de micro en zet een haarscherpe ‘ik verscheurde je foto’ neer. J., het lief van Lalissy, breekt bijna zijn nek over Franz Ferdinand. De schatjes. They got the balls! Ikzelf kruip weg en onderga. Registreer. Grijp in mijn haren. Bij de haren. Ik voel me het haar van de hond. Het rode pluche van mijn dromen bestaat niet meer. Ik zoek desondanks verder naar het ongrijpbare. Wordt vervolgd.

© 2006 GENTBLOGT VZW